De meest opvallende UKV's van deze week

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn. Ook zetten we het verhaal met de meeste likes in de spotlight. Deze week is dat Ema Sindelarova met Babylon.

Ema Sindelarova – Babylon

30 augustus

Mijn broer is geëmigreerd naar Oostenrijk, ik naar Nederland. Als we elkaar allemaal in Tsjechië treffen, verandert het ouderlijk huis in de toren van Babel. Er klinken minstens vier talen tegelijk. Vijf, als mijn broer een oude Russen-mop vertelt.

Na een paar dagen praat ik Nederlands tegen mijn moeder en Tsjechisch tegen mijn partner. Die vraagt in het Spaans iets aan zijn schoonmoeder en zij antwoordt in gebrekkig Engels. Mijn neefjes maken ruzie in het Duits. Mijn vader zwijgt in alle talen. Mijn broer vraagt in het Russisch hoe laat het is. Tijd om naar huis te gaan dus.

Mechtilde Meijer – ETENTJE

29 augustus

“Wat zit je ver weg, kom eens wat dichterbij.” Terwijl hij me tegen zich aan trekt voel ik het zijden bandje van mijn push up knappen. Geeft niks, mijn strakke jurk houdt de boel wel bij elkaar, gewoon rechtop blijven zitten. Met onze hoofden dicht bij elkaar geef ik zijn iPhone mijn mooiste glimlach.

’s Ochtends na het ontbijt in bed, surft hij naar Instagram. “Kijk, dit is ‘m. Prachtig stel zijn wij hè.” Glimlachend bekijk ik de foto … totdat ik mijn ene borst zeker tien centimeter lager zie hangen dan de andere.

Cora van B - Donald Duck

27 augustus

Ineens drinken ze koffie, roken shag. Verstouwen liters melk bij halfjes bruin met pindakaas, starend naar Metallica op MTV. Uit mijn oven komt spacecake, ‘s nachts worden pannenkoeken gebakken.

Met vriendjes spelen is een ‘gathering’ waarbij meisjes worden besproken: ‘Ben jij op haar, zij is oud hoor, al twintig.’ Overslaande basstemmen vragen me: ‘Waarom praten meisjes steeds over gevoel?’

Op zaterdagmorgen komt de bladenman. Ze verslinden de Donald Duck, de Libelle: ‘alleen Jan Jans en de kinderen.’

Maar ik zie ze verdiept in de columns van Anne-Wil en Scheherazade.

Dezelfde Scheherazade die schreef: ‘Mannen, het lijken mensen, het blijven kinderen.’

Nancy Bastiaans – Bah

30 augustus

‘Doei, het was gezellig, lieverd.’ Mijn moeder stapt in de taxi. Ik zwaai haar na tot ze de hoek om is. Twee dagen lang alleen televisieprogramma’s met ondertiteling. Ze klaagde over haar krakend gestel en dat ze van de jeugd van tegenwoordig niets meer begreep.

In gedachten loop ik de trap op en vraag me af hoe ik op die leeftijd zal zijn. De logeerkamer heeft ze netjes achtergelaten. Ik had niet anders verwacht. Ach jee, haar geheugen ook al? Haar leesboek ligt nog op het nachtkastje. Bah, mam.

Vijftig tinten van verbazing overvallen me.

Martine van Es - Even Veilig

26 augustus

Het is avond. Het onweert. Bij iedere bliksemslag zien we hoe de straat lijkt op een woeste rivier. Miljoenen druppels striemen het oppervlak. Ze lijken een huppeltje te maken voor ze versmelten met de waterstroom, “net soldaatjes”, zegt mijn moeder, “zie je wel?” Ik zie het. Van mij mag dit de hele nacht duren. Maar de soldaatjes worden weer druppels. De pauzes tussen bliksem en donderklap worden langer dan mijn ingehouden adem overbruggen kan, het noodweer verandert in een regenbui. Geen reden meer voor geborgenheid. Poppetje gezien, kastje dicht. Mijn moeder gaat weer op slot en ik moet slapen.