Als je denkt dat mensen problemen met je leeftijd hebben, vertel je die niet. Waarom zouden ze dat aangeven? Ik heb ook nog nergens gelezen dat uitgevers boeken van mensen van tachtig uitgeven, en toch gebeurt dat. Het gaat om het verhaal, niet om de schrijver.

Uitgeverijen kan het inderdaad niet schelen hoe oud je bent.

Ze zijn er. Als een boek wordt uitgegeven, is dat omdat het een goed boek is. Meestal is dat dan door volwassenen geschreven, maar dat betekent natuurlijk niet dat een tiener geen goed boek kan schrijven. Je zegt dat je op zoek bent naar uitgevers die duidelijk aangeven dat ze ook boeken uitgeven die door tieners zijn geschreven. Maar waarom zoek je die? Je hoeft jezelf niet minderwaardig te voelen dan volwassenen. De meeste uitgevers kijken niet eens naar de leeftijd van de schrijver, die beoordelen gewoon het verhaal. Stuur je verhaal dus op naar een "normale" uitgever, een uitgever die dus niet aangeeft dat ze ook boeken van tieners uitgeven. Als je verhaal echt goed is, dan maakt je leeftijd namelijk niets uit en zal je boek worden uitgegeven. Er is geen enkele uitgever die je alleen om je leeftijd zal weigeren. Echt niet. Maak dus van je leeftijd geen zwakte en benadruk het niet, want dan zal de uitgever ook geen vooroordelen over je hebben "omdat je nog zo jong bent."

Succes met je verhaal!

Er zijn verschillende redenen waarom een boek niet weerhouden wordt door een uitgeverij... Ik heb nog nooit gehoord dat men het niet uitgaf omdat men de schrijver te jong vond. Toch lijken vooral volwassen schrijvers uit te geven; men acht b.v. een leeftijd van dertig jaar absoluut niet te oud om te debuteren. M.i. heeft dat veel te maken met de kwaliteit van het werk. Door levenservaring en oefening leer je gaandeweg het vakgebied kennen. Talent alleen is gewoon niet genoeg. Het moet een goed verhaal zijn, en moet bovendien nog eens goed geschreven zijn. Als ik b.v. mijn werk van twintig jaar geleden bekijk (waarvoor ik toen trouwens ook een uitgever vond) dan schaam ik me wel, omdat het werk bijlange zo rijk niet is als de dag van vandaag. Mijn romans werden toen b.v. niet weerhouden, al had ik met verschillende uitgeverijen belangrijke contacten, maar ik schrapte te weinig... Mijn eerste boek waar ik zeker over was was achthonderd pagina's lang. Dat leverde mij contacten op, maar ik hoorde ook dat ik moest schrappen. Maar ik wil ook benadrukken dat het niet alleen komt omdat je boek "niet" goed is, dat hij niet wordt uitgegeven... Er worden nu eenmaal veel factoren in ogenschouw genomen, en terecht uiteraard, want zeker een debuut is voor een uitgeverij een risicovolle zaak... Een uitgeverij leeft nu eenmaal niet van aalmoezen. Als lezer, zou ik met argusogen kijken naar een uitgeverij die expliciet aangeeft boeken van tieners uit te geven, want dat interesseert mij niet, wat mij interesseert of de schrijver een boeiend boek heeft geschreven. Ik zou dan vooral onderzoeken bij uitgeverijen, hoeveel debuten ze uitgeven per jaar... Er zijn b.v. uitgeverijen waar je heel weinig kans maakt, Luitingh en Sijthof is er zo één, omdat de concurrentie daar moordend is en ze praktisch geen debuten uitbrengen. Ik dacht me trouwens te herinneren dat in het schrijvershandboek er vaak bijstaat hoeveel debuten er worden uitgegeven. Dus veel succes met je verhaal, maar laat negatieve berichten je ook niet ontmoedigen. Stephen King had als tiener een nagel in de muur geklopt waar hij al zijn afwijzingen op bewaarde, op het laatste was die stapel zo dik dat de nagel ze nog amper kon houden. Die afwijzingen evolueren trouwens... Je krijgt eerst gewone standaardafwijzingen, standaardbrieven die op hun computer staan opgeslagen, vervolgens krijg je persoonlijke nota's en soms hele epistels met analyses van je werk. Stephen King, ondanks dat hij al hier en daar een verhaal verkocht kreeg, zoals een verhaal aan Playboy voor vijfhonderd dollar, was hij àl 27 toen hij uiteindelijk met Carrie debuteerde. Maar ik besef ook dat als je jong bent het niet snel genoeg kan gaan. :D

Boeken worden niet uitgegeven op basis van leeftijd, hoewel het wel bijna altijd zