3 veelgemaakte fouten bij Young Adult-manuscripten

Young Adult-boeken worden steeds populairder. Steeds meer schrijvers wagen zich dan ook voor het eerst aan dit genre. Voor deze 3 veelgemaakte fouten moet je oppassen wanneer je een YA-manuscript schrijft!

1. Onrealistische personages

Lezers van Young Adult-boeken willen verhalen lezen over tieners van hun eigen leeftijd, of hooguit een paar jaar ouder. Veel schrijvers maken de fout dat ze de personages te veel vanuit hun eigen, volwassen perspectief schrijven. Een personage van 16 heeft veel minder wijsheid en levenservaring dan een volwassene en hij kan dus ook niet op bepaalde situaties reageren zoals jij zelf zou doen. Bovendien baseren schrijvers jonge personages vaak op hun eigen jonge jaren, wat begrijpelijk is, want dat is een sterke connectie die je hebt met je personage. Maar zeker als je al wat ouder bent, moet je er rekening mee houden dat tieners vandaag heel anders naar de wereld kijken, met andere dingen bezig zijn en zich op een andere manier ontwikkelen. Het is van groot belang om je te verdiepen in je doelgroep – zoals die vandaag de dag is.

2. Clichés

In alle genres moet je oppassen voor clichés, maar het YA-genre kent er behoorlijk wat. De ouders van je hoofdpersoon zijn overleden toen ze jong was. Ze is een onzeker muurbloempje dat van haar ideale vriendje droomt. Ze is ‘de uitverkorene’, de enige die de wereld kan redden, of ze dat nou wil of niet. Twee jongens zijn verliefd op haar, maar daar is ze zich niet van bewust. Ze gaat naar een school voor mensen met bijzondere gaven (of ze nou tovenaars zijn, vampiers, monsters – wat dan ook). Misschien schrijf je wel een fantastisch verhaal met deze elementen, maar je moet wel een briljant en origineel idee hebben, wil je uitgevers enthousiast maken. Deze clichés zijn al zo vaak gebruikt in Young Adult-boeken, dat ze saai en voorspelbaar zijn geworden.

3. Te lief voor hoofdpersonage

Schrijvers die een jong persoon als hoofdpersonage hebben, lijken soms de neiging te hebben om zelf als ouder mee te leven met het personage. Dit kan resulteren in een te milde houding tegenover het personage: er wordt voor hem te weinig op het spel gezet. Het ergste wat er kan gebeuren, is niet écht het ergste wat er kan gebeuren. Slechte dingen overkomen hem, maar bijna nooit vanwege een slechte keus van het personage. Zeker bij Young Adult-boeken moet je personage lijden, hoe hard dat ook klinkt. Er moeten obstakels in zijn leven komen die hem helemaal van zijn pad kunnen brengen. Vind je het moeilijk om het je personage moeilijk te maken? Vergeet niet dat jij de baas bent van het verhaal, dus je kan altijd zorgen voor een goede afloop.

Waar loop jij tegenaan bij het schrijven voor young adults? Laat het ons weten!