Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#205 - Betrutteling

“Meneer Klaassen!” Petra zucht, rolt geërgerd met haar ogen en probeert het nog eens. “Meneer Klaassen, joehoe!” Jan beweegt en mompelt iets, terwijl hij langzaam zijn ogen opent. “Hèhè, u moet wakker worden want het is zo tijd voor uw slaappil en u moet echt nog wat eten anders gaat u dood en dat willen we niet, hè,” ratelt Petra aan één stuk door. Nou, daar zeg je wat. Ik vind dat anders helemaal niet erg, hoor. “Jammer dat u niet kunt vertellen hoe lekker u toetjes vindt, hè?” Jan probeert het. “Mmm…ggg…”. Meer dan een paar onverstaanbare klanken krijgt hij niet geproduceerd. Kutberoerte. “ Aahh, nou, weet u, het komt ah-llu-maal weer goed, hoor. Wèl blijven proberen, want een negatieve instelling willen we hier niet, hè. We zijn hier van de positieve benadering.” Wat is er positief aan gevangen zitten in je eigen lichaam? Kan iemand mij dat uitleggen? “Als u zo boos naar me kijkt is het voor mij ook niet leuk, hoor, ik doe toch ook m’n best,” pruilt Petra. God kind, wat heb je het zwaar. Wie is er hier ziek, jij of ik? Geef me nu die pil, nee beter nog, doe mij het hele potje maar. “Zo, nu eerst even genieten van uw vanillevla voordat we gaan slapen.” We? Neem jij ook een slaappil dan? Als je maar in je eigen bed gaat; ik blijf liever alleen sinds de dood van mijn lieve Stien. “Wat een lekker hapje heb ik hier, mmm, nou zo’n toetje wil ik ook wel een keertje,” blaat het schaap op kinderlijke toon. Ga je gang, meid, neem alles maar. Ik ben er klaar mee. “Mondje open, meneer Klaassen. Er zitten zelfs heerlijke nootjes overheen.” Nootjes? Zeg dat dan meteen! “Ah, kijk, meneer werkt ineens mee. De nootjes doen ’t ‘m. Lekker, hè? Meneer Klaassen? Hallo? Jan?” Petra holt de gang op en gilt: “Code Rood - Meneer Klaassen!” Jan voelt zich heerlijk en volkomen rustig. De poort staat op een kier. Stien wenkt hem. Bedankt, Petra.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtige interne monologen en leuker dan dit: “Hèhè, u moet wakker worden want het is zo tijd voor uw slaappil en kan je het voor mij niet maken! Helaas is dit de realiteit van de dag. De oplossing geeft Jan zelf al aan. Maar Petra heeft helaas haar werkinstrukties. Fijne zondag met deze heerlijke warmte. .

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach ja, zo'n stakkerd en dan is deze beroerde hitte. Om een tweede beroerte van te krijgen. Gek hè, dat mensen tegen zieken en ouderen altijd praten alsof het onmondige kinderen zijn. Dat heb je hier goed tot uiting laten komen. Ook de weerzin van de patiënt zelf, die prima bij de tijd is alleen de pech heeft zich niet meer te kunnen uiten. De patiënt die zijn tijd op aarde nu wel heeft gehad en al ver heen is. (Ik neem aan, dat Jan Klaassen gestikt in de nootjes?) Wat is er positief aan gevangen zitten in je eigen lichaam? >> dat heb je mooi verwoord.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt in je verhaal twee totaal verschillende levens op een en bijzonder manier duidelijk laten uitkomen, Karinska. De plot vind ik ook sterk. Complimenten .

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karinska. Goed geschreven en goed gevonden. Waar nootjes al niet goed voor zijn. :)
Hoi Meiga, Dank je wel voor je reactie en fijne compliment. Inderdaad!

