Ai, wat een kilte stijgt er op uit dit analytische verhaal. Het jaarlijkse afscheid van Sinterklaas zal nog pijnlijker zijn geweest. Zo dichtbij wordt het oordeel vertroebeld door emoties, die ook hun bestaansrecht hebben. Dat komt heel mooi naar voren. En dat ze in de slotalinea toch gaat voelen namens een ander, zoals dat gaat.

Typo: mij hoofd.

Graag gelezen.

Hoi Elrie, inderdaad een koud afscheid. Mooi beschreven. 

haar heb ik vijftien jaar getolereerd  ---> naar mijn idee leest een andere volgorde beter:
ik heb haar vijftien jaar getolereerd

Wat een kil en toch warm verhaal. Boosheid en onmacht zijn hier wel de thema's. Bij ieder karakter -inclusief de overledene- in dit verhaal. Aangrijpend en daarmee goed geschreven.

EGG!

Brr. Arm nichtje. Maar ook Liset. Die had toch decennia geleden al een knuffel nodig.

Indrukwekkend verhaal. Ik weet niet of het op je eigen ervaring gebaseerd is, maar als iemand me dit zou vertellen zou ik niet weten hoe te moeten reageren. Alleen maar verliezers. Erg goed geschreven.

Hallo Elrie, pijnlijk en indringend verhaal. Niet echt een familie waar warmte en compassie om de vooraang strijden. Roept de vraag op of er daadwerkelijk hekelmensen bestaan - mensen aan wie iedereen alleen maar een hekel heeft. En hoe die dan dor het leven gaan (en uit het leven stappen?)

Hallo Elrie.  Ik houd van beschouwingen. Zeker ook van deze. Ik ervaar geen kilte. Meer iets van verwondering dat het overlijden van iemand eigenlijk op een bepaalde manier 'moet' worden beleefd, wat voor de HP nu niet zo voelt. Hij heeft wel compassie. En realiteitszin. Denkt na over hoe het later zal zijn. Helemaal goed wat mij betreft! Mooi!!!

Ha Elrie, je hebt een ellendige situatie goed beschreven. Juist binnen een familie kan het zo vreselijk mis gaan. Je hebt elkaar nodig, dat beseft je HP, terwijl ze bedenkt hoe en of ze daarin iets kan betekenen. Voor haar broer en nichtje. Het komt heel dichtbij als ik het lees, dus goed gedaan!

Hoi Elrie, even had ik de neiging de verwarming een paar graden hoger te zetten en nog een extra wollen vest aan te doen. Maar bij de laatste alinea zag ik ervan af. Mijn complimenten voor dit prachtige verhaal. Gelukkig is het fictie. 

Dag Elrie,

Wat een verhaal. Originele insteek. Met zo'n reacties op je begrafenis of elders zou je zo de grond inzakken zonder daarom te moeten sterven.

Mooie zin :"De vragen vliegen, in formatie als wilde ganzen, door mijn hoofd."

De titel zegt alles. Hoe koud kan een afscheid zijn ? Dus toch. Heb je verhaal graag gelezen.

Welke les heb ik hieruit geleerd? Ik ga mijn leven beteren :)

Ha Elrie, heel mooi een beklemmend verhaal! Ik heb één opmerking over het volgende stukje:

Uiteindelijk trek ik slechts één conclusie: ik kan niet voelen voor een ander.

Voor mij voelt iets te veel als tell, je geeft hier namelijk eigenlijk 'gratis' de psyche van het personage weg aan de lezer. Laat dit soort zinnetjes weg en laat de lezer zelf die conclusie trekken door het niet te vertellen, maar het te laten zien.

Graag gelezen! 

Erg mooi verhaal. Invoelbaar geschreven. Ik ben het eens met Mike, ik struikelde over de zin 'Uiteindelijk trek ik slechts één conclusie: ik kan niet voelen voor een ander.' Deze kan er volgens mij gewoon uit. Graag gelezen.

Elrie, gek dat nog niemand de fout in het volgnummer heeft opgemerkt. Knap van de coach dat hij jouw tekst toch heeft ontdekt.

Ha Elrie,

Als je ingelogd bent, zie je als het goed is boven dit verhaal het roze menu Home > forum > wekelijkse schrijfopdracht staan en weer daarboven twee tabs met weergeven en bewerken. Als je op bewerken klikt, kom je terecht op een pagina waar je zowel het titelveld als je verhaal kunt aanpassen.

Wat een mooi geschreven verhaal. De pijn en het mededogen van de verteller komen keihard binnen. Ik vind dit knap gedaan.

Groet,

Madrid

Pff. GG! (sorry dat is het dan)