Hoi Karinska. Goed geschreven en goed gevonden. Waar nootjes al niet goed voor zijn. :)

Hoi Karinska, Duidelijk verhaal. Jan heeft zijn wil nog niet verloren!

Prachtige interne monologen en leuker dan dit: “Hèhè, u moet wakker worden want het is zo tijd voor uw slaappil en kan je het voor mij niet maken! Helaas is dit de realiteit van de dag. De oplossing geeft Jan zelf al aan. Maar Petra heeft helaas haar werkinstrukties. Fijne zondag met deze heerlijke warmte. .

Ach ja, zo'n stakkerd en dan is deze beroerde hitte. Om een tweede beroerte van te krijgen. Gek hè, dat mensen tegen zieken en ouderen altijd praten alsof het onmondige kinderen zijn. Dat heb je hier goed tot uiting laten komen. Ook de weerzin van de patiënt zelf, die prima bij de tijd is alleen de pech heeft zich niet meer te kunnen uiten. De patiënt die zijn tijd op aarde nu wel heeft gehad en al ver heen is. (Ik neem aan, dat Jan Klaassen gestikt in de nootjes?) Wat is er positief aan gevangen zitten in je eigen lichaam? >> dat heb je mooi verwoord.

Je hebt in je verhaal twee totaal verschillende levens op een en bijzonder manier duidelijk laten uitkomen, Karinska. De plot vind ik ook sterk. Complimenten .

Hoi Karinska, prachtig en levensecht! Ontroerend hoe hij aan het einde zijn Stien weer ontmoet en toch ook nog even Petra bedankt. In één woord; subliem!

Hoi Karinska, Jan en Petra heb je levensecht weergegeven. Die nootjes zijn een vondst! Genoten van je verhaal!

Nadat mijn vader uit zijn coma kwam (in 2016) vertelde hij dat hij zich gevangen had gevoeld in zijn eigen lichaam, tijdens de coma. Dat heeft veel indruk gemaakt op mij en vond het (op een vreemde manier) mooi om dat hierin te verwerken.

Ja, die uitspraak past hier prachtig en is op zich van meer betekenis dan je zo vermoeden kunt (zie verderop) Ach jee, wat een verschrikkelijke ervaring moet dat zijn geweest voor jou/jullie en natuurlijk helemaal voor hem. Dan word ik meteen nieuwsgierig, want als hij dat zo gevoeld heeft, wist hij dan ook wat er met hem en om hem heen gebeurde? Ik bedoel, voor buitenstaanders lijkt het alsof iemand buiten bewustzijn is, maar de persoon zelf kan op zijn/haar manier heel goed in een toestand van bewustzijn verkeren. Ontzettend interessant als je er over nadenkt -en verschrikkelijk pijnlijk voor jou, dus leg mijn nieuwsgierige vraag maar naast je neer. Sorry.

@Karinska: een treffende weergave hoe het gaat als iemand in die situatie terecht komt. Gevangen in je lichaam, onbegrip van de omgeving: wij hebben het in eigen kring meegemaakt. Een keer een jonge moeder, en later mijn actieve, oude pleegmoeder. De machteloosheid in hun ogen was vreselijk. Je hebt het op een heel duidelijke manier laten zien, heel herkenbaar. Groet Connie

Zie je wel, dat dacht ik al. Meid, je kunt er ja een boek over schrijven, ware het niet, dat het persoonlijke zaken zijn en dat dit je eigen vader betrof, maar interessant en intrigerend is het wel. Weet je, ik dacht -en denk vaak- aan die arme zoon van de voormalige koningin, die ook een tijdlang in een coma heeft gelegen -en helaas niet ontwaakte. Over een paar dagen is het 5 jaar geleden, dat hij overleed (iets dat ik niet gauw zal vergeten, omdat de nacht ervoor een familielid van mij stierf) nu 5 jaar geleden. Wie weet wat die arme man doorgemaakt heeft, heeft gehoord, opgevangen en niet kunnen verwerken voordat hij overleed. Nu jij dit zo schrijft...

In dit verhaal heb je mooi de wil van Jan en Petra mooi tegenover elkaar uitgespeeld. Wat ik ook goed gelukt vind is de stemmen van je personages die uit het leven gegrepen zijn. We krijgen de innerlijke wereld van Jan te horen wat een boeiend verhaal oplevert.