Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #8 Hocuspocus

 24 april 2014 - 11:32
Toveren kon ik al toen ik vijf was. Zoals een dirigent met zijn baton tegen de katheder klopt om aandacht, zo tikte ik als kleuter met mijn toverstokje tegen de rand van mijn vilten hoed. Papa en mama keken gespannen toe. Dan zwaaide ik mijn stokje door de lucht, en gelijk een dominee met gedragen stem zijn toehoorders de hitte van de hel laat voelen, zo begon ik lijzig mijn toverspreuk. ‘Hocuspocus pilatuspas’, dan wachtte ik een tel, en vervolgde - om de spanning op te voeren - met een langgerekt ‘ik wou’, en dan heel snel ‘dat ik een hondje was’. Ik liet me dan op mijn knieën vallen en kroop op handen en voeten door de kamer. Loeki, onze ruwharige teckel, herkende me meteen als zijn soortgenoot en sprong dolenthousiast om me heen. Hij likte mijn gezicht en blafte ten teken dat hij mijn gekef helemaal begreep. Mijn vader en moeder klapten in hun handen en ik was er heilig van overtuigd dat ik kon toveren. De beginselen van mijn magische kunsten werden me bijgebracht door opa. Van hem had ik met sinterklaas een toverdoos gekregen. Hij deed me een paar trucjes voor en hamerde erop dat elke toverspreuk moest rijmen, anders was hij waardeloos. Dat betekende een ernstige beperking voor mijn kunsten, want in mijn woordenschat rijmde op ‘pilatuspas’ alleen maar ‘was’. Even kwam ik in de problemen toen ik opa en oma in een stel kippen vertoverde. ‘Hocuspocus pilatuspas’, bezwoer ik, ‘ik wou dat opa en oma een paar kippen was.‘ Dat laatste kwam er twijfelachtig uit, want ik voelde dat er iets niet klopte. Maar het rijmde en dat was het belangrijkste. Mijn grootouders liepen hierna kakelend en klapwiekend met hun armen door de kamer en ik kraaide van plezier. Mijn toverkunsten overtuigden iedereen, maar hieraan kwam abrupt een einde toen mijn moeder een maand later stierf. Al mijn magie was toen niet bij machte om haar weer terug te toveren. Deze prille jeugdherinnering was ik bijna vergeten. Onlangs ontstond de neiging weer kinderlijk te toveren: hocuspocus pilatuspas, ik wou dat mijn kleine Anna weer bij me was.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 april 2014 - 18:55
Wat een prachtig ontspannen stukje tot zoiets afgrijselijks gebeurt voor zo'n klein en ondernemend manneke. Ik hoop niet voor je Dos dat het je echt gebeurd is.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 april 2014 - 20:32
Wat een prachtig ontspannen stukje tot zoiets afgrijselijks gebeurt voor zo'n klein en ondernemend manneke. Ik hoop niet voor je Dos dat het je echt gebeurd is.
Nee, gelukkig is het pure fictie. Maar ik vrees het moment dat... Dank voor je zorgzame reactie.

24 april 2014 - 20:34
:thumbsup: :thumbsup: :thumbsup: Al lezend vraag je je af waar het verhaal je gaat brengen. De laatste alinea is het laatste, logische, stukje van de puzzel. Heel naturel, niet gezocht, niet erbij gesleept. Het past precies.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 april 2014 - 21:33
Een lief, schattig verhaal. Je ziet het kleine mannetje al voor je staan. Het einde is schrijnend. Konden we maar overledenen terug toveren...

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 april 2014 - 21:48
Een lief, schattig verhaal. Je ziet het kleine mannetje al voor je staan. Het einde is schrijnend. Konden we maar overledenen terug toveren...
Ja, als dat zou kunnen. Maar alsjeblieft niet allemaal. Er zitten ook rotzakken tussen. :nod: Dank voor je reactie.

Geen afbeelding
alicia

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 april 2014 - 9:01
Dos, het eerste gedeelte kon ik echt voor me zien. Ik glimlachte nog bij de zin 'Mijn grootouders liepen hierna kakelend en klapwiekend enz. Schokkend de wending daarna, het hakt er echt in. De wijze waarop je dat hebt gebracht (met weinig woorden) vind ik knap gedaan. Mooi, die laatste zin. :thumbsup:

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 april 2014 - 9:09
Wat aan dit alles toe te voegen? Het taalgebruik in je verhaal streelt mijn lezersogen, het verhaal trekt mijn tranen.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 april 2014 - 16:57
Wat aan dit alles toe te voegen? Het taalgebruik in je verhaal streelt mijn lezersogen, het verhaal trekt mijn tranen.
Jouw poëtisch commentaar raakt mijn hart. Dank je. :)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 1:04
Een prachtige vergelijking in de eerste zin, waarmee de sfeer is gezet: dit gaat iets moois worden! Beeldend geschreven en aan het einde voldoet het verhaal volledig aan de verwachting opgeroepen door die eerste zin. Top! Ik blijf met 1 vraag zitten: waarom in de laatste zin -Anne- en niet -mijn moeder-? Mooi verhaal!

