Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#53 Onverwachte vakantie

Daar zat ik dan. Terwijl de wereld gewoon doordraaide, mensen op elkaar foeterden in de file, het koekoeksjong zijn blinde neefjes over de rand van het nest duwde en de zwaluwen stilaan terugkeerden, was mijn wereld veranderd. Zomaar, ineens. Na dertien jaar trouwe dienst werd ik droogweg op de hoogte gebracht van de tanende verkoopcijfers. Het gesprek eindigde met een handdruk van klatergoud. Beduusd zat ik op de bank van de bedrijfstuin en telde op één hand mijn zegeningen. 45 jaar; drie maanden loon plus recht op een uitkering; mijn vrouw die nog van niets wist; de auto die net een maand geleden was afbetaald. In mijn andere hand hield ik mijn ontslagbrief en de documenten voor verplicht outplacement. George kwam naast me zitten. “Klootzakken, tien jaar geef je het beste van jezelf en ze zetten je buiten als een vuilnisbak. Godverdomme. Waar ga ik nog werk vinden?” Hij keek me aan. “En jij?” Ik haalde mijn schouders op en liet hem mijn bundeltje papieren zien. “Jouw bundel is dikker dan de mijne?” “Verplicht outplacement voor ontslagen werknemers vanaf 45 jaar,” legde ik uit. “Jij bent nog niet bejaard.” “Outplacement?” “Begeleiding naar een andere baan.” Hij keek me aan en schudde zijn hoofd. “Jezus…verplicht?” Ik knikte. “Anders krijg ik geen uitkering. Wat ga jij doen?” “Een neef van me heeft een drukkerij. Misschien… . Maar ik heb tien jaar blikgroenten schoongemaakt, ik kan niets anders.” “Ach wat, enkele weken opleiding en je bent vertrokken. Kan je neef nog mensen gebruiken?” “Ik zal eens vragen, “ zei hij terwijl hij langs me heen keek. Hij stond op. “Nou, succes dan maar.” De zon scheen onfatsoenlijk vrolijk en eigenlijk hoorde ik te genieten van de onverwachte vakantie, maar het lood in mijn schoenen hield me gekluisterd op de bank. Een eekhoorntje sprong op de leuning van de bank en keek me brutaal aan met zijn zwarte kraaloogjes. Zijn pluimstaart wipte onophoudelijk. “Boe”, zei ik. Hij vluchtte de dichtstbijzijnde boom in. Halverwege de stam, met gestrekte pootjes, kwam hij op adem. Ik stond op en kroop in mijn wagen. Een kwartier later draaide ik de sleutel om en reed traag naar huis.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marcker, Tja, de crisis. Goed weergegeven. dingetje: 'ik ken niets anders.' - ik kan Prachtige volzin:
Terwijl de wereld gewoon doordraaide, mensen op elkaar foeterden in de file, het koekoeksjong zijn blinde neefjes over de rand van het nest duwde en de zwaluwen stilaan terugkeerden, was mijn wereld veranderd.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Marcker Heel herkenbaar geschreven. Uit de maatschappij geschoffeld. Bevrijdend? Ja, best wel, dan zie je pas de gekte om je heen. Chaos? Ja, als je nergens meer in het profiel past ;) en niet meer aan de verantwoordelijkheden van je vaste lasten kunt voldoen.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven, Marcker. De opening is sterk en 'een handdruk van klatergoud' en 'het lood in mijn schoenen hield me gekluisterd op de bank' vind ik heel goed gevonden. De sfeer van de teleurgestelde ontslagen werknemer heb je goed getroffen. Een paar puntjes: George KWAM (of GING) naast me zitten. De zin begint met 'Klootzakken' dus moet het met een hoofdletter. 'Conservengroente kuisen' in Vlaanderen, dat zou 'blikgroente schoonmaken' in Nederland moeten zijn, maar wat is dat?

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ janpmeijers Bedankt voor het lezen en je reactie. Ga het aanpassen. @meta Bedankt voor het lezen en je reactie. Uit de maatschappij geschoffeld :) @harryp Bedankt voor het lezen en je reactie. Elfendertig keer nagelezen, kun je dat geloven? Ga het aanpassen. Bedankt! Blikgroenten, inderdaad, HAK is zo'n bedrijf, of Maria Thumas... .

