Ik zelf leef voorwaarts, maar ik kwam mezelf een paar keer terug levend tegen. De eerste keer bleek ik ongelukkig en cynisch geworden te zijn en blij dat mijn onbezorgde jeugd lonkte. “Doe dat en dat niet,” hoorde ik mezelf zeggen, “want dan word je net als ik.” Ik luisterde goed naar mezelf, vermeed waar ik voor gewaarschuwd had, maar werd toch ongelukkig en cynisch. De tweede keer bleek ik gelukkig en vrij en vond ik het jammer dat mijn volwassen jaren voorbij waren. “Je moet worden als ik,” hoorde ik mezelf zeggen, “ga daar-en-daar heen, spreek die-en-die aan, en laat het gebeuren!” Ja, ja, dacht ik, de vorige keer heb ik goed mijn adviezen opgevolgd en gebeurde toch waar ik bang voor was. Waarom zou ik nu naar mezelf moeten luisteren? Ik ben mezelf daarna nooit meer tegengekomen.