Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 140 - Mijn gistende miljoenenstad

Een kaal graaiend aapje stond bij de ingang van de markt in een vogelkooi, zijn lijf onder de neten. De ogen smekend. ‘Combien?’ Ik lachte de man en zijn bloedprijs uit en balanceerde verder over door blote voeten betreden aarde waaruit stenen en doppen van colaflesjes staken. Het pad was smal, de begerige handen met vele. Kelen scandeerden: ‘Maman, maman!’ ‘Blijf eerst van me af,’ zei ik waarna gezichten in een lach openscheurden, heupen bewogen en ‘mamans’ van daar in hun wikkelrokken speelse bilstootjes weggaven. Ik was op de ‘marché des valeurs’ die ik ‘marché des voleurs’ noemde. In kinderhanden en ook in grote mannenhanden deed ik snoepjes waarna de markt loszong en mij ‘maman bonbon’ noemde. Bij een boom stond ik stil. Op een stuk hardboard, met een spijker dwars er doorheen geslagen, zag ik een fenomenaal schilderijtje in de meest krankzinnige kleuren die dit land produceerde. Het stelde een rits strijders voor, op één streek beentjes met in hun hand even dunne speren. ‘Heeft u dit gemaakt?’ vroeg ik de onder de boom zittende man. Hij knikte. ‘Wilt u er nog meer voor me maken?’ Hij knikte. De schilderijen die hij voor me maakte op scheve stukken meelzak nam ik opgerold mee. Nu spatten ze van mijn muren af.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ah! Mili, De herkomst van de foto op je Facebook pagina? Prachtig verhaal. Marché des voleurs. Duidelijk. Goede eerste zin. Ik was daar zonder er aanwezig te zijn. Ik brand van nieuwsgierigheid. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mili, mooie sfeertekening, het aapje deed me in combinatie met de titel huiveren. Zoals je het beschrijft, zou je jouw kunstwerken voor geen goud willen inruilen voor een Rembrandt, schat ik zomaar in. En terecht, als jouw avatar op dit forum daar een van is. Heb jij daarvoor geposeerd, en kijk je daar je weggelopen aapje na? Nee, Mili, zonder dollen; ik vind dit een prachtig verhaal! Mvg Ton

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Willemina, grote glimlach voor jou. Je herkende het! Je liep even met me mee, over de brandende 'marché'. Ik brand ook, de laatste weken van redactie en nog eens redactie en nog eens van perspectief wisselen, van toevoegingen en weglatingen, ik kan 'Jitzak' niet meer zien. :) @Ton, mijn avatar is van een zekere (in de wereld wel bekende) Bodo, bij wie ik in zijn atelier was. Ik heb één doek van hem, de avatar komt van genomen foto's. Ik heb er meer en dus niet geposeerd. Vergeet mijn roomblanke dijen niet. :D Hartelijk dank voor jullie reacties.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mili, geboeid door je schrijftechniek gelezen. Helaas kan ik het verhaal niet plaatsen, maar dat zal aan mijn eigen gebrek aan kennis liggen. Ben wel benieuwd naar de achtergrond, misschien makkelijker te achterhalen wanneer je facebook te raadplegen is? Steeds weer ben ik geraakt hoe je woordgebruik zo'n mysterieus verhaal laat ontstaan. Groet Connie

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Connie, het vond plaats in Kinshasa, in de hoofdstad van de DRC. Mijn recentelijke Facebookpagina is te 'raadplegen' onder 'Mili van Veegh'. Dit in het kader van mijn boek 'Jitzak' dat binnenkort wordt gepubliceerd. Mocht je het lezen, dan hoop ik dat het even mysterieus voor je is. Dankjewel.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mill; indringend verhaal inderdaad, zoals Ton zei, met een pakkende beklemmende eerste zin die hard binnenkomt. Die 'bonbons' zijn wel herkenbaar: daar bedelen de kinderen in Nepal ook naar. Mooi verhaal.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is weer een mooi Mili verhaal. Beeldend en kleurrijk. En hoewel ik er nooit geweest ben, was het toch net of ik Afrika kon voelen en ruiken. Mooi gedaan!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Ton, jij man van de roomblanke dijen, mijn bijtgrage Mochi loopt over een dijk in het Westland. :D @Anton, de eerste zin schijnt er toe te doen. Ik denk dat ook wel en geef extra aandacht aan het ding. @Marceline, mooi om te horen. Voelen en ruiken overbrengen is dat wat ik wil. Dank jullie hartelijk!

