Geen afbeelding
gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#102 - Ontmoetingen

 6 juli 2016 - 23:14
Ik zelf leef voorwaarts, maar ik kwam mezelf een paar keer terug levend tegen. De eerste keer bleek ik ongelukkig en cynisch geworden te zijn en blij dat mijn onbezorgde jeugd lonkte. “Doe dat en dat niet,” hoorde ik mezelf zeggen, “want dan word je net als ik.” Ik luisterde goed naar mezelf, vermeed waar ik voor gewaarschuwd had, maar werd toch ongelukkig en cynisch. De tweede keer bleek ik gelukkig en vrij en vond ik het jammer dat mijn volwassen jaren voorbij waren. “Je moet worden als ik,” hoorde ik mezelf zeggen, “ga daar-en-daar heen, spreek die-en-die aan, en laat het gebeuren!” Ja, ja, dacht ik, de vorige keer heb ik goed mijn adviezen opgevolgd en gebeurde toch waar ik bang voor was. Waarom zou ik nu naar mezelf moeten luisteren? Ik ben mezelf daarna nooit meer tegengekomen.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 juli 2016 - 11:12
Jezelf een spiegel voorhouden heeft niet altijd het gewenste resultaat. ;) De eerste zin zet me niet meteen duidelijk in de zetting: ik moet het een paar keer lezen en vind het nog krom. Wat wil je er precies mee zeggen? Een paar keer is voor mij meer dan de twee keer die eronder wordt beschreven. Voor mij een lastig te doorgronden stukje tekst: wellicht iets te algemeen. :? Mijn conclusie is dat zelfs goede raad van jezelf duur is. :thumbsup:

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 juli 2016 - 11:33
@gs of Gijs, je eerste zin is inderdaad geen makkelijke. Ikzelf zou ik zelf aan elkaar schrijven. ;) @Marietje, ik ga tegen je in. Naar mijn idee behandelt Gijs een van zijn geliefde onderwerpen: introspectie. Dit doet hij voor mij op een bijzondere manier. Nog niet eerder zo gelezen. Hij sluit ook af met een bijzondere levenswijze boodschap. :thumbsup:

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 juli 2016 - 12:03
@Marietje, ik ga tegen je in. Naar mijn idee behandelt Gijs een van zijn geliefde onderwerpen: introspectie. Dit doet hij voor mij op een bijzondere manier. Nog niet eerder zo gelezen. Hij sluit ook af met een bijzondere levenswijze boodschap. :thumbsup:
In principe zijn we het met elkaar eens. Die :thumbsup: krijgt hij ook van mij: ik doe het hem op deze bijzondere manier zeker niet na. :nod: Omdat ik als lezer deze ervaring niet op deze manier heb en het voor mij te algemeen wordt weergegeven, geef ik slechts aan in mjn feedback dat deze invulling mij persoonlijk niet raakt. Hoe de tekst wordt gelezen door de lezer en wat de tekst doet met de lezer zegt m.i. niets over de kwaliteit van de geschreven tekst.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 juli 2016 - 17:11
Een tekst om over na te denken, ik las de woorden een paar keer.Luister naar je gevoel zou een cliché opmerking zijn. Jezelf nooit meer tegenkomen houdt wellicht in dat je op jezelf kunt vertrouwen. Dat zou ik je willen toewensen. Tenslotte zijn adviezen ook maar adviezen.

Geen afbeelding
gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 juli 2016 - 20:23
Allen dank voor jullie reacties, het idee van dit verhaal is ongeveer als volgt: In een visioen zie je wat de gevolgen zullen zijn van een bepaalde keuze (nl. dat je zo'n beetje alles bereikt waar je naar verlangt), maar je vertrouwt dat visioen niet, omdat je eerder op basis van een zelfde soort visioen uit de ellende probeerde te blijven, maar er toch midden in terechtkwam. De visioenen bestaan eruit dat je een ontmoeting hebt met een persoon die jouw leven achterstevoren leeft (jouw toekomst is zijn verleden). Het verhaal zit nu twee dagen in mijn hoofd en waarschijnlijk ga ik dit verhaal herschrijven (de eerste zin gaat er dan uit!),maar het zal wel redelijk abstract (= algemeen?) blijven.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2016 - 8:51
Het euvel van dit verhaal is dat het te abstract is en te onprecies. Bovendien zie ik geen beeld, wat dat gevoel versterkt. Het sterke aan dit verhaal is dat iedereen er iets anders in kan lezen. Zoals het nu is heb ik zelf niet genoeg aanknopingspunten om er iets van te vinden. Ik heb als lezer een vage herkenning die niet duidelijk wordt. Waarom wil je het niet concreter maken?