#53 Onverwachte vakantie

Daar zat ik dan. Terwijl de wereld gewoon doordraaide, mensen op elkaar foeterden in de file, het koekoeksjong zijn blinde neefjes over de rand van het nest duwde en de zwaluwen stilaan terugkeerden, was mijn wereld veranderd. Zomaar, ineens. Na dertien jaar trouwe dienst werd ik droogweg op de hoogte gebracht van de tanende verkoopcijfers. Het gesprek eindigde met een handdruk van klatergoud. Beduusd zat ik op de bank van de bedrijfstuin en telde op één hand mijn zegeningen. 45 jaar; drie maanden loon plus recht op een uitkering; mijn vrouw die nog van niets wist; de auto die net een maand geleden was afbetaald. In mijn andere hand hield ik mijn ontslagbrief en de documenten voor verplicht outplacement. George kwam naast me zitten. “Klootzakken, tien jaar geef je het beste van jezelf en ze zetten je buiten als een vuilnisbak. Godverdomme. Waar ga ik nog werk vinden?” Hij keek me aan. “En jij?” Ik haalde mijn schouders op en liet hem mijn bundeltje papieren zien. “Jouw bundel is dikker dan de mijne?” “Verplicht outplacement voor ontslagen werknemers vanaf 45 jaar,” legde ik uit. “Jij bent nog niet bejaard.” “Outplacement?” “Begeleiding naar een andere baan.” Hij keek me aan en schudde zijn hoofd. “Jezus…verplicht?” Ik knikte. “Anders krijg ik geen uitkering. Wat ga jij doen?” “Een neef van me heeft een drukkerij. Misschien… . Maar ik heb tien jaar blikgroenten schoongemaakt, ik kan niets anders.” “Ach wat, enkele weken opleiding en je bent vertrokken. Kan je neef nog mensen gebruiken?” “Ik zal eens vragen, “ zei hij terwijl hij langs me heen keek. Hij stond op. “Nou, succes dan maar.” De zon scheen onfatsoenlijk vrolijk en eigenlijk hoorde ik te genieten van de onverwachte vakantie, maar het lood in mijn schoenen hield me gekluisterd op de bank. Een eekhoorntje sprong op de leuning van de bank en keek me brutaal aan met zijn zwarte kraaloogjes. Zijn pluimstaart wipte onophoudelijk. “Boe”, zei ik. Hij vluchtte de dichtstbijzijnde boom in. Halverwege de stam, met gestrekte pootjes, kwam hij op adem. Ik stond op en kroop in mijn wagen. Een kwartier later draaide ik de sleutel om en reed traag naar huis.