Job had op een rommelmarkt een stapeltje oude Franse pockets gekocht. Er zaten boekjes tussen van Sartre, Camus en Zola. Tegelijkertijd had hij een reiswoordenboek Frans gekocht. Zo kon hij de Franse literatuur in de oorspronkelijke taal lezen en meteen zijn Frans wat bijspijkeren. Dacht hij. Hij was begonnen in ‘La P….Respectueuse’, maar struikelde al in de toneelaanwijzingen over ‘en bras de chemise’ wat hij met zijn zakwoordenboekje slechts tot ‘in mouw van overhemd’ wist te vertalen. ‘Weet jij soms wat het is?' vroeg hij aan Yorick. ‘Nee, mijn Frans n’est pas tres bien merci croissant,’ zei Yorick terwijl hij zijn handen afdroogde. ‘Misschien met opgestroopte mouwen ofzo? Ik dacht dat chemise schoorsteen betekende. Il fume comme un chemise.’ Yorick zette het nog natte doek tegenover de deur. Hij hield ervan om als hij thuiskwam direct het schilderij te kunnen zien. Het gaf een soort spontane reactie die hij nodig had om voldoende afstand van het werk te kunnen nemen. ‘Cheminée,’ zei Job die in zijn zakwoordenboekje zat te bladeren. ‘Ja?’ vroeg Yorick die het schilderij van een afstandje bekeek, ‘vind je het wat? Ik ben zelf nog niet helemaal tevreden over die heiligen aan de rechterkant. Ze lopen als lemmingen in een processie. Ik wil wat meer vuur in hun donder zien te stoppen.’ ‘Huh?’ Job keek verdwaasd op. ‘Nee. Cheminée. Schoorsteen in het Frans is cheminée. Hé, je hebt Jayda geschilderd.' 'Ja,' zei Yorick, zij staat symbool voor de lust en het materialisme tegenover Christus’ spaarzaamheid en spiritueel leven.' ‘De heilige Antonius,’ zei Job. ‘Wat de heilige Antonius?’ vroeg Yorick. ‘Ik weet niet. Maar die heeft er ook iets mee te maken, met die hele verleiding shit en zo.'