Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (42)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn.

Hein de Kamper - Virtueel leven

26 november
Laatst nog, toen ik geen lunch gegeten had omdat ik het wachtwoord van het boterhamzakje vergeten was, dacht ik: het gaat te snel die digitalisering. Nu ze winkels projecteren op leegstaande panden kan je ook die niet meer vertrouwen. Je merkt het pas als je vlak bij bent en een gat in het decor veroorzaakt omdat de aanbieding van de week op je rug geprojecteerd staat. Gelukkig niet de deurhendel waardoor een volgende argeloze shopper aan je kontzak zou willen trekken...
Ik stap eruit. Het besluit is genomen.
Opgelucht zie ik mijn schepper de knop van m'n hologram omdraaien.

Ema Sindelarova - Uitgepraat

26 november
Mijn oma was een vrouw van veel woorden. De enige kans om zelf iets te kunnen zeggen was op het moment dat ze adem moest halen, maar ze beheerste de ademtechniek van een didgeridoo speler. Nu ligt ze stil, voor altijd. Haar zoons hebben gekozen voor een stil afscheid. Logisch… Ik sta met mijn ogen dicht, luisterend naar de stilte. Ik hoor een jongetje zachtjes snikken. Ik doe mijn ogen open. Een oude man van 73 staat daar gekromd, zijn schouders schudden. Mijn vader. Ik doe mijn ogen dicht en hoor weer het jongetje huilen. Zijn mama is dood.

Marloes Schel - De kus

28 november
Na de wereld altijd als bron van bacteriën te hebben beschouwd, is vandaag het moment van verandering aangebroken.
De bel gaat. Ik kijk hem zwijgend aan.
"Daar ben ik dan" zegt hij zachtjes. Even later staan we samen in de woonkamer.
"Doe je ogen maar dicht." Zijn stem is heel dichtbij. Voor het eerst raken andermans lippen de mijne. "Heb ik je genezen?" vraagt hij hoopvol na afloop. Ik haal vragend mijn schouders op.
's Nachts lig ik voor het eerst sinds jaren zielsgelukkig in bed.
Ik heb mijn tanden niet gepoetst.

Erik Uniken - Vaste halte

29 november
De bus staat stil bij het winkelcentrum met de deur nog open en het knipperlicht uit. Zijn wijsvinger opstekend, rent een kereltje er in rappe passen naartoe. Een nerveuze blik in zijn ogen, van 'als ik maar op tijd ben'.
Yes! Gelukkig.
Hoogrood aangelopen klimt hij de reiswagen binnen. Buiten adem maar nog té opgewonden om rustig uit te hijgen, kruipt hij achter het stuur en draait het driftig links- en rechtsom (broem, broem, broem).
Als zijn moeder vijftig cent in de muntinworp rolt, komt de bus in beweging. De chauffeur geniet van zijn rit. Moeder zwaait hem uit.

Frans van der Eem - Werkpaard

30 november
‘Sneeuwwitje, dat is pas een sloerie! Had ze alle zeven dwergen uitgewoond, ging ze nog ’s uitgebreid galopperen met die jandoedel van een prins. Maar niet afstijgen, hè! En ik heb al zo’n last van mijn rug.
Maar ja, ik ben allang blij dat ik nog werk heb als Zeer Zelfstandig Paard. Sprookjes en mythen moeten steeds meer plaatsmaken voor nepnieuws en veel van mijn collega’s zitten in de bijstand.
Enfin, morgen een routineklus. Assepoes. Zo’n glazen koets weegt niet veel en we zijn met een span. Wel jammer dat dat simpele wicht haar muil niet kan houden.’

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.