Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#253 - Op schattenjacht met Jagaya

3 juli 2019 - 16:42
‘Schip Ahoy! Land in zicht!’ Michael zit op de rand van zijn bed naast zijn trouwe scheepsmaatje, Jagaya de koe. Hij strekt zijn arm zo ver mogelijk uit en kan nog net de leuning van zijn bureaustoel op wieltjes grijpen. ‘Laat ons met deze sloep naar het eiland varen,’ roept Michael opgewonden. Jagaya staat te springen van ongeduld; ze heeft al lang geen vers sprietje gras meer gezien. Michael klimt in het wankele roeibootje dat vervaarlijk op de golven deint. ‘Kom Jagaya, waar wacht je op? Je hoeft niet bang te zijn.’ Jagaya is niet bang; ze heeft alleen geen dieptezicht meer. Ze draagt de ooglap die Michael voor haar maakte toen ze haar oog verloor en mama niet direct tijd had om haar te herstellen. Het oog is ondertussen terug op de juiste plaats vastgenaaid, maar Jagaya vindt het leuk om er uit te zien als een piraat. Dat is lekker stoer. Ze waagt de sprong en komt in Michaels armen terecht. Samen roeien ze de stoel in de richting van Michaels bureau. Ze klimmen langs de rotsachtige kliffen tot ze bovenop het eiland staan. Het bureaublad is bezaaid met tekenbladen en kleurrijke stiften. Er liggen ook een paar stapels boeken op. ‘Ik durf wedden dat hier schatten begraven zijn,’ zegt Michael. Jagaya beaamt dit stilzwijgend. Ze heeft een schatkaart ontdekt tussen het papier dat over het eiland verspreid ligt. Met haar poot wijst ze de X aan waar zich een geheimzinnige schat bevindt. Michael schuifelt voorzichtig op zijn knieën naar de hoek van het eiland en kijkt de afgrond in. Zijn vermoeden klopt: daar beneden steekt een handvat uit de klif. Als hij dat kan bereiken en er de lade mee opent, komen er vast grote rijkdommen tevoorschijn. Helaas, op dat moment raakt hij met zijn voet een toren van boeken die met veel lawaai als rotsblokken het zilte nat in tuimelen. ‘Oei,’ roept Michael in paniek, ‘Wie weet hebben we de Kraken gewekt! Daar komt gedonder van!’ Michael heeft dit nog maar net gezegd, of er klinkt al gerommel in de gang. ‘Vlug Jagaya, geen tijd voor de sloep, we zullen moeten zwemmen.’ Met zijn koe in zijn armen springt Michael van zijn bureau het ruime sop in. Hijgend bereiken ze hun schip en klauteren ze aan boord. Ze liggen net onder zeil wanneer de deur van de slaapkamer met een verblindende bliksemschicht vanuit de overloop opengaat. ‘Michael,’ zegt de Kraken met bulderende stem, ‘wat hebben mama en ik je gezegd? Je moet slapen, niet spelen. Heb je dat begrepen?’ Michael piept over de rand van zijn deken. ‘Ja, papa,’ zegt hij, ‘maar ik kan niet goed slapen.’ ‘Dat begrijp ik,’ zegt de Kraken sussend, ‘maar probeer het toch maar. Morgen is de grote dag. We vertrekken vroeg in de ochtend naar de zee.’ Michael staart in het halfduister naar het handvat aan de klif. Deze schat moet hij aan zich laten voorbijgaan. Zijn boot begint zachtjes te schommelen en nog geen kwartier later zijn hij en Jagaya in een diepe slaap verzonken, dromend van de nieuwe kusten die ze binnenkort zullen verkennen en van de schatten die ze er zullen ontdekken.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
3 juli 2019 - 19:39
Hoi Bruno, Wat een leuk en beeldend verhaal heb je geschreven. Hopelijk ontdekt Michael nog vele schatten. Het zou een leuk kinderverhaal kunnen zijn, en dat bedoel ik positief ;) Ik vond de opdracht lastig, ik ben eraan begonnen maar ik weet nog niet of het lukt om een goed verhaal te schrijven. Met veel plezier gelezen!