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karinska, Duidelijk verhaal. Jan heeft zijn wil nog niet verloren!
Zo is het maar net! Bedankt voor het lezen en je reactie.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtige interne monologen en leuker dan dit: “Hèhè, u moet wakker worden want het is zo tijd voor uw slaappil en kan je het voor mij niet maken! Helaas is dit de realiteit van de dag. De oplossing geeft Jan zelf al aan. Maar Petra heeft helaas haar werkinstrukties. Fijne zondag met deze heerlijke warmte. .
Hallo mw. Marie, Ik ben blij te lezen dat je het zo leuk vindt. In de hedendaagse waan(zin) van de dag gaat de zorg zo af en toe erg ver, hoe goed bedoeld ook. Bedankt voor je compliment, fijn dat alles goed overkwam. Een fijne en zwoele maandagavond, ook voor jou.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach ja, zo'n stakkerd en dan is deze beroerde hitte. Om een tweede beroerte van te krijgen. Gek hè, dat mensen tegen zieken en ouderen altijd praten alsof het onmondige kinderen zijn. Dat heb je hier goed tot uiting laten komen. Ook de weerzin van de patiënt zelf, die prima bij de tijd is alleen de pech heeft zich niet meer te kunnen uiten. De patiënt die zijn tijd op aarde nu wel heeft gehad en al ver heen is. (Ik neem aan, dat Jan Klaassen gestikt in de nootjes?) Wat is er positief aan gevangen zitten in je eigen lichaam? >> dat heb je mooi verwoord.
Hallo Edith, Ha, ja wat je zegt! Valt het je ook op dat dat vaak het geval is? Denk dat de mensen het zelf niet altijd doorhebben, maar toch. Ik ben erg bij met je fijne reactie, nu weet ik dat hetgeen ik wilde overbrengen goed is gelukt. Jan Klaassen was allergisch voor nootjes en dat wist hij zelf als geen ander. Hij gokte er op dat Petra dat niet wist ;) Bedankt voor je compliment. Nadat mijn vader uit zijn coma kwam (in 2016) vertelde hij dat hij zich gevangen had gevoeld in zijn eigen lichaam, tijdens de coma. Dat heeft veel indruk gemaakt op mij en vond het (op een vreemde manier) mooi om dat hierin te verwerken. Fijne avond.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt in je verhaal twee totaal verschillende levens op een en bijzonder manier duidelijk laten uitkomen, Karinska. De plot vind ik ook sterk. Complimenten .
Hallo Jules, Wat een superfijne reactie en mooie complimenten. Heel erg bedankt daarvoor :o

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karinska, prachtig en levensecht! Ontroerend hoe hij aan het einde zijn Stien weer ontmoet en toch ook nog even Petra bedankt. In één woord; subliem!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
[quote=Karinska]
Nadat mijn vader uit zijn coma kwam (in 2016) vertelde hij dat hij zich gevangen had gevoeld in zijn eigen lichaam, tijdens de coma. Dat heeft veel indruk gemaakt op mij en vond het (op een vreemde manier) mooi om dat hierin te verwerken.
Ja, die uitspraak past hier prachtig en is op zich van meer betekenis dan je zo vermoeden kunt (zie verderop) Ach jee, wat een verschrikkelijke ervaring moet dat zijn geweest voor jou/jullie en natuurlijk helemaal voor hem. Dan word ik meteen nieuwsgierig, want als hij dat zo gevoeld heeft, wist hij dan ook wat er met hem en om hem heen gebeurde? Ik bedoel, voor buitenstaanders lijkt het alsof iemand buiten bewustzijn is, maar de persoon zelf kan op zijn/haar manier heel goed in een toestand van bewustzijn verkeren. Ontzettend interessant als je er over nadenkt -en verschrikkelijk pijnlijk voor jou, dus leg mijn nieuwsgierige vraag maar naast je neer. Sorry.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Karinska: een treffende weergave hoe het gaat als iemand in die situatie terecht komt. Gevangen in je lichaam, onbegrip van de omgeving: wij hebben het in eigen kring meegemaakt. Een keer een jonge moeder, en later mijn actieve, oude pleegmoeder. De machteloosheid in hun ogen was vreselijk. Je hebt het op een heel duidelijke manier laten zien, heel herkenbaar. Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karinska, prachtig en levensecht! Ontroerend hoe hij aan het einde zijn Stien weer ontmoet en toch ook nog even Petra bedankt. In één woord; subliem!
Hoi Ton, 'subliem' zeg je? Wow! ...... ( Ik geniet even in stilte van dit super compliment ) Dank je wel voor je mooie woorden. Ja, ik ben liefhebber van een happy end ;)

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karinska, Jan en Petra heb je levensecht weergegeven. Die nootjes zijn een vondst! Genoten van je verhaal!
Hallo Edwin/Chantal/Quinten, Fijn dat jij ook hebt genootjes van mijn verhaal. Leuk dat je weer kwam lezen en bedankt voor je reactie!

