Ik denk dat je daar een punt hebt, Mirandala. Mijn buurvrouw werkte een jaar of 10 geleden bij een uitgever en schetst het verhaal van Els: iedere week kreeg ze een nieuwe hoge stapel en daar moesten de krenten tussenuit. Dat was heel divers: beginnende schrijvers met goeie ideeën tot boeken die al af waren. Ze vertelde ook over een nonfictie boek waarvan het idee briljant was, maar de schrijfstijl verschrikkelijk. Daar stak ze dan veel tijd in maar dat betekende dat ze met haar overige keuzes dan een tijdje heel nauwkeurig moest zijn. Dit beeld van een heel integer iemand, staat mij voor ogen als ik ooit de stap waag. Ik kan en wil me het kille beeld van #60 niet voorstellen Maar ze krijgen te veel ms'sen en de druk ligt hoog. Dus het is een zakelijke transactie en je moet het product goed verkopen. Als ik 90 dezelfde werkstukken nakijk, springen er altijd 5 bovenuit, 3 vallen onder weg en de rest zit rond het oordeel 27 in een dozijn. Het zal op de redactie van Querido niet anders zijn. Een aanbevelingsbrief. Ik bedacht me wat ik zou doen, als ik op die stoel zou zitten en dat zou lezen? Ik zou glimlachen, een kop koffie pakken en verwachtingsvol gaan zitten. Letterijn zet het zelfs op Twitter dat ze een ms gaan beoordelen. Het is meer dan gewoon werk, je hebt iemands 'levenswerk' in handen. Is het doorslaggevend? Nee, maar als ie kort en goed geschreven is, kan het zeker geen kwaad. Er zou ook een alarmbel rinkelen( is eerder gezegd) : waarom ga je daar niet naar toe?

@Mirandala... zeg... we hebben het over acht jaar geleden, niet over het stenen tijdperk! Het was toen net zo moeilijk als nu, waar haal je het vandaan om te veronderstellen dat het "toen" (mijn god!) makkelijker was dan nu?! Neem je nou werkelijk zomaar aan dat het succes van mijn eerste kinderboek een garantie betekende voor het binnenkomen bij uitgeverijen van totaal andere genres? Denk je dat één goed lopend boek automatisch inhoudt dat een auteur daarmee een entreeticket krijgt voor elke uitgever? Ik stop hiermee. Dit gaat echt nergens over, getuigt van geen enkel respect voor wat ik doe, heb gedaan en nog zal doen. "Datering van je eigen ervaringen"... Asjeblieft zeg... @Castor, excuses, je vraag was terecht maar hier houdt het voor mij op. Doe vooral wat je gevoel je ingeeft. Schrijf een goed verhaal en pak het aan zoals jij denkt dat je goed doet. Met vallen en opstaan leer je het, dat geldt voor iedereen.

Els, je gaat lekker: vloeken en schenen trappen en in het vorige topic waar ik je tegenkwam had je ook al zo'n toontje. We zijn hier allemaal hetzelfde, de 1 wat succesvoller dan de ander. De 1 doet het als hobby en de ander heeft Potterdromen en een derde verdient er een lekkere boterham mee. Je hebt je in 13 berichten duidelijk kenbaar gemaakt

He Els, in een discussie kun je tegengas verwachten. Ik vind het een flink tijdsverschil. Dat mag ik denken, en zeggen. En wat ik ook zei was dat jij als forumlid daar rekening mee kan houden wanneer je je ervaringen deelt. Wat voor jou toen werkte, hoeft niet nu voor een ander hetzelfde resultaat te hebben. Wat jij er nu allemaal bijhaalt, zijn jouw woorden, niet de mijne. Ik neem helemaal niets zomaar aan over en van mensen die ik niet ken, of in dit geval inderdaad; met dertien posts op hun naam. Jij hebt het over hoe jij debuteerde, in een topic van iemand die zich afvraagt of het een goed idee is om een aanbevelingsbrief in te zetten, of dat de kans bij een uitgever goed of kwaad zal doen. Als jouw advies is aan de ts om jouw voorbeeld te volgen, dan is het verschil in tijd toch van belang? Wij helpen elkaar hier, dat is de insteek. Niet het noemen van wapenfeiten.

Allen, ik heb me laten gaan en daarmee misschien mensen gekwetst. Dat is niet mijn bedoeling en wie mij terugfluit heeft gelijk om me daarop te wijzen. Ik heb de neiging om soms wat te overhaast en vanuit mijn eigen visie te reageren. Excuses. Els

Op zich is het heel interessant om de tijden waarin we leven te vergelijken - en dan gefocust op het aan de man brengen van een manuscript of boek. Misschien een goed idee voor een nieuw topic? Hier terug naar de startvraag:

Zouden jullie lovende kritieken / positieve manuscriptbeoordelingen wel of niet vermelden? En waarom?