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 juli 2019 - 21:38
Het is een geweldig kinderverhaal voor volwassenen. Wat een genot. Het is je gelukt om mij even kind te laten zijn. Fijn dat ik mee mocht varen en schatzoeken. Geweldige vondst, de Kraken.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 juli 2019 - 21:49
Bruno ik zat gelijk in je verhaal en zonder mythisch wezen zou het niet af zijn :thumbsup: Zo kan een kind idd zijn slaapkamer zien en beleven. Subliem beschreven. Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 juli 2019 - 22:47
@Anke, @Stella, @Mw.Marie Bedankt voor de lovende woorden. Ik had als kind een slaapkamer met een maritiem thema. Toen ik de opdracht zag, dacht ik er eerst aan onze huidige slaapkamer te beschrijven, maar om de één of andere reden werd ik naar mijn kindertijd getrokken. Ik heb heel vaak gespeeld dat mijn bed een boot was en dat ik met mijn knuffel avonturen beleefde op de zeven wereldzeeën. Dit was één van de boeken die toen in mijn boekenkast stond: https://photo.auction.fr/2/8/0/1557395909902351.jpg Barendje Bulder, kapitein ter zeven wereldzeeën, van Wim van der Sluys. Jagaya de koe was een knuffel van mijn jongste zoon (die ondertussen bijna 22 is); zelf had ik een beertje dat ik Colargol noemde (al leek het niet echt op het beertje uit de gelijknamige serie).

Siv

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2019 - 13:05
Wat een leuk verhaal Bruno! Ook ik had even het gevoel weer kind te zijn.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2019 - 14:09
Dag Bruno, wat een heerlijk verhaal, lekker vlot geschreven en vol fantasie. Proficiat. Schrijf je kinderboeken? :o Je zou het er ver mee brengen! Graag gelezen en herlezen en ik kom zeker nog een keer langs om het nog eens te lezen. Zo boeiend. :ontopic:

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 juli 2019 - 21:44
Wat een heerlijk verhaal Bruno, en dit is een ware reis door die kinderslaapkamer. Heel herkenbaar! Mooi hoe je constant in sfeer blijft, het zilte nat, de kliffen, het ruime sop en hoe Michael en Jagaya uiteindelijk in slaap 'schommelen.' Ik moest glimlachen bij het gebrek aan dieptezicht van Jagaya. Je geeft het stel hier een verleden, waarmee je het verhaal meer diepte geeft. Ik heb het graag gelezen. Een kleine suggestie die ook met smaak te maken heeft; kijk nog eens goed waar je woorden kunt schrappen en wat dat doet met je tekst. Bijvoorbeeld: 'Jagaya vond het wel leuk om er uit te zien als een piraat. Dat was lekker stoer. Jagaya waagde de sprong en kwam recht in Michaels armen terecht.' Dat kan dan worden: 'Jagaya vond het leuk om er uit te zien als een piraat. Dat was lekker stoer. Ze waagde de sprong en kwam in Michaels armen terecht.'

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
5 juli 2019 - 23:52
Een kleine suggestie die ook met smaak te maken heeft; kijk nog eens goed waar je woorden kunt schrappen en wat dat doet met je tekst.
Ik heb je suggestie ondertussen gevolgd. Ik heb ook "lang" gemaakt van een "heel lang" en "vroeg" van een "heel vroeg".

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
6 juli 2019 - 16:12
Ja, ik heb het ook met plezier gelezen. Bij zo'n kort verhaal als dit zou ik de tegenwoordige tijd overwegen. Mij zou je dan in ieder geval nog meer het verhaal intrekken.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
6 juli 2019 - 17:08
Bij zo'n kort verhaal als dit zou ik de tegenwoordige tijd overwegen. Mij zou je dan in ieder geval nog meer het verhaal intrekken.
Dat is een uitstekende suggestie! Ik heb ze meteen toegepast.

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2019 - 12:24
Dag Bruno, wat een mooi verhaal. En zo mooi en stijlvol geschreven. Ik kan het mij zo voorstellen. “Ze heeft al lang geen vers sprietje gras meer gezien” vind ik geweldig, net als “De Kraken”. Heel fijn gedaan.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2019 - 14:09
Een geweldig verhaal. Precies zoals een kind het kan beleven en heel mooi hoe je de kamer en voorwerpen in de kamer een passende rol geeft in de fantasie van Michael. En dan de naam Kraken voor de vader. Goed gevonden. De tegenwoordige tijd is een goede aanpassing. Mooi.