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
[quote=Edith E]
Nadat mijn vader uit zijn coma kwam (in 2016) vertelde hij dat hij zich gevangen had gevoeld in zijn eigen lichaam, tijdens de coma. Dat heeft veel indruk gemaakt op mij en vond het (op een vreemde manier) mooi om dat hierin te verwerken.
Ja, die uitspraak past hier prachtig en is op zich van meer betekenis dan je zo vermoeden kunt (zie verderop) Ach jee, wat een verschrikkelijke ervaring moet dat zijn geweest voor jou/jullie en natuurlijk helemaal voor hem. Dan word ik meteen nieuwsgierig, want als hij dat zo gevoeld heeft, wist hij dan ook wat er met hem en om hem heen gebeurde? Ik bedoel, voor buitenstaanders lijkt het alsof iemand buiten bewustzijn is, maar de persoon zelf kan op zijn/haar manier heel goed in een toestand van bewustzijn verkeren. Ontzettend interessant als je er over nadenkt -en verschrikkelijk pijnlijk voor jou, dus leg mijn nieuwsgierige vraag maar naast je neer. Sorry.
Ik vind het helemaal niet erg dat je nieuwsgierig bent, hoor. Kan me dat best indenken. Nu je het zo vraagt komen er ook bij mij weer meer herinneringen omhoog. Nadat hij ontwaakte vertelde hij niets in de zin van 'ik heb die en die dat en dat horen vertellen'. Het was vooral het gevoel wat hem was bij gebleven (gevangen zitten) en dat heeft enorm veel indruk op hem gemaakt. Het bijzondere is: mijn zus heeft hem dingen verteld over het EK voetbal, terwijl hij in coma lag. Na het ontwaken wist hij vragen te beantwoorden die daarover gingen. Naar ons idee heeft hij dus wel degelijk 'ergens' die informatie opgevangen. Hij was zich er zelf echter helemaal niet van bewust dat hij die informatie tijdens zijn coma had gehoord. Uiteraard was het een moeilijke en verdrietige ervaring. Ik ben echter ook dankbaar want door het feit dat hij uit de coma ontwaakte (hij werd een medisch wonder genoemd, hij was 90) konden we toch nog fijn even met elkaar praten..

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Karinska: een treffende weergave hoe het gaat als iemand in die situatie terecht komt. Gevangen in je lichaam, onbegrip van de omgeving: wij hebben het in eigen kring meegemaakt. Een keer een jonge moeder, en later mijn actieve, oude pleegmoeder. De machteloosheid in hun ogen was vreselijk. Je hebt het op een heel duidelijke manier laten zien, heel herkenbaar. Groet Connie
Hallo Connie, Wat leuk dat je weer eens komt lezen :) Wat naar dat je het van zo dichtbij meegemaakt hebt, en hebt ervaren wat het met mensen doet. Ik kan me levendig indenken dat het hartverscheurend is om die machteloosheid te zien in hun ogen. Kun je nagaan hoe enorm frustrerend het moet zijn voor hen zelf! Bedankt voor je complimenten, ben ik heel blij mee. Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zie je wel, dat dacht ik al. Meid, je kunt er ja een boek over schrijven, ware het niet, dat het persoonlijke zaken zijn en dat dit je eigen vader betrof, maar interessant en intrigerend is het wel. Weet je, ik dacht -en denk vaak- aan die arme zoon van de voormalige koningin, die ook een tijdlang in een coma heeft gelegen -en helaas niet ontwaakte. Over een paar dagen is het 5 jaar geleden, dat hij overleed (iets dat ik niet gauw zal vergeten, omdat de nacht ervoor een familielid van mij stierf) nu 5 jaar geleden. Wie weet wat die arme man doorgemaakt heeft, heeft gehoord, opgevangen en niet kunnen verwerken voordat hij overleed. Nu jij dit zo schrijft...