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooi scène Mili, uit je boek begrijp ik. Voor mij net iets te fragmentarisch om het volledig te kunnen doorgronden. Maar dat is mijn eigen tekortkoming wanneer ik de bovenstaande reacties lees.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
mooie opening daarna idd wat fragmentarisch ... maar dan weer wel buitengewoon kleurrijke fragmenten ik meen toch wel de sfeer te proeven, maar misschien ook omdat het mij herinnert aan vreemde markten, waar vreemde handjes, handen en blikken mij ooit aftastten

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk beschreven, Mili. De sfeer voelde goed aan. Zeker door dat neterige aapje in dat vogelkooitje. Leve de kunst van jouw schrijven en de werken van de kunstenaar op zijn meelzakken.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Meta, nee, dit is een spontane schrijferuptie. Heeft niet met mijn boek te doen. Ik verplaatste de vrijmarkt naar de Congo en vond er een schilderij. Het is geen fragment maar een verhaal op zich. Conform de opdracht. ;) @schrijvenmaar, zie hierboven. Vrouwen die reizen herkennen plakhanden en plakblikken. @Riny, krijg ik een rood golfje als ik neterig schrijf? Jawel. Prachtwoord. Ik heb een diep respect voor kunstenaars zonder middelen. Om dan meelzakken te gebruiken. Of velgen en spaken voor muziekinstrumenten. Hartelijk dank voor jullie reacties.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, kleurrijk verhaal, het schilderij zie ik voor mij. Het is een verhaal in jouw stijl met woorden die net zoveel kleur hebben als het schilderij.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, echt Miliriaans, alles is hierboven al gezegd, kan er niets aan toevoegen, sterkte met je boek, volhardend moet je daarvoor zijn. Mooi Afrika, het raakt me!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Voor iemand die niet van kleuren benoemen houdt schreef jij een kleurrijk stukje! :D Wellicht maken de ruime wit regels het fragmentarisch. Ik las het alsof ik de drone was die over de markt heen scheerde en liep dus niet met de HP mee. Gezichten die in een lach openscheuren en een markt die los zingt zijn beelden die men niet letterlijk moet nemen. Helaas kan ik je titel er niet in terug vinden. Succes met je manuscript. Ik volg je op Facebook! :nod:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd die van mijn woorden houdt, ik voel me gelukkig. @mwMarie merci. Mijn volhardend-zijn begint op te raken. De laatste weken zijn zwaar. @Marietje, heerlijke kattige opmerking in je eerste zin. Mijn tekst schrijf ik in Word die ik kopieer en plak. Ik kan daarom weinig aan ruime witregels doen. Is de layout van Sol. [Gezichten die in een lach openscheuren en een markt die los zingt zijn beelden die men niet letterlijk moet nemen. Helaas kan ik je titel er niet in terug vinden.] Het zijn meer beelden die je zelf kunt invullen. Dat je de titel niet kunt invullen verbaast me. Ik schreef meer over de Congo en hierboven zei ik het al. Dank voor je succeswensen, lief Facebookvolgertje. :ninja:

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, Je neemt me direct al in de eerste zin mee naar onbekende verten: exotisch en kleurrijk. Je speelt met taal en de ene na de andere prachtige zin rolt eruit (en toch is het geen mooischrijverij) 'Mamans in wikkelrokken' die 'speelse bilstootjes weggaven.' Wat een beeld! Het verhaal is opgebouwd in scènes, waardoor je de lezer het gevoel geeft met je mee te wandelen over de marché des valeurs > voleurs :-) Schilderijen op meelzakken die van je muren spatten. De blijdschap van de ontdekking van de hp (deze keer jijzelf, denk ik) spat van het scherm af. Kort samengevat: ik heb genoten van dit verhaal. Nel Goudriaan

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, Zoals altijd laat je me in verwarring achter. Prachtige zinnen, prachtige woorden, prachtige beelden en zakt mijn mond altijd open over die vreemde wereld die je beschrijft en die zo veraf ligt van mijn klein bestaan. Ik krijg er maar geen voeling mee. Wat fijn voor je dat je zo gegrepen werd door het schilderijtje van de man op de voleursmarkt en dat je beschilderde meelzakken kunt bewonderen bij je thuis. Het geluk ligt meestal in kleine dingen zoals kleuren en geuren kunnen beminnen. Ik wens je sterkte toe in deze weken, ooit zat ik ook in de mallemolen van een uit te geven boek. Ik werd er echt niet goed van. Maar achteraf het gevoel van een exemplaar van je geesteskind in je handen te houden is niet te beschrijven. :o

