Afbeelding
Beeld: Pexels
Beeld: Pexels
Er kunnen allerlei redenen zijn om niet onder je eigen naam te publiceren: misschien wil je je schrijfcarrière gescheiden houden van je andere werk, of staat je naam simpelweg niet zo mooi op een kaft. We zetten tien bekende pseudoniemen van auteurs voor je op een rijtje.
De uitgever van Stephen King maakte zich zorgen dat lezers zouden afhaken
als de auteur meer dan één boek per jaar publiceerde. King schreef echter zo veel, dat hij besloot om de extra boeken onder het pseudoniem Richard Bachman uit te brengen. Tegelijk was dit voor hem een experiment: zouden zijn boeken ook zo goed verkopen onder een minder bekende naam? King kreeg echter niet genoeg tijd om deze vraag goed te kunnen beantwoorden. Een boekverkoper uit Washington, Steve Brown, herkende de schrijfstijl van Stephen King in een boek van Richard Bachman, waarna hij in de archieven van de uitgeverij een document ontdekte dat zijn vermoedens bewees: Richard Bachman was Stephen King. De schrijver nam vervolgens persoonlijk contact op met Brown voor een interview waarin hij zijn identiteit officieel bekendmaakte. Vanaf dat moment schoot de verkoop van de Bachman-boeken omhoog. Na 2007 heeft King onder deze naam geen boek meer uitgegeven.
Met haar young adult fantasy-serie Kronieken van de Onderwereld,
oorspronkelijk The Mortal Instruments,is de Amerikaanse Cassandra Clare ook onder Nederlandse jongeren populair. De echte naam van de schrijfster is Judith Rumelt. Op de middelbare school schreef Rumelt een verhaal getiteld The Beautiful Cassandra, naar een verhaal van Jane Austen met dezelfde titel. Later gebruikte ze de naam Cassandra Clare bij het schrijven van fanfictie, en ze besloot de naam te behouden toen ze haar eerste boek publiceerde. Inmiddels heeft Rumelt meer dan 20 boeken geschreven onder deze naam.
De werkelijke naam van de Vlaamse romanschrijver en dichter
Willem Elsschot was Alphonsus Josephus de Ridder. Veel van zijn boeken waren gebaseerd op zijn werk in de reclamewereld, daarom wilde hij er niet zijn echte naam aan verbinden. Het lukte zo goed om de ware identiteit van 'Elsschot' geheim te houden, dat zijn eigen dochter pas op 13-jarige leeftijd te horen kreeg wie de schrijver was van wie ze op school de teksten behandelde.
Elsschot zou overigens liever fulltime schrijver zijn geweest. Vlak voor zijn dood zei hij: 'Niet alleen walg ik van de reclame, maar ook van de commercie in het algemeen. [...] Ik moest wel reclame bedrijven, want van mijn pen heb ik nooit kunnen leven.'
In iedere editie van tijdschrift Schrijven Magazine delen we tips, trucs & adviezen van bekende auteurs en schrijfdocenten. Leerzaam!
Nog geen abonnee? Meld je aan!
Achter het pseudoniem Anna Enquist zit de psychoanalytica
Christa Widlund-Broer. De schrijfster heeft altijd al meerdere ambities gecombineerd: na haar studie psychologie ging ze naar het Haags conservatorium, waar ze piano studeerde met als bijvak cello. Ze begon met gedichten schrijven na haar gespecialiseerde opleiding psychoanalyse. Hoewel ze met haar muzikale carrière niet is verdergegaan, is de muziek net als de psychoanalyse wel terug te vinden in haar boeken. Enquist koos ervoor om een pseudoniem te gebruiken om haar boeken gescheiden te houden van haar psychoanalytische praktijk. Inmiddels heeft ze meer dan 30 titles op haar naam staan, waarvan de laatste uitkwam in 2020, en verschillende literaire prijzen hiervoor gewonnen.
De Italiaanse schrijfster Elena Ferrante werd door haar vier
Napolitaanse romans wereldberoemd. Vanaf het begin maakte Ferrante aan haar uitgever duidelijk dat nooit bekend mocht worden wie er achter het pseudoniem zat: ze vond dat alles om de tekst moest gaan, niet de persoon die het geschreven had. Er zijn meerdere theorieën over de identiteit van Ferrante, waarvan de meest controversiële in oktober 2016 opdook. De onderzoeksjournalist Claudio Gatti had in de financiën van de uitgeverij gespit en kwam uit bij de vertaalster Anita Raja. Lezers waren woest op Gatti: men vond het walgelijk dat hij in de portemonnee van de schrijfster had gespit terwijl ze zelf uitdrukkelijk anoniem wilde blijven. De ontdekking is nooit officieel bevestigd, dus wie Elena Ferrante werkelijk is, blijft een raadsel.
Nadat J.K. Rowling haar Harry Potter-serie afrondde, vond ze het tijd om een andere
weg in te slaan. Haar eerste roman voor volwassenen, Een goede raad, werd dankzij haar reputatie een daverend verkoopsucces. Ze verlangde terug naar het begin van haar schrijfcarrière, toen ze nog kon werken zonder hypes of verwachtingen, en daarom nam ze het pseudoniem Robert Galbraith aan toen ze thrillers begon te schrijven. Het liefst was ze nog wat langer anoniem gebleven, maar een taalprofessor analyseerde de boeken van 'Galbraith' en ontdekte dat de stijl hetzelfde was als die van Rowling.
Lange tijd is er uitgebreid gespeculeerd over de identiteit van Hendrik Groen,
auteur van het razend populaire Pogingen iets van het leven te maken. Het lijkt wel of iedere bekende Nederlandse schrijver al eens voorbij is gekomen in de vele theorieën. In 2016 leek dan eindelijk het mysterie te zijn opgehelderd: Hendrik Groen was Peter de Smet, een verder onbekende 61-jarige inwoner van Amsterdam Noord. Henk Verweerd, uitgever van de kleine uitgeverij Liverse, maakte bekend dat hij contact had gehad met de schrijver over het uitgeven van diens boek voordat het verscheen bij de grotere concurrent Meulenhoff. Zelf ontkende De Smet echter dat hij de boeken had geschreven, en hij verscheen niet bij de uitreiking toen Pogingen iets van het leven te maken de NS Publieksprijs 2016 won.
Onder de naam Marek van der Jagt verschenen twee romans,
De geschiedenis van mijn kaalheid en Gstaad '95-'98, en een essay over de filosoof Otto Weininger. Journalisten van NRC Handelsblad vonden dat de stijl van Van der Jagt erg veel weg had van die van Arnon Grunberg, en een Italiaanse hoogleraar linguïstiek kon dit vermoeden bevestigen. Het duurde anderhalf jaar voordat de schrijver zelf toegaf dat hij inderdaad degene was die de boeken had geschreven. Het was niet zijn enige pseudoniem: zijn columns in de VPRO-gids ondertekent hij met Yasha.
Bestsellerauteur Esther Verhoef heeft ook een andere kant:
naast haar succesvolle thrillers schrijft ze onder de naam Marique Maas erotische verhalen. Het pseudoniem geeft haar de vrijheid om deze boeken compleet aan te pakken. Waar ze naar eigen zeggen voor haar thrillers de psychologische diepgang en een ijzersterk plot vooropstelt, draait het in de boeken van Marique Maas om 'puur leesplezier en zinderende erotiek'. Verhoef heeft nog een pseudoniem: onder de naam Escober schrijft ze samen met haar man Barry 'keiharde actiethrillers'.
Nadat Paul Goeken enkele thrillers publiceerde onder zijn eigen naam,
nam hij voor de vakantiethriller All Inclusive het pseudoniem Suzanne Vermeer aan. De reden was het vermoeden dat dit beter zou verkopen, en die voorspelling kwam uit: het ene na het andere boek van Suzanne Vermeer verscheen in de bestsellerlijsten. Aan het succes leek even een einde te komen toen Paul Goeken in 2011 overleed, maar dat zag de uitgever niet zitten: een nieuwe, nog onbekende schrijver heeft sindsdien het pseudoniem overgenomen.
Wat zijn de voordelen van een pseudoniem en waarom zou jij als schrijver voor een pseudoniem kiezen? Lees alle tips hierover in dit artikel en de anderen hieronder genoemd.
Abonnees profiteren van extra voordelen.
Door ervaren, professionele redacteuren. Goed én betaalbaar!
Meld je aan voor de Schrijven Nieuwsbrief.
Elk nummer een nieuw schrijfthema.
55% korting voor abonnees van Schrijven Magazine!