#552 Asjemenou

Tinus je verhaal graag gelezen. Kleine beestjes worden echter groot en stellen dan andere eisen.

Dank voor je reactie Job. Op zoek naar een connectie met vorige verhalen had ik die Loekie nog even in de vorm van jouw laatste verhaal gegoten. Dan stond ie doorweekt op de drempel (ipv de achtertuin), kreeg hij behalve melk ook een stukje van een broodje met frambozenjam en was er een roze dekentje naast de tv neegelegd. Maar het was te omslachtig (ver gezocht) en paste niet echt in de verhaallijn.

Hoi Tinus, leuk verhaal. Het perspectief van een kind is duidelijk. De clou op het eind is leuk.

‘mam! pap!  --> Hoofdletter aan begin van de zin

Een circusbeest!’. --> de punt mag weg. Het uitroepteken fungeert al als punt.

Loekie verdwijnt in een hoek van de kamer, bang voor de norse man in pak. Vanachter de deur luister ik zijn gesprek met pappa af. ---> op deze manier leest het alsof je het gesprek van Loekie met papa afluistert. Loekie is namelijk het onderwerp in de vorige zin. Ik denk dat je bedoelt:
Loekie verdwijnt in een hoek van de kamer, bang voor de norse man in pak. Vanachter de deur luister ik het gesprek tussen de man en pappa af.

‘Je mag m houden!’ -->  'm

speelgoed-eendje --> volgens mij is dit één woord: speelgoedeendje.

Fief, dank voor de interpunctie en hoofdletter correcties.

De opmerking over constructie met de verwijzing 'luister ik zijn gesprek met pappa af' is interessant. Dat was in eerste instantie nog méér verwarrend met iets omgekeerds zoals

Tot het baasje voor de deur komt staan, een norse man in pak. Loekie duikt in een hoek van de kamer. Vanachter de deur luister ik zijn gesprek met pappa af.

Daar realiseerde ik me achteraf dat 'zijn gesprek' niet zou duidelijk op de man richt omdat 'Loekie duikt in de hoek van de kamer' ertussen zit. 

Omdat ik graag wilde blijven werken met 'zijn' heb ik toen 'norse man in pak' naar achteren verwerkt. Maar inderdaad, dat werkt dus niet.

speelgoed-eendje --> volgens mij is dit één woord: speelgoedeendje.

Mijn automatisch spellingscontrole was het niet eens met speelgoedeendje en ik kon het tevreden stellen met een streepje. Nu heb ik geleerd dat dit geen goede oplossing is.

Leuk verhaal. Voor mij gaat de sprong naar de groeispurt wat snel, dat heeft natuurlijk ook te maken met het woordenmaximum. Daarnaast kom ik er niet zo goed uit of het nu een echte leeuw is of meer een fantasiebeest. Daardoor kom ik niet helemaal in het verhaal. Het perspectief vanuit een kind komt goed uit de verf.

Die sprong vond ik zelf ook wat groot. Maar de klei was al hard en ik wilde het niet meer teveel bewerken, dan wordt het soms alleen maar lelijker. Is het een groot bezwaar? Misschien moet ik er morgen nog eens naar kijken om te zien of ik erin ga hakken.

Het was niet echt de woorden limiet. Ik had het verhaal vanzelf zo laten lopen en na het gesprek met dat oude baasje vond ik dat die Loekie duur en lastig moest gaan worden. Mogelijk kan ik die overgang nog wat veranderen.

Die Loekie is uiteraard Loekie de leeuw van de ster reclame. Ik heb het geschreven met de hoop dat mensen dat al gauw zouden oppikken. Het is de reden dat Loekie gaat huilen als hij 'asjemenou' hoort en dat de fotocamera hem aantrekt. Ook is zijn slaapplek naast de tv. Vanuit die optiek gaat het verhaal over de teloorgang van de financiering van de NPO. Maar tegelijkertijd hoopte ik dat het zonder die symboliek nog altijd een fijn verhaal zou zijn. De late onthulling dat Loekie een leeuw is, in plaats van een kat, is express. In die zin is het zo'n verhaal als 'Have you seen my giraffe?' of 'I want a hippopotamus for my christmas' en er zijn velen meer met dat thema van te grote of moeilijke dieren in huis. Het klopt, zie ik nu in, dat het absurde en de verwijzingen naar het formaat misschien wel eerder kunnen komen en dat ik Loekie niet hoef te vermommen als een kat.

Hoi Tinus, Origineel verhaal, met een leuke titel!

Twee opmerkingen: 1. Op mijn telefoon heb ik ook wel kattenfilmpjes, alles gratis. deze zin kan er wel uit, vlgs mij: dan loopt de tekst logischer en vlotter.  

2. Van mij had je niet hoeven noemen dat het om een leeuw ging. dat was wel duidelijk. Dan kan de laatste alinea ook beknopter, bijv. 
Hoe we verder gaan met Loekie weet ik niet. Te groot, te duur, te gevaarlijk. Nu begrijp ik wat die man aan de deur met papa besprak. En daarna dan je twee prachtige eindzinnen: Maar, wat ik niet begrijp is wat er overblijft van al die herinneringen. Het was zo leuk en fijn, hoe is dat nu zo voorbij?  
Zoiets kan een kind zich echt afvragen! 

Graag gelezen dus!

Grappig; een pak vol onverwachte wendingen!

Hilarisch. Ik dacht eerst dat het om de reclameleeuw Loekie ging. Vooral het kindperspectief maakt het leuk, ook die opmerking over kattenfilmpjes hoort daarbij, daar spreekt mooi de teleurstelling uit. Ik vind het ook goed dat je geen 'oplossing' biedt. Het is wat het is. Je zal maar een Loekie hebben.