#53 Onverwachte vakantie
Daar zat ik dan. Terwijl de wereld gewoon doordraaide, mensen op elkaar foeterden in de file, het koekoeksjong zijn blinde neefjes over de rand van het nest duwde en de zwaluwen stilaan terugkeerden, was mijn wereld veranderd. Zomaar, ineens.
Na dertien jaar trouwe dienst werd ik droogweg op de hoogte gebracht van de tanende verkoopcijfers. Het gesprek eindigde met een handdruk van klatergoud.
Beduusd zat ik op de bank van de bedrijfstuin en telde op één hand mijn zegeningen.
45 jaar; drie maanden loon plus recht op een uitkering; mijn vrouw die nog van niets wist; de auto die net een maand geleden was afbetaald. In mijn andere hand hield ik mijn ontslagbrief en de documenten voor verplicht outplacement.
George kwam naast me zitten.
“Klootzakken, tien jaar geef je het beste van jezelf en ze zetten je buiten als een vuilnisbak. Godverdomme. Waar ga ik nog werk vinden?” Hij keek me aan. “En jij?”
Ik haalde mijn schouders op en liet hem mijn bundeltje papieren zien.
“Jouw bundel is dikker dan de mijne?”
“Verplicht outplacement voor ontslagen werknemers vanaf 45 jaar,” legde ik uit. “Jij bent nog niet bejaard.”
“Outplacement?”
“Begeleiding naar een andere baan.”
Hij keek me aan en schudde zijn hoofd. “Jezus…verplicht?”
Ik knikte. “Anders krijg ik geen uitkering. Wat ga jij doen?”
“Een neef van me heeft een drukkerij. Misschien… . Maar ik heb tien jaar blikgroenten schoongemaakt, ik kan niets anders.”
“Ach wat, enkele weken opleiding en je bent vertrokken. Kan je neef nog mensen gebruiken?”
“Ik zal eens vragen, “ zei hij terwijl hij langs me heen keek. Hij stond op. “Nou, succes dan maar.”
De zon scheen onfatsoenlijk vrolijk en eigenlijk hoorde ik te genieten van de onverwachte vakantie, maar het lood in mijn schoenen hield me gekluisterd op de bank. Een eekhoorntje sprong op de leuning van de bank en keek me brutaal aan met zijn zwarte kraaloogjes. Zijn pluimstaart wipte onophoudelijk.
“Boe”, zei ik. Hij vluchtte de dichtstbijzijnde boom in. Halverwege de stam, met gestrekte pootjes, kwam hij op adem. Ik stond op en kroop in mijn wagen. Een kwartier later draaide ik de sleutel om en reed traag naar huis.
Marcker, Tja, de crisis. Goed
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Hallo Marcker Heel herkenbaar
Lid sinds
9 jaar 5 maandenRol
Mooi geschreven, Marcker. De
Lid sinds
10 jaarRol
@ janpmeijers Bedankt voor
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
@Marcker, naast de feedback
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Mili Bedankt voor het lezen
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Dag Marcker, Als je eigenlijk
De bevrijding komt later, als
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
@nyceway Bedankt voor het
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Ja, de zo n die onfatsoenlijk
Lid sinds
10 jaar 6 maandenRol
Woodpecker & Johanna Bedankt
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Ik kan alleen maar meeleven
Lid sinds
10 jaarRol
Niet echt over bevrijding
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
@Lilithx Bedankt voor het
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Wat een ontzettend goed
Lid sinds
15 jaar 5 maandenRol
@Tja Dank je wel voor het
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Goed verhaal Marcker. Ik heb
@Olaf Bedankt voor het lezen
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
De gevoelens van de HP goed
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Ik vind je verhaal zeker wel
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
Ik vind het ook bij de
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
@Mirte Bedankt voor het lezen
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
He Marcker, Goed geschreven
Lid sinds
10 jaarRol
Naar huis moeten met slecht
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
@tearz Bedankt voor het lezen
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Lijkt mij typisch een geval
Lid sinds
10 jaar 6 maandenRol
ik ben ook nog niet zo lang
Lid sinds
9 jaar 8 maandenRol
@schrijvenmaar Bedankt voor
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Ik herken de bevrijding zeker
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
@marietje Bedankt voor het
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol