Lid sinds

9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#551 Het droomkasteel (1860-1900)

26 maart 2025 - 11:02

 

Ik zie haar in doorweekte oude en kapotte kleding op de drempel voor een herenhuis zitten. Ze kijkt niet naar mij op als ik vlak voor haar sta. Ik zak door mijn knieën en zie dat ze een rode kleur heeft. Pas als ik de natte haren uit haar gezicht strijk kijkt ze me met een verdwaasde blik aan. 
 ‘Ik weet een droge plek voor je. Ga je met me mee?’
Ze knikt en voorzichtig help ik haar overeind. Langzaam begeven we ons naar het lege warenhuis waar ik gewoonlijk overnacht. 

Samen gaan we onder een paar oude paardendekens tegen de muur zitten. Ik leg mijn arm om haar heen. Ik begin te vertellen:
‘Stel je voor dat dit een kasteelkamer is en de open haard een aangename warmte verspreidt. De eettafel is gedekt met … welke kleur vind je mooi?’
‘Roze.’
‘… met een roze tafelkleed. Wat lust je graag?’
‘Cake en scones met aardbeienjam en room.’
‘Dan maken we dat klaar. Doe je ogen dicht en zie hoe de bediende een kop geurende thee in schenkt. Op een klein bordje legt hij een plak Victoria cake. Een versgebakken scone legt hij op een ander bordje. Kun je hem ruiken?’
Ze knikt.
‘In de scone schept hij aardbeienconfiture en een flinke schep clotted cream. Je snijdt een stuk cake af en proeft de zachte structuur van de met frambozenjam gevulde cake.’
Er verschijnt een tevreden glimlach op haar gezicht terwijl ze wat dichter tegen mij aan kruipt.
‘Je neemt nu een hap van de gevulde scone. Je haalt je tong langs je lippen. Er blijft nog een beetje cream op je onderlip zitten. Met een roze servet veeg je de room er af.’
Ze geniet zichtbaar als ik met mijn vochtige zakdoek zachtjes over haar droge lippen wrijf. 

‘Ik ben moe,’ fluistert ze bijna onhoorbaar.
‘Je kamermeisje brengt je naar de slaapkamer met je mahoniehouten hemelbed. Ze helpt je de zijden nachtpon aan te trekken. Ze schudt de kussens voor je op en helpt je in bed. De satijnen lakens plooien zich om je heen.’
Ik voel hoe ze probeert de paardendeken strakker om zich heen te trekken. Met mijn vrije arm help ik haar.
‘Ze stopt je onder de wollen dekens heerlijk in.’
Slaperig kijkt ze me aan. Ik streel over het blonde haar terwijl ze met een glimlach op haar gezicht wegzakt in een vredige slaap.

 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2025 - 12:48

Hoe zoet! En heel mooi geschreven. Graag gelezen dus.

Wat ik me wel afvroeg: waarom staat het jaartal erboven? En twee keer ''kamermeisje'' in de laatste alinea vond ik iets storend. De tweede keer, die hele zin,  kan je  (vlgs mij) wel weglaten.   

Het verhaal raakte me echt, ik dacht aan al die daklozen die aan hun lot overgelaten worden...  Maar het gaf ook hoop: stel dat ik ooit aan lager wal raak: dan hoop ik dat jij me vindt ;)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2025 - 13:55

Ha Job,

Na je vorige verhaal dacht ik even: waar gaat dit heen? Maar gelukkig gaat het ook vaak gewoon goed. Heel lief verhaal. Lastig vind ik dat het meisje zulke high tea-herinneringen lijkt te hebben. Was dit ook volks voedsel in de Dickens-tijd?

'reuken' is trouwens 'ruiken', vermoed ik.

Lid sinds

9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
26 maart 2025 - 14:10

Lia bedankt voor je positieve reactie. Ik heb de laatste twee zinnen wat aangepast.

Kruidnagel bedankt voor je oplettendheid. Foutje hersteld.

Het jaartal staat erboven omdat in het Victoriaanse Londen veel mensen (ook kinderen) onder erbarmelijke omstandigheden op straat leefden. Het kwam ook voor dat kinderen uit hogere milieus hun thuis ontvluchten en langzaam afzakten tot bedenkelijke leefomstandigheden. Tijdens mijn research over de Victoriaanse periode word ik nog regelmatig onaangenaam verrast.

 

 

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2025 - 19:01

Heel mooi Job!

Langzaam begeven we ons naar het lege warenhuis waar ik gewoonlijk overnacht. Met die zin zeg je iets over de HP en krijgt het verhaal voor mij een diepere betekenis. Het leven is hard voor hem, maar hij heeft de warmte, liefde en aandacht om zich over iemand te ontfermen die nog kwetsbaarder is.
‘Stel je voor dat dit een kasteelkamer is en de open haard een aangename warmte verspreidt. De eettafel is gedekt met … welke kleur vind je mooi?’ Schitterend!
Mooie titel ook! 
Zeer graag gelezen Job. 
(Wist je trouwens dat er ooit een droomkasteel lag in Nederland? Geheel terzijde hoor. Maar dat was eigenlijk een soort diorama :-) in het groot.)

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 maart 2025 - 17:01

 

Hallo, Job. Je hebt de historische microbe goed te pakken 😊 Ik vind je historische verhaaltjes heel fijn om te lezen. Je hoofdpersonages zijn daarbij altijd de minderbedeelden, die je inlevend weet te schetsen. Wat dit verhaal betreft, vrees ik dat de werkelijkheid iets minder zoet was. Wel heel graag gelezen.

 

Lid sinds

9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
27 maart 2025 - 19:26

Emily bedankt voor je reactie. De ruwe werkelijkheid met een zoet randje.

Angus bedankt voor de uitleg en even opgezocht op internet. Weer wat geleerd.