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marcker, naast de feedback hierboven mijn hoofd, - de door Janp aangehaalde zin is zinderend - vraag ik mij af of je over bevrijding hebt geschreven. Ik lees eerder over wrede deceptie. Daarom denk ik niet dat 'eigenlijk genieten van een onverwachte vakantie' hierin thuishoort. Prettig kennis te maken, trouwens.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili Bedankt voor het lezen en je reactie. Ja, nadat ik het had geplaatst bekroop me dezelfde twijfel. Het gaat niet echt over een bevrijding hè? Sorry... . Zal in het vervolg beter opletten!

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Marcker, Als je eigenlijk al een tijd weet dat het moment gaat komen, dat het onafwendbaar is, kan het gevoel van bevrijding een zachte onderstroom zijn..
Het gesprek eindigde met een handdruk van klatergoud.
:thumbsup: :thumbsup: :thumbsup: Ook smaakvol:
De zon scheen onfatsoenlijk vrolijk [...]
Ook mooi vind ik de beschrijving van het gesprek met de lotgenoot. Dat dan toch nog vergeleken wordt. Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De bevrijding komt later, als je beseft dat het goed is om weg te zijn bij een bedrijf waar ze zo met mensen omgaan. Op het moment zelf voelt het alsof iemand je identiteit heeft afgepakt. Knap hoe je een mooie verbinding legt naar allerlei verschijnselen van buitenaf die de gevoelens van de HP weerspiegelen. De eekhoorn kan er echt niets aan doen!

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway Bedankt voor het lezen en je reactie. Voelde me een beetje schuldig dat mijn verhaal, zoals Mili aangeeft, niet echt aansluit bij de opdracht, maar je reactie verguld de pil een beetje.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, de zo n die onfatsoenlijk scheen vond ik erg mooi gevonden. Zo ook het koekoeksjong zijn blinde neefjes over de rand van het nest duwde. Het moet bijzonder frustrerend zijn om zo aan de kant gezet te worden. Ik vind de frustratie van Hp bijzonder goed vastgelegd. Mooi.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Niet echt over bevrijding maar als je beschrijft hoe mensen gebonden zijn (in doen en denken) na een (levens-)lange carrière, dan onderstreep je toch de noodzaak van bevrijding in het denken van de mensen? Onopvallend goed gedaan.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Lilithx Bedankt voor het lezen en je reactie. @Marcus Bedankt voor het lezen en je reactie. Ja, op die manier... . Misschien een uitgestelde bevrijding? :confused:

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal Marcker. Ik heb het met plezier gelezen. :thumbsup: Mooiste zin: Het gesprek eindigde met een handdruk van klatergoud

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De gevoelens van de HP goed verwoord! En ja, alle vrijheid maar het voelt niet vrij. Je geniet het meeste van vrije tijd als je weet dat je er maar een beperkte hoeveelheid van hebt en dan weer aan de slag 'moet'. In dit geval ooit weer mag! Graag gelezen!

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind je verhaal zeker wel bij de opdracht passen. Je laat juist de door mij gevraagde andere kant van vrijheid zien. Dat maak je helemaal duidelijk met dit stukje: De zon scheen onfatsoenlijk vrolijk en eigenlijk hoorde ik te genieten van de onverwachte vakantie, maar het lood in mijn schoenen hield me gekluisterd op de bank. Juweeltje: Beduusd zat ik op de bank van de bedrijfstuin en telde op één hand mijn zegeningen. 45 jaar; drie maanden loon plus recht op een uitkering; mijn vrouw die nog van niets wist; de auto die net een maand geleden was afbetaald. In mijn andere hand hield ik mijn ontslagbrief en de documenten voor verplicht outplacement. Erg knap geschreven, sterk verhaal!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het ook bij de opdracht passen. Je HP is immers vrij van werk op het moment. Ik sluit me aan bij de lovende reacties.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mirte Bedankt voor het lezen en je reactie. Bevrijding die aanvoelt als een vernedering. Ja, misschien wel hè? @Schrijfcoach Ma... Bedankt voor het lezen en je lovende reactie. Nu begin ik zowaar toch wat te blozen... . @Anne Bedankt voor het lezen en je reactie. Fijn om te vernemen.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
He Marcker, Goed geschreven verhaaltje. De bevrijding ontbreekt inderdaad, maar je bent toch maar mooi geinspireerd om dit te schrijven :) Klein dingetje: doordat je in je verhaal ergens een nieuwe alinea begint, ga ik er vanuit dat ik een sprong in de tijd maak, of er een andere switch is. Dus toen ik las dat hij op de bank zat, zag ik hem thuis voor me. Het was dus gek om te lezen dat er een eekhoorn was ;-) Hopelijk vind je HP snel een nieuwe baan!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Naar huis moeten met slecht nieuws, ik voel het lood in die schoenen. Beklemmende vruchteloosheid voel ik in het wanhopige stukje rond de drukkerij van die neef: “Een neef van me heeft een drukkerij. Misschien… . Maar ik heb tien jaar blikgroenten schoongemaakt, ik kan niets anders.” “Ach wat, enkele weken opleiding en je bent vertrokken. Kan je neef nog mensen gebruiken?” “Ik zal eens vragen, “ zei hij terwijl hij langs me heen keek. Hij stond op. “Nou, succes dan maar.” Heel mooi. Er ligt vast wel iets beters in het verschiet voor ze. Later, als de tijd rijp is :)

