Ben ik wel goed genoeg?

Eén van de meest terugkerende, wezenlijke vragen die ik als schrijfcoach steeds weer krijg, is de vraag: ‘Kan ik het wel?’ Die vraag was bovendien lange tijd mijn eigen grootste worsteling: ben ik wel goed genoeg?

Tot voor een jaar of vijf nam die twijfel vaak de overhand. Meer nog, ik trok die zin over mijn hoofd als was het mijn zondagse jurk: ‘Ben ik wel goed genoeg?’ Dan zuchtte ik, legde mijn handen zwakjes neer op het toetsenbord en gooide mijn hoofd er bovenop. ‘Neen’, was dan het antwoord. ‘Niet goed genoeg.’

Op een dag besloot ik om een keer echt naar die stem van de twijfel te luisteren. Ik nam een schrijfboekje en ging in een hoekje van de kamer zitten, doodstil. ‘Kom nu maar op,’ fluisterde ik, ‘ik luister.’ En ja hoor, het duurde niet lang voor ik het weer hoorde: ‘Doe je het wel goed genoeg?’

Ditmaal gaf ik echter geen antwoord, legde ik mijn handen niet neer. Ik hield mijn hoofd recht en ging aan het schrijven. ‘Hou daar onmiddellijk mee op,’ zei de stem. Ik schrok, zo’n kordaat antwoord had ik nog niet verwacht. ‘Ik wil eerst dat je naar me luistert.’

‘Goed,’ zei ik, en ik hield op met schrijven, om nog beter, nog meer te luisteren. Maar al snel kriebelden mijn vingers weer, en ik schreef stilte tussen de woorden. ‘Je luistert nog niet goed genoeg,’ zei de stem. En weer hield ik op met schrijven, om nog beter te luisteren. Ik hield het dit keer wat langer vol, en ik merkte hoe het luisteren mijn schrijven veranderde: ik voelde de vibratie van de letters, proefde de grove korrel van lussen, strepen, punten.

Ik vroeg: ‘Wanneer is het goed genoeg?’ En toen zei de stem: ‘Wanneer je naar me luistert als je schrijft. Eens je dat begrijpt, hoef je nooit nog te twijfelen.’

Eerlijk waar, ik begreep er niks van: ik wilde zo graag begrijpen met mijn verstand, maar wanneer ik het verlangen te begrijpen losliet, voelde ik hoe woorden en zinnen mijn handen uitvloeiden. ‘Kan ik het wel?’ Ik hoor deze woorden nog elke dag. Maar nu weet ik dat het antwoord ‘ja’ is, zolang ik maar goed luister. De stem die vraagt ‘Kan je echt niet beter?’ is het uitdagende stukje van mijn ziel die me port en het beste uit mezelf wil halen. Ze aanvaardt geen middelmatigheid. Ze zegt: ‘Luister! Leg je oor aan je hart! Bruisen en gonzen je woorden?’ Ja, mijn woorden gonzen. Het is goed genoeg.

Door Joey Brown

Wil je meer weten over Joey Brown? Kijk dan op haar website. 

Dit artikel is afkomstig uit het vierde nummer van Schrijven Magazine van 2015. Je kunt het nummer hier nabestellen.