Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (41)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn.

Stella Matula - De geschiedenis

18 november
Hij krabde eens in zijn kruis. Schimmel, dacht hij.
Hij was uitgeput. De strijd, het onbegrip, dodelijk vermoeiend was het. Hij mijmerde over een rustig leven op de Canarische eilanden.
Rustig stapten ze door over de vluchtstrook van de A7.
Plotseling waaiden oorlogskreten met de novemberwind zijn oren in. Vanachter de vangrail kwamen ze op hem af. Pure massieve knuppels sloegen onophoudelijk op hem in. Met het grote boek dat hij al die tijd angstvallig bij zich had gehouden probeerde hij de slagen nog af te weren.
Eeuwen later scanderen brugklassers in koor: ‘2017, Sint Nicolaas bij Dokkum vermoord.’

Stefanie Steef Schaap

19 november
Een echte knaller was het dit keer.
Dát luchtte op... Hij ging recht zitten, pakte zijn lepel en at genietend verder van zijn bord bruinebonensoep.
“Nou… dat… dat kan…”
“Nee, dat kan écht niet!”
“Mama! Hoorde mam dat? Hahaha! Die van jou zijn ook altijd zo hard.”
De man, die zich niets aantrok van alle commotie, at zijn bord leeg met een laatste snee geroosterd brood. Bij het opruim-rek voelde hij nog één opkomen, een zachte. Voldaan liep hij de Hema uit en zag door het raam van het restaurant de één na de ander zijn neus dichtknijpen.

Dik Engelsman - Handen

20 november
Wat heb ik opeens veel sproeten op mijn handen. Die heb ik nooit gehad. Ooit was er een moment dat ik ze wilde hebben, maar dan van boven, maar wat moet ik er nu nog mee? Dan valt mijn oog opeens op het licht gestreepte craquelé op mijn duim. Dat was mij nog nooit opgevallen. Bovenop mijn hand eveneens een fijne rimpeling en dat loopt zo met dwarsstrepen door tot op mijn pols. Wat is die huid daar dun. Verrek! Ik heb oude handen. Wacht eens even, zie ik dat goed? Ik ben een oude man.

Stephanie Franssen

21 november
Het gouden haantje schittert in de zon en waait met alle winden mee. Rondom hem raast het natuurgeweld en klinkt het gebeier van de kerkklokken.
Onder hem zitten mensen geknield bij kaarslicht, omhuld door wierook, de handen gevouwen, in stil gebed hopend op betere tijden.
Hij heeft al zovelen zien gaan en komen, heeft het allemaal meegemaakt. Vreugde en verdriet, hoop en vrees.
Hoog op de toren denkt hij veilig te zijn.

Robert van der Meulen - BÈÈÈH

21 november
 ‘Vijf cent heette een Stuiver, tien cent een Dubbeltje, vijfentwintig cent een Kwartje, een gulden een Piek, een gulden vijftig een Daalder, twee gulden vijftig was een Riks,’ zeg ik monter.
‘…en dan hadden we ook nog een Lammetje,’
‘Een lammetje…?,’ herhaalt hij brommerig.
‘Ja zeker, een Lammetje,’ zeg ik.
‘En wat was dat dan,’ vraagt hij.
‘Nou, dat wat het nog altijd is. Een jong schaap natuurlijk. Die hadden we toen vooral veel in het voorjaar,’ zeg ik.
Stampvoetend marcheert hij de trap op, naar boven.
Het is namelijk ochtend. En dan is hij niet op zijn best.

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.