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@tearz Bedankt voor het lezen en je reactie. De witregel had ik ingelast om aan te geven dat de HP weer alleen was. Dat was dus de 'switch'. Misschien wat te theatraal, ja. Zal het in gedachten houden, bedankt. @elysevdr Dank je wel voor het lezen en je reactie.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Lijkt mij typisch een geval van de negatieve kant van de bevrijding; wie zegt dat er altijd ook een positieve kant tegenover staat? Of dat die direct zichtbaar moet zijn voor de bevrijde? Hoe langer ik naar je tekst kijk, hoe leuker ik hem vind. Of althans, 'leuk' is misschien niet helemaal het goede woord. Maar een obehoorlijk vrolijk schijnende zon (herkenbaar bovendien!) en op een hand je zegeningen tellen, omdat je in de andere je ontslagpapieren hebt ... het zit vol met bijzondere details, die het net wat extra geven, zonder al te gezocht over te komen. Want bovenal zie ik het zo helemaal voor me; de man op de bank, die die blije eekhoorn wegjaagd; de collega die zijn neef niets gaat vragen; hoe hij moed moet verzamelen om daadwerkelijk weg te rijden -het is tussen de 'grappige' details pijnlijk realisitsch. Ik vind het een bijzondere prestatie dat je daarin de juiste balans hebt gevonden.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
ik ben ook nog niet zo lang geleden beland in de wereld van de werkzoekenden en de aanvankelijke vrijheid van het niet meer dagelijks naar het werk hoeven veranderde snel in de druk die je voelt als je voor de zoveelste keer afgewezen wordt, omdat je niet in het profiel past. Ieder afwijzing doet een aanslag op je zelfvertrouwen (zelfs als je boven de 50 bent). Ik vind het heel sterk verwoord met mooie zinspelingen en details (die hier boven allemaal zijn vernoemd). Vooral de ontlading in het woordje 'boe' zie ik helemaal voor me en deed me in de lach schieten ondanks de triestheid van het verhaal. suc6 met solliciteren

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@schrijvenmaar Bedankt voor het lezen en je hartverwarmende commentaar. @Nicole We zullen ons eigen profiel moeten creëeren.. :confused: Bedankt voor het lezen en je reactie!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik herken de bevrijding zeker wel. Jaren geleden tijdens een reorganisatie ontslagen/ aan de kant gezet en heb mezelf toen opgepept met de gedachte dat ik later er aan terug zou denken dat het beter is zo. En inderdaad als ik nu terug denk was het zo goed. Inmiddels zit ik door de recessie 'vast' aan een baan die me niet meer bevalt en zou het zeker een bevrijding zijn als ik zou worden ontslagen ook al heeft dat negatieve consequenties. :ontopic: Een goed geschreven verhaal met reeds genoemde mooie zinnen/ beelden. De grappige details maken het schrijnender maar geven ook iets positiefs aan het verhaal. :thumbsup: [...maar het lood in mijn schoenen hield me gekluisterd op de bank. Een eekhoorntje sprong op de leuning van de bank...] Misschien deze zinnen iets anders formuleren om twee keer het woord bank te vermijden? Ik ben allergisch voor dubbelingen, ;) Herlas net mijn invulling en ontdekte er zelf ook 1. Brrr! :\\ Graag gelezen! :)

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@marietje Bedankt voor het lezen en je reactie. Heb dat ook. Dubbelingen vermijden. Deze heb ik dus overgekeken. Een eekhoorntje sprong op de leuning van het tuinmeubel? Mmm, bekt niet echt... . Een eekhoorntje sprong op de leuning en keek me brutaal aan..., dat lijkt me wel wat. Goed opgemerkt. :thumbsup: we lezen om te leren!