Ik gaap en zit lekker in mijn stoel, free writing en nu… Engels, over twee weken ga ik naar Londen voor een paar dagen, lekker samen met een vriendin. Nu in Afrika. Het grootste gevaar daar is aangevallen worden door Hyena’s. Mensen komen aan in de ziekenhuizen met een afgebeten been of arm. Als het donker is kan je niet over straat lopen. Je moet met de auto. Maar wat als je daar geen auto hebt. Je bent overgeleverd aan de wilde dieren. Honden hebben ze ook wel. Lijken van niemand te zijn, lopen vrij rond op het ziekenhuisterrein. Mensen die de behandeling niet kunnen betalen, gaan het gras maaien. Zo komt iedereen aan zijn trekken. In een ziekenhuis liggen in Afrika is wel wat anders dan wij hier. Je krijgt via bekenden of familie eten, anders verhonger je. Mensen liggen op de gangen. Op de ok’s zijn wel veel spullen, maar in de verste verte lijkt het niet op westerse maatstaven. De warmte van de mensen onder elkaar is om jaloers op te worden. Iedereen spreekt je aan, kinderen willen je even aanraken en lopen gillend van de lach weg. Ja, het verschil in kleur is heel groot. De warmte onderling nog veel groter.