Iedereen reageert vanuit zijn eigen visie. Daar is niks mis mee en dat is ook precies waar Castor om vraagt Hij kan een aanbevelingsbrief krijgen: wat zou jij doen? Wat heb je gedaan? Dat is wat hij wil weten Ieders ervaringen zijn welkom en belangrijk en DE waarheid bestaat hier niet. De ene uitgever is de andere niet dus je weet het niet zeker of het goed uit zal pakken als hij het opstuurt Het is en blijft de toon die de smaak van de maaltijd maakt

http://www.lindajansma.nl/pagina2.html Noem dat maar eens "geen schrijfachtergrond" en "out of the blue". En misschien geen journalistieke opleiding, wel de ervaring die suggereert dat er enige opleiding is geweest op de werkvloer.

Ook @ schlimazlnik, graag on-topic blijven. Op de tekst van Peregrines website rust overigens auteursrecht; die tekst kun je zo niet overnemen. Buiten dat gaat het hier niet om wat Peregrine op haar website heeft staan, maar om de vraag van Castor. Laten we het bij die vraag houden.

Even basispsychologie: Stel je bent redacteur en je hebt een stapel manuscripten op je bureau liggen. Wat zou jouw interesse wekken? Manuscript 1: ligt al even op de stapel, geen idee wie de auteur is... Manuscript 2: ligt al even op de stapel, geen idee wie de auteur is, maar heeft wel een aanbeveling van iemand met vakkennis... Welk manuscript zou je eerst lezen? Stel dat je een nieuwe baan zoekt en een aanbevelingsbrief krijgt van je vorige werkgever... waarom zou je die niet gebruiken(of gewoon vermelden dat je die aanbeveling hebt en dat indien gewenst dit ook kan voorgelegd worden) ? Ik zie niet in waarom dat negatief zou uitdraaien. Het bewijst gewoon dat je ernstig bezig bent met wat je doet. De redacteur zal wel voor zichzelf uitmaken of je boek goed genoeg is, net als een nieuwe werkgever zelf zal beoordelen of je hun nieuwe werknemer zal worden. Succes!

Even basispsychologie: Stel je bent redacteur en je hebt een stapel manuscripten op je bureau liggen. Wat zou jouw interesse wekken? Manuscript 1: ligt al even op de stapel, geen idee wie de auteur is... Manuscript 2: ligt al even op de stapel, geen idee wie de auteur is, maar heeft wel een aanbeveling van iemand met vakkennis... Welk manuscript zou je eerst lezen?

Ik hou van basispsychologie! Ik kies manuscript 1. Ik ben namelijk een goede redacteur. Manuscript 2, verdwijnt zonder te lezen, inclusief de aanbeveling, gewetenloos in de prullenbak.

Leuke vraag, Lore. Manuscript 2, uiteraard. Maar ik vraag me af of Castors manuscript wel manuscript 2 is. Dan ga je ervan uit dat de aanbevelende auteur vakkennis heeft én dat de redacteur (van een heel andere uitgeverij als waar de aanbevelende auteur uitgeeft) weet wie de aanbevelende auteur is en ook vindt dat hij of zij vakkennis heeft. Ik denk dat Castor dus in moet schatten of dit allemaal zo is. Zo niet, dan wordt het eerder 'manuscript 3': ligt al even op de stapel, geen idee wie de auteur is, heeft wel een of andere aanbeveling meegestuurd, maar geen idee van wie/van die ene sneue auteur bij Crime Compagnie (dit laatste uiteraard puur hypothetisch, ik zeg het er maar weer even bij!). Als ik redacteur was, zou manuscript 3 minpunten opleveren. Oké, diegene is er serieus mee bezig geweest en heeft voor een aanbeveling gezorgd, maar hoe serieus kan het zijn als diegene blijkbaar niet in kon schatten dat de aanbevelende auteur niet veel voorstelt? Dan zal manuscript 3 zelf ook wel niet veel voorstellen. Eens kijken of manuscript 1 wat is...

@yrret... waarom zou manuscript 2 met beoordeling in de prullenbak verdwijnen? En wat heeft dat te maken met het -al dan niet- goed zijn van een redacteur? Maakt een beoordeling een manuscript slechter? Die basispsychologie vat ik niet... dit is misschien al voor gevorderden ;°) @elo-schrijft: ik ga er inderdaad gemakshalve vanuit dat een auteur ook wel iets van schrijven kent, al is dat niet altijd het geval...