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In dit verhaal heb je mooi de wil van Jan en Petra mooi tegenover elkaar uitgespeeld. Wat ik ook goed gelukt vind is de stemmen van je personages die uit het leven gegrepen zijn. We krijgen de innerlijke wereld van Jan te horen wat een boeiend verhaal oplevert.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zie je wel, dat dacht ik al. Meid, je kunt er ja een boek over schrijven, ware het niet, dat het persoonlijke zaken zijn en dat dit je eigen vader betrof, maar interessant en intrigerend is het wel. Weet je, ik dacht -en denk vaak- aan die arme zoon van de voormalige koningin, die ook een tijdlang in een coma heeft gelegen -en helaas niet ontwaakte. Over een paar dagen is het 5 jaar geleden, dat hij overleed (iets dat ik niet gauw zal vergeten, omdat de nacht ervoor een familielid van mij stierf) nu 5 jaar geleden. Wie weet wat die arme man doorgemaakt heeft, heeft gehoord, opgevangen en niet kunnen verwerken voordat hij overleed. Nu jij dit zo schrijft...
Gevoelens die voortvloeien uit persoonlijke ervaringen lenen zich heel goed om te verwerken in verhalen, fragmenten, gedichten e.d. vind ik. Mij helpt het bij het proces van accepteren wat ik heb meegemaakt. 5 jaar geleden alweer? Ja wie het weet mag het zeggen. Hetzelfde geldt voor Nouri (van Ajax). Geen enkel uitzicht op ontwaken, laat staan herstel. Zeggen de deskundigen. Maar wat als zij zich vergissen? Dat Nouri toch nog 'ergens daarbinnen' een bepaalde vorm van bewustzijn heeft? Hij schijnt af en toe te reageren door met zijn handen/vingers te bewegen. Reflexen. Zeggen de deskundigen. Maar wat nou als ze zich vergissen? Heel intrigerend. Sterkte voor jou, deze dagen :(

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In dit verhaal heb je mooi de wil van Jan en Petra mooi tegenover elkaar uitgespeeld. Wat ik ook goed gelukt vind is de stemmen van je personages die uit het leven gegrepen zijn. We krijgen de innerlijke wereld van Jan te horen wat een boeiend verhaal oplevert.
Beste schrijfcoach, Wat een fijne reactie en lovende woorden. Heel erg bedankt! Ik voel me enorm trots want ik had zoveel lof van iedereen - zonder enige vorm van kritiek - niet voorzien.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karinska: de twee personages waarheidsgetrouw neergezet met perfecte dialogen. Vooral Jan is echt voor mij, omdat ik ook in coma heb gelegen en mijn oma afasie had, enfin we maken allemaal bijzondere dingen mee. die noten ipv de pil van Dion, slim gedaan ik bedacht me net: de chirurg snijdt zonder zelf geopereerd te zijn de zuster verschoont een stoma zonder zelf een gat in haar buik te hebben gehad een minister begint zijn taak zonder opleiding of ervaring maar een onderwijzer weet hoe het is om leerling te zijn ik leef ook wel een beetje mee met Petra

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Peter, Dank je wel voor je fijne reactie! Wat je schrijft over je eigen ervaringen raakt me. Fijn voor je dat je er goed bent uitgekomen (neem ik aan). Het mooie van schrijven vind ik dat je al die bagage kunt gebruiken in het schrijven, mits je dat wilt uiteraard. Wat een goede en rake gedachtegangen heb je erbij gezet. :nod: Ja, ik leef ook een beetje mee met Petra. Ze doet haar best om haar werk goed te doen en op haar manier iets voor een ander te kunnen betekenen. Hiermee heeft ze absoluut een streepje voor bij mij, want niet iedereen zit zo in elkaar. Op naar # 206. Die is weer van een heel andere orde.