# 419 Wie een put graaft …

Hoi Gi,

Jij hebt toch werkelijk alles meegemaakt. Autobiografisch toch? Kleine correctie: Makro is niet op de fles maar verkocht aan een bedrijvensaneerder. Blijft overigens spijtig voor het personeel, er gaan zeker ontslagen vallen.

Grtz,
Taco

Ha Gi,

Je schrijft hier op SOL werkelijk een met fictie gelardeerde levenskroniek! Geen verhaal, maar wel smeuïg én met een pointe. Graag gelezen.

Hi Taco, dit is zeker autobiografisch, ook al zijn de terrasstoelen al lang geleden op de container beland. Makro mag dan niet echt failliet zijn, ik denk dat hun geleidelijke neergang veel te maken had met mismanagement, maar ook een deel van het personeel gaat niet vrijuit en stelde wat mij betreft dikwijls teleur. Nu ja, om eerlijk te zijn: de afgelopen dertig jaar hebben ze er mij niet meer gezien. 

Tks Kruidnagel voor de GG. Veel van mijn stukjes gaan inderdaad meer de richting uit van een column.

Hi Gi,

Ik proef inderdaad een sterk autobiografisch tintje, wat ik altijd erg leuk vind bij deze opdrachten. Knap hoe je een actualiteit aan de opdracht gekoppeld hebt. Had je hiervoor misschien heel lang niet aan de tuinstoel teruggedacht? Mooi hoe je de schaamte omdraait en het eigenlijk bij hen legt. Maar ik proef ook de trots die eruit sijpelt, van het niet afrekenen van de tuinstoel. Er zitten veel elementen in dit verhaal, leuk!

Yvette 

Dag Yvette, heerlijk een coach die meteen reageert en steeds met een toffe feedback. Bedankt.

Hoi Gi, een mooi verhaal, maar het voordeeltje dat je kreeg doordat een tuinstoel per ongeluk niet op de kassa werd aangeslagen, is niet echt een gebeurtenis waarvoor je je hoeft te schamen. Het is ook niet echt een gebeurtenis dat een impact op je leven heeft.  Daarin mis ik de opdracht. Of de Makro zich moet schamen, vind ik twijfelachtig. Ze spelen in op de behoefte van consumenten.
Verder vlot geschreven en in die zin graag gelezen. 

huisvrouwen- en mannen ---> huisvrouwen en -mannen

@ Gi, dat dubbel controleren bij Makro was echt een brug te ver. Later kon men in België als particulier zondermeer een pasje krijgen, maar tegen die tijd hoefde het voor mij niet meer.

Hoi Gi, mooi om deze ervaring met de Makro in België . Tuinstoelen zie je toch niet makkelijk over het hoofd. De controle bij de uitgang is er in Nederland nog altijd. Jouw ervaring met slechte producten kan ik niet delen. Misschien moet je na dertig jaar een keer terug naar de Makro.

Hoi GI. Interessant verhaal, met plezier gelezen. Mooi vind ik dat het niet overduidelijk is of de hoofdpersoon zich daadwerkelijk wel/niet schaamt, in ieder geval doet hij zijn best om zich te verantwoorden, misschien aan de lezer, misschien aan zijn vrouw, misschien aan zichzelf :). 

Karel, dank voor de reactie. De HP had geen enkele reden om zich te schamen. Dat hij naliet het Makromanagement  op de hoogte te stellen over de lekken in hun controlesysteem zou Makrofans mogelijk kunnen verontwaardigen, maar of hij zich daarover schuldig moet voelen?

Hoi GI. Zelfs de vrouw van de HP geeft aan dat hij zich wellicht zou kunnen schamen “Ben je niet beschaamd, lieverd?” over het in stand houden van de onderbetaling, en ik dacht te lezen dat hij toch een klein stukje daarvan ook wel echt zelf voelde.