@yrret... waarom zou manuscript 2 met beoordeling in de prullenbak verdwijnen? En wat heeft dat te maken met het -al dan niet- goed zijn van een redacteur? Maakt een beoordeling een manuscript slechter? Die basispsychologie vat ik niet... dit is misschien al voor gevorderden ;°)

'Stel,' is de basispsychologie. Als ik redacteur zou zijn, dan zou ik een extreem goede redacteur zijn. Ik wens geen ms met aanbevelingsbrief op mijn bureau. Dus, die gaat ongelezen de prullenbak in. Misschien heb ik nog een lezende kwapoets in dienst die de rommel uit mijn prullenbak wil lezen. Ik niet! 'Gevorderdenpsychologie,' is onnavolgbaar willen zijn als redacteur. Stuur mij geen ms met een aanbevelingsbrief! Een beoordeling maakt een ms niet slechter. En niet slechter.

Geachte extreem goede redacteur (als u dat zou zijn) dan raad ik de mensen af ooit mijn naam te noemen. Dat is pas negatieve aandacht. Ik denk niet dat het werkt zoals jij het denkt, Yrret. Ook een ms met een aanbeveling verdient het gelezen te worden.

Geachte extreem goede redacteur (als u dat zou zijn) dan raad ik de mensen af ooit mijn naam te noemen. Dat is pas negatieve aandacht. Ik denk niet dat het werkt zoals jij het denkt, Yrret. Ook een ms met een aanbeveling verdient het gelezen te worden.

Neen, als extreem goede redacteur wil ik geen ms lezen van een schrijver die met briefjes leurt. Mijn vooroordeel berust op 50 jaar ervaring. Dat scheelt enorm veel tijd die dan beschikbaar is voor schrijvers die een ms sturen zonder een mening van iemand waar ik toch geen enkele waarde aan hecht.

1. Lezen van een ms kost tijd 2. Tijd is kostbaarder dan geld - er is een giga-aanbod aan ms. 3. Alles wat tijd bespaart, grijp ik aan 4. Als ik een ms lees gaat het om vertrouwen - vertrouwen dat het ms potentie heeft 5. Ik kan minder van het ms lezen om tijd te winnen 6. Een aanbeveling van iemand wiens/wier oordeel ik vertrouw kan mij tijd besparen 7. Ergo, kernpunt is of de aanbevelingsbrief vertrouwen schept...

De oorspronkelijke vraag van Castor luidde:

Nu vraag ik me af of ik haar lovende woorden zal citeren in mijn begeleidende brief aan die uitgevers.

Castor heeft het niet over een aanbevelingsbrief. Zo'n brief afzonderlijk bij je manuscript voegen is iets anders dan iemands woorden in enkele regels citeren als onderdeel van een begeleidende brief. Ik denk dat het laatste weinig of geen irritatie zal wekken bij een redacteur. Of het kan helpen, is een andere vraag. Meestal niet, verwacht ik. Voor een zichzelf respecterend redacteur is het zijn/haar eer te na om zich door iets anders te laten leiden dan zijn/haar persoonlijke eerste indruk van het toegestuurde manuscript of fragment. Ik hoop eigenlijk ook dat het zo werkt. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Ik zou nooit een afzonderlijke aanbevelingsbrief meesturen. Al weet Yrret zijn mening soms zo origineel vorm te geven dat die niet altijd door eenieder serieus genomen wordt, ik denk wel dat hij gelijk heeft. De kans dat zo'n aanbevelingsbrief tegen je werkt, lijkt mij erg groot.

Ik denk dat een aanbevelingsbrief van Yrret in elk geval de aandacht op zich zal vestigen. ;) En dan vooral op Yrret. :) Elk manuscript zal erbij in het niet vallen. Voor het overige .. heb ik mijn mening al gegeven.

Als je bijvoorbeeld de Opium verhalenwedstrijd hebt gewonnen, vooral niet noemen in een begeleidend schrijven. Impliciet scherm je dan met de aanbevelingen van drie schrijvers. Het laat zich raden dat je manuscript dan niet eens de prullenbak haalt, maar meteen in de versnipperaar belandt.

Als je bijvoorbeeld de Opium verhalenwedstrijd hebt gewonnen, vooral niet noemen in een begeleidend schrijven. Impliciet scherm je dan met de aanbevelingen van drie schrijvers. Het laat zich raden dat je manuscript dan niet eens de prullenbak haalt, maar meteen in de versnipperaar belandt.

Sic!