Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#258 De wazige watersignalen

‘Sorry mevrouw,’ zegt het jongetje. De vorige keer dat de shuttle in de buurt kwam van mijn Disney badhanddoek zei zijn vriendje dat. In een betere wereld zou ik zijn moeder zijn en hem en zijn vriendje vertellen dat ze beter op een rustigere plek kunnen gaan badmintonnen. In diezelfde wereld zou ik waken over de meisjes van amper een jaar of acht die nu ter hoogte van de veiligheidslijn zwemmen. Mama houdt weliswaar niet van zwemmen, maar als de nood er is komt ze graag in actie. ‘Does your mother know’ van ABBA dat mijn oren via de koptelefoon bereikt overstemd grotendeels de Hazesmuziek van een Indiaas gezin met een grote caravan naast me. Misschien geniet ik er wel van om mezelf constant met het onderwerp te kwellen. Volgens Jochem zou ik ‘gewoon weer even normaal moeten doen’. Zijn eerdere boodschap ‘het gaat niet door’, was al net zo rechtlijnig en liet weinig ruimte voor discussie over. Zijn strakke levensplanning biedt geen ruimte voor langgekoesterde dromen en andersoortig sentiment. Hoewel ik dus volledig hydrofoob ben, krijg ik toch zin om te zwemmen. Het liefst ver tot na de veiligheidslijn, de vrije wereld in. Valt volgens Jochem ook allemaal onder de categorie ‘gestoord’. Hij had maar liefst drie redenen waarom hij dit keer weer niet mee wilde gaan; de planten moesten nog water, dat rapport moest nog af, en hij had nog een tenniswedstrijd staan. Ik zou hem kunnen appen en er vijf kunnen noemen waarom hij wel mee zou moeten gaan, maar de tijd van discussies lijkt wel een beetje over te zijn. En dus blader ik verder in Slaughter, ik ben er bijna doorheen. De pagina’s worden steeds waziger, totdat ze uiteindelijk helemaal verdwijnen. * Ik moet in slaap zijn gevallen, of misschien zit ik nog wel midden in een droom. De meisjes in het water en de badmintonnende jongens zijn verdwenen. De enige geluiden komen van overvliegende meeuwen en de steeds krachtigere golfbewegingen van het water. Het binnenwatertje is veranderd in de Noordzee bij stormvloed. Waarschijnlijk heeft het met zijn grijpgrage waterarmen mijn koptelefoon, Slaughterboek, badhanddoek en alle kleren weggerukt. In de wannabe-Noordzee verschijnt een stip die steeds groter wordt. Als het zich vlakbij de veiligheidslijn bevindt, worden de contouren van een maar al te bekend gezicht herkenbaar. Alsof hij Poseidon zelf is, wijkt het water voor hem uit bij elke stap die hij zet. Iets wat zijn eeneiige tweelingbroer nooit voor elkaar zou krijgen. ‘Mireille, je vraagt je vast af waarom ik gekomen ben.’ Ik geneer me voor mijn naaktheid, als ik zie dat Jochem de waterman kennelijk ook geen kleren aan heeft. Een gedeelte van zijn lichaam is bedekt met groenblauw zeewier, wat hem een charmantere oogopslag geeft dan zijn aan wal blijvende tweelingbroer. ‘Ik verbaas me bij jou nergens meer over.’ Als hij naast me neerknielt, moet ik toch even de neiging weerstaan om zijn met schelpen en een stoppelbaard bedekte kin te strelen. ‘Goed wat ik wilde zeggen; ik denk dat kinderen toch geen slecht idee is.’ Voor ik een woord kan uitbrengen springt hij het water weer in, dat direct slaafs aan de kant gaat. Ik spring erachteraan, maar direct vormt het water een soort Berlijnse muur. Het waterexemplaar lijkt dezelfde standvastigheid te hebben als zijn afgebroken stenen voorganger en weerkaatst mijn stem als ik zijn creator probeer te roepen. Misschien is hij toch niet heel anders dan zijn evenknie.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tja, hoe moet de hoofdpersoon deze signalen nu duiden? :-) Mooi verlangend verhaal, lekker hallucinerend. Ik moest hem twee keer lezen om het verhaal echt te pakken te krijgen. De Hazesmuziek van een Indiaas gezin, deed me glimlachen. Met plezier gelezen. Paar kleine dingetjes: Koptelefoons mag zonder 's'. In de zin: 'Waarschijnlijk heeft het met zijn grijpgrage waterarmen ...' verwijs je volgens naar de Noordzee bij stormvloed. Zee is volgens mij vrouwelijk, dan wordt 'heeft het met zijn' 'heeft zij met haar'. Het is de stip 'die'.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Virtuoso: treffende titel. Pas na het hele verhaal gelezen te hebben, drong de betekenis tot me door en het bezorgde me een mooie glimlach. Haha. :) En een leuke naam, die Mireille. Trok me heel kort uit het verhaal en bezorgde me ook een glimlach omwille van die naamskeuze. Haha. Het speelt zich af in een wereld met meerdere synchrone realiteiten? Vond ik erg leuk. Er wacht zich dus nog een gesprek met Jochen en Mireille in een andere realiteit? Over ouderschap? De Chinese muur is evenwel een beetje een onheilvoorspeller? Zal de Jochen in de andere realiteit voorwaarden (beperkende voorwaarden voor Mireille) stellen voor het ouderschap? Dit triggert me om meer te willen weten en lezen.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Virtuoso, mooi plot bij een dagje strand. Je hebt van iets alledaags iets bijzonders gemaakt, vooral door je plot. Een dingetje viel me op: verschijnt een stip dat steeds groter wordt. : een stip die Graag gelezen en fijne avond.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tja, hoe moet de hoofdpersoon deze signalen nu duiden? :-) Mooi verlangend verhaal, lekker hallucinerend. Ik moest hem twee keer lezen om het verhaal echt te pakken te krijgen. De Hazesmuziek van een Indiaas gezin, deed me glimlachen. Met plezier gelezen. Paar kleine dingetjes: Koptelefoons mag zonder 's'. In de zin: 'Waarschijnlijk heeft het met zijn grijpgrage waterarmen ...' verwijs je volgens naar de Noordzee bij stormvloed. Zee is volgens mij vrouwelijk, dan wordt 'heeft het met zijn' 'heeft zij met haar'. Het is de stip 'die'.
Fijn om te horen dat je hem twee keer hebt willen lezen. Zal het stukje ook even aanpassen. Overigens is er over de al dan niet mannelijk of vrouwelijke vorm een hele discussie op SchrijvenOnline (https://schrijvenonline.org/forum/113630). De Van Dale lijkt het echter niet helemaal te weten en lijkt beide vormen goed te keuren; (https://www.vandale.nl/gratis-woordenboek/nederla…). Denk wel dat je een punt hebt als je zegt dat 'haar' prefereerbaar is, die wordt immers als eerste genoemd in de Van Dale.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Virtuosuo, mooi stuk heb je geschreven, met een treffende onderhuidse spanning. Je hebt al goede feedback gekregen en goed toegepast. Wat ik je nog wel mee wil geven, iets wat me eerder ook al was opgevallen, is dat je een hele eigen schrijfstijl heb waarbij je gebruik maakt van bijzondere vergelijkingen en je zinnen net even iets anders maakt. Probeer dat soms wel een rust in te vinden, anders gaat het ten koste van wat je wilt vertellen en dat is zonde. Dat even ter zijde. Een hele mooie invulling van de opdracht!