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een feest voor mij, twee van mijn schrijfcoaches op een rij. @Nel, inderdaad, ik was het zelf. Met een 'attestation' van de 'Directeur des Beaux-Arts' nam ik doeken, opgerold in een koker, onder mijn arm mee naar huis. De 'mamans' verleenden me meer gunsten. De toiletten aldaar zijn 'exécrables'. Zij deden hun wikkelrokken af waarachter ik onbekommerd in het vrije veld kon plassen. ;) Dank voor je waardering! En je werk. En inderdaad, ik doe bewust nooit aan mooischrijverij. @Blavatski, en daar zit ik dan. U in verwarring achterlatend. :o Men moet er geweest zijn in diep donker Afrika. Het is een hallucinerende beleving. Men is Afrikaganger of niet. Ik vind het razend knap hoe men daar alle materialen hergebruikt. En ik vraag me (nu) inderdaad af hoe het zal voelen, je eigenste boek in handen. Hartelijk dank voor de sterkte. De redactieronde is nu klaar. We gaan de vormgeving in.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, je geeft aan: 'ik doe bewust nooit aan mooischrijverij.' Ik proef als lezer toch iets anders in je stijl en woordkeus. voorbeeldje:
balanceerde verder over door blote voeten betreden aarde
balanceren betekent in evenwicht blijven - en dat op een pad van aarde? (zelfs al is het een smal pad) Ik vind het geen functionele of passende woordkeus en daarom mooischrijverij in de zin dat het woord balanceren kennelijk gebruikt moet worden. Ik zou zeggen kill your darlings en deze:
gezichten in een lach openscheurden,
Dat openscheuren is naar mijn smaak niet bevorderlijk voor de fictionele droom. Ik zie een scene voor me uit een horrorfilm, terwijl uit de context blijkt dat het tegenovergestelde is bedoeld. Kortom schrappen zo'n vergezocht woord. (vind ik) Noot: complimentjes zijn zelden leerzaam, kritiek soms wel. ;)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, ik vertaal marché des valeurs met aandelenmarkt en dan kan ik jouw verhaal niet goed plaatsen. Waarschijnlijk heb jij een betere vertaling. Ik ben op verschillende markten in Afrika geweest, maar nog nooit op een aandelenmarkt. Ik proef wel de sfeer die je schetst. Vooral de dieren die er aangeboden worden. Ik keek er altijd van weg.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dos, het is de benaming voor kunstmarkt, lokale productie in Kinshasa. In het binnenland heb ik de eigenaar van een (grote) aap willen overtuigen een ander hok te bouwen aan de hand van tekeningen van Stichting Aap. Ik ben aapminnend. Dank voor je reactie. @janp, ik beleefde het balanceren, er staken stukken steen uit de aarde die locals op blote voeten perfect wisten te liggen. Ik zag de gesloten gezichten. Rijen mannen in slagorde waar ik op af moest stappen. Als ik ze in het Lingala begroette, kreeg ik een lach als een scheur. Het is mijn taalgebruik dat jou niet ligt. Dank voor je moeite.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'In kinderhanden en ook in grote mannenhanden deed ik snoepjes waarna de markt loszong en mij ‘maman bonbon’ noemde.' Vooral ook het beeld van 'en ook in grote mannenhanden' is zó Afrika, en jij weet dat als geen ander prachtig subtiel te brengen. Zoals dit hele verhaal mij weer zo lief is. Ik was weer even op mijn favoriet soek. Merci! :thumbsup: :{}

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Elyse, ik kreeg een reputatie als 'maman bonbon'. Zelfs politieagenten vroegen om een snoepje. :D Mijn verhaal is jou lief, van Afrika naar Mexico. Wat wil ik nog meer? :confused: Hartelijk dank voor je reactie. En een big bisou terug. À +.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hai Milli, Jaloersmakend, die schrijfstijl van jou, met de vele originele wendingen en woordenstijl. Prachtig verhaal weer. De woorden .. op één streek beentjes ... begrijp ik niet. En het vervolg: ... met in hun hand even dunne speren, moet n.m.m. zijn: met in hun handEN. Even wat over je Word-teksten. Ik weet niet welke versie je hebt, maar Ik doe hetzelfde als jij, maar bij mij gaat het goed. Misschien dat je bij een nieuwe regel i.p.v. Enter, Shift/Enter kunt geven. :o

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Jules, goedemorgen, De benen zijn met één streek van het penseel gezet. Zoals de speren. Het lijkt alsof de benen in de speren overlopen. Of andersom. Dank voor je Shift/Enter-tip. En uiteraard ook voor je reactie.