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 9:23
Een prachtige vergelijking in de eerste zin, waarmee de sfeer is gezet: dit gaat iets moois worden! Beeldend geschreven en aan het einde voldoet het verhaal volledig aan de verwachting opgeroepen door die eerste zin. Top! Ik blijf met 1 vraag zitten: waarom in de laatste zin -Anne- en niet -mijn moeder-? Mooi verhaal!
Marietje, dank voor je positieve reactie. Uit niets blijkt dat Anna zijn moeder is. Het meest voor de hand liggend, volgens mij, is dat Anna zijn vrouw, zijn vriendin of zijn dochter is. Kies zelf.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 9:52
:thumbsup: :thumbsup: :thumbsup: Al lezend vraag je je af waar het verhaal je gaat brengen. De laatste alinea is het laatste, logische, stukje van de puzzel. Heel naturel, niet gezocht, niet erbij gesleept. Het past precies.
Mijn vrouw las de commentaren en vroeg me waarom ik niet heb gereageerd op de reactie van Woodpecker. Vreemd, want in gedachten had ik dat wel al gedaan, maar dus niet werkelijk. Ik was blij met je reactie en daarvoor bij dezen alsnog mijn dank.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 10:17
Mijn toverkunsten overtuigden iedereen, maar hieraan kwam abrupt een einde toen mijn moeder een maand later stierf. Al mijn magie was toen niet bij machte om haar weer terug te toveren. Deze prille jeugdherinnering was ik bijna vergeten. Ze kwam onlangs weer levendig in mijn gedachten: hocuspocus pilatuspas, ik wou dat mijn Anna weer bij me was.
Hieruit haal ik dat de prille jeugdherinnering het overlijden van de HP zijn moeder is en de teleurstelling dat hij niet bij machte is om haar terug te toveren. Daarom concludeerde ik dat Anna de moeder was. Bovendien gaf jij als reactie in # 8 dat jij vreest het moment dat ... waar ik in vulde: dat jouw moeder overlijdt. Vandaar voor mij de onduidelijkheid en mijn vraag. Wellicht als inleiding van de laatste zin: Onlangs ontstond de behoefte de toverspreuk weer toe te passen: hocuspocus pilatuspas, ik wou dat mijn Anna weer bij me was. :?

Geen afbeelding
Mirte

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 19:22
Ja, als kind toverde je zo. Met Sinterklaas was het altijd weer leuk om zo'n toverdoos te wensen ...

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 19:52
Mijn toverkunsten overtuigden iedereen, maar hieraan kwam abrupt een einde toen mijn moeder een maand later stierf. Al mijn magie was toen niet bij machte om haar weer terug te toveren. Deze prille jeugdherinnering was ik bijna vergeten. Ze kwam onlangs weer levendig in mijn gedachten: hocuspocus pilatuspas, ik wou dat mijn Anna weer bij me was.
Hieruit haal ik dat de prille jeugdherinnering het overlijden van de HP zijn moeder is en de teleurstelling dat hij niet bij machte is om haar terug te toveren. Daarom concludeerde ik dat Anna de moeder was. Bovendien gaf jij als reactie in # 8 dat jij vreest het moment dat ... waar ik in vulde: dat jouw moeder overlijdt. Vandaar voor mij de onduidelijkheid en mijn vraag. Wellicht als inleiding van de laatste zin: Onlangs ontstond de behoefte de toverspreuk weer toe te passen: hocuspocus pilatuspas, ik wou dat mijn Anna weer bij me was. :?
Als Anna mijn moeder was geweest, dan had ik haar niet met haar voornaam genoemd, maar gewoon 'moeder'. Dan was het duidelijk geweest. Het zou onduidelijk zijn geweest als ik haar op het eind plompverloren 'Anna' had genoemd. Moeders worden door hun kinderen niet vaak met hun voornaam aangesproken of geduid. In mijn gedachtengang moest Anna dus een andere persoon zijn. Maar mijn gedachtengang is niet die van jou geweest. De tekst geeft blijkbaar toch ruimte voor verwarring. Jouw voorstel tot verandering is een stap in de goede richting. Ik had hem toegepast, maar hij is twee woorden te lang. De oorspronkelijke tekst bestaat uit precies 350 woorden. Om binnen deze marge te blijven heb ik jouw voorstel iets anders geformuleerd; het komt op hetzelfde neer. Ik heb jouw 'behoefte' veranderd in 'neiging' omdat ik nu weet dat toveren geen zin heeft. Ik heb de tekst aangepast. Marietje, dank voor je kritische blik. Het is de duidelijkheid ten goede gekomen. :thumbsup:

26 april 2014 - 20:56
De tekst geeft blijkbaar toch ruimte voor verwarring. :
Naar mijn idee is de oorspronkelijke tekst duidelijk genoeg.. Zonder een sneer naar Marietje te willen geven, maar je mag ook wat van de lezer verwachten. Ik vind de aanpassing afbreuk doen aan de originele versie.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 21:48
[quote=Marietje][quote=Dos Wijnhof]
Hieruit haal ik dat de prille jeugdherinnering het overlijden van de HP zijn moeder is en de teleurstelling dat hij niet bij machte is om haar terug te toveren. Daarom concludeerde ik dat Anna de moeder was.
Marietje, wat ik zelf bij mijn argumenten over het hoofd heb gezien, is het feit dat de moeder al een maand na sinterklaas overleden was. Dat markeerde het einde van hp's toverkunsten. Anna dateert van vele jaren later en moet in het verhaal dus iemand anders zijn dan de moeder.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 april 2014 - 22:08
De tekst geeft blijkbaar toch ruimte voor verwarring. :
Naar mijn idee is de oorspronkelijke tekst duidelijk genoeg. Zonder een sneer naar Marietje te willen geven, maar je mag ook wat van de lezer verwachten. Ik vind de aanpassing afbreuk doen aan de originele versie.
Volgens mij was het slot ook redelijk helder. De verandering die ik heb aangebracht maakt het nog iets duidelijker. Ik ervaar het niet als een afbreuk. Beide versies zijn voor mij gelijkwaardig. Ik verwacht van Marietje als proeflezer dat ze kritisch leest en mij erop attendeert als ze denkt dat er iets in mijn tekst niet klopt of onduidelijk is. Dat heeft ze gedaan. Dat ze even was vergeten dat de moeder van hp al lang gestorven was, kan de beste overkomen. Zelfs mij toen ik haar reactie becommentarieerde. :) Dank voor je aandacht.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 april 2014 - 0:29
Marietje, wat ik zelf bij mijn argumenten over het hoofd heb gezien, is het feit dat de moeder al een maand na sinterklaas overleden was. Dat markeerde het einde van hp's toverkunsten. Anna dateert van vele jaren later en moet in het verhaal dus iemand anders zijn dan de moeder.
Dank voor het vertrouwen in mijn kritische feedback! Ik probeer weer te geven hoe de tekst op mij als lezer overkomt en het waarom. Mijn vraag na het lezen van jouw tekst geeft al aan dat ik zelf al had ingevuld dat moeder geen Anna heette want het zou vreemd zijn om de moeder zo te noemen, als kind zijnde. Maar waar komt Anna ineens vandaan? De tijdsprong was voor mij te groot, hoewel ik begreep dat het een ander persoon moest zijn. Toen ik probeerde de zin te ontleden kwam ik uit op dat -ze- terugslaat op de jeugdherinnering van zijn moeder en ging ik weer twijfelen. De aangepaste tekst vult het gat in tijd op, naar mijn mening. Maakt de tekst inderdaad duidelijker. Maar ieder leest/ interpreteert de tekst anders en het is maar 1 mening. De vrijheid om iets met de feedback te doen heeft de schrijver. @ Woodpecker No hard feelings! :)

Geen afbeelding
Bibi Koen

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 april 2014 - 17:26
Mooi geschreven herinneringen van een kind, heel herkenbaar en tijdloos. De Anna op het einde riep bij mij ook even vraagtekens op.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 april 2014 - 18:55
Mooi geschreven herinneringen van een kind, heel herkenbaar en tijdloos. De Anna op het einde riep bij mij ook even vraagtekens op.
Het probleem met dit verhaal was dat ik overal op de tekst heb moeten beknibbelen om binnen die 350 woorden te blijven. Dat is de onmiddellijke duidelijkheid niet ten goede gekomen. Ik heb het verhaal naar wens voor mezelf herschreven en dan kom ik uit op 379 woorden. Dank voor je reactie.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 april 2014 - 19:37
Dos, niet om 'het erin te wrijven', ik dacht ook dat het om je moeder ging die je Anna noemde.