De meest opvallende UKV's van deze week

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn. Ook zetten we het verhaal met de meeste likes in de spotlight. Deze week is dat Bregje van der Steeg met Aangeklaagd.

Bregje van der Steeg – Aangeklaagd

5 september

De eerste appel uit eigen tuin. Trots neem ik een grote hap. Heerlijk!

‘Oh nee hè. Wel allelieveheersbeestjenogaantoe. Heb je nou echt…?’ Ik stop verbaasd met kauwen. Wie praat daar?

‘Hier! Voor je kijken, schele. In de appel!’ In de appel, precies waar ik hapte, zit een zeer boos kijkende rups. ‘Ik was net verhuisd! Kan ik weer opnieuw beginnen.’ ‘Sorry’, stamel ik. ‘Normaal eet ik geen huizen. Wat kan ik voor je doen?’ Hij reikt me een kaartje aan met een foto van een slang. ‘Dit is mijn advocaat. Je hoort van hem.’

Remke Jansen - Summum

6 september

Onze bink heeft gelogeerd. Hij heeft gezwommen in natuurwater, ijsjes gegeten, chocoladefondue ervaren en kano’s en surfplanken bedwongen.

We halen hem op.

Ontspannen loopt hij ons over het gras tegemoet. Hij heeft leuke dagen gehad. O, ze hebben ook nog gewinkeld, vertelt hij en geeft me een poppetje met ogen in de vorm van hartjes.

‘Omdat ik zoveel van je hou.’ Hij zegt het stralend.

Als we later ons huis binnen stappen, verzucht hij met een voldane glimlach: ‘Mmm…, lekker, de geur van thuiskomen.’

Deze avond smaakt zelfs mijn zwarte koffie zoet.

Cora van B - Vandaag blijf ik erbuiten

2 september

Vandaag geen schrammen, enkel struikengroen en
lila bloemharten. Vandaag laat zevenblad zich temmen,
woel ik de grond los, tastend langs wortels graaf ik ze uit,
helemaal, want achterblijvers zullen weer woekeren.

In de verte wordt gewerkt aan de brug. Hij is dicht.
Niemand kan het dorp in of uit.
Behalve meeuwen, krijsend vliegen ze hoog over.

Mijn moeder, die me groot dacht toen ik klein was,
klein hield toen ik groot was, ze komt vandaag mijn
brug niet over. Bijziend groet ik een bloemetjesjurk
aan de overkant. Hij lacht, zwaait terug.
Afstand doet ons goed.
Er is genoeg gewoekerd.

Hélène Willems

6 september

Zijn afscheidsgeschenk lag onuitgepakt op tafel. Het dunne cadeaupapier verraadde de vorm en zo wist hij dat hij na veertig dienstjaren naar huis werd gestuurd met een boek. De receptie was saai geweest en de speeches van collega’s langdradig.

’s Avonds keek hij met zijn vrouw naar ‘Boer zoekt vrouw’. God, wat had hij een hekel aan dat programma! Om nog maar over de ergerniswekkende presentatrice te zwijgen.

‘Maak je cadeau toch eens open.’ Commandeerde zijn vrouw.

Geïrriteerd trok hij het papier van het boek.

‘Leuk hè? Een kookboek van Yvon Jaspers,’ jubelde zijn vrouw.

Annette Rijsdam – Herkenning

1 september

Het gekrijs snijdt door je ziel. Ik spits mijn oren om te achterhalen waar het vandaan komt. Ik gok het buurjongetje linksachter. Het hoge stemmetje golft door de slop. Ik hoor nog geen woorden van troost. Dan gaat de schuifdeur open.

‘Wil je een koekje?’ zegt een mannenstem.

‘Ja,’ snikt het jongetje.

‘Mooi, maar eerst je bord leeg eten.’

Het krijsen zwelt weer aan. Met een glimlach sluit ik mijn ogen en geniet van de laatste zonnestralen.