Schrijven voor de radio

Cabaretier Vincent Bijlo had nog wel een of twee adviesjes voor schrijvers die zich aan een hoorspel wagen. ‘Stilte. Gebruik stilte.’ Te vaak worden hoorspelen helemaal volgepropt met geluid. Bijlo vertelde dat hij graag naar de bioscoop gaat: alleen voor de soundtrack. En voetbalwedstrijden volgt het hij het liefst op een Belgische radiozender omdat die het geluid van het publiek lekker hard heeft staan waardoor je helemaal wordt meegesleurd in de actie. ‘Maar helaas zijn hoorspelen vaak heel oubollig. Er is zoveel meer mogelijk.’

Om daarmee te experimenteren zijn het Nederlands Letterenfonds en het NPO-fonds gestart met de productie van een serie hoorspelen geschreven door jonge schrijvers. Bij de presentatie van zes nieuwe hoorspelen in deze derde serie Fluiten in het donker werd direct duidelijk: hoorspelen maken is een vak. En het schrijven van een hoorspel – zo gaven de aanwezige schrijvers aan – is dat ook.

Hoe vertel je in een half uur een verhaal dat de luisteraar pakt. Hoeveel perspectieven gebruik je? Hoeveel stemmen? Bijna alle schrijvers hebben flink geworsteld om hun hoorspel rond te krijgen.

De problemen die bij het schrijven van een hoorspel spelen, lijken veel op problemen waar schrijvers altijd mee te maken hebben. En hoe verschillend ook, veel schrijfproblemen komen op hetzelfde neer: we willen te veel. Emily Kocken schreef bijvoorbeeld een dystopisch hoorspel waarin ze zelf bijna verzoop. Alleen Jannah Loontjens, die een Het diner-achtig hoorspel schreef met veel dialoog en een lineaire plot, kwam er met weinig kleerscheuren vanaf.

Aanstaande vrijdag middernacht is het tweede deel van de serie te horen op NPO Radio1.

De schrijvers van de hoorspelen zijn: Mischa Andriessen, Hannah van Binsbergen, Hélène Gelèns, Emily Kocken, Jannah Loontjens en Samuel Vriezen.

Meer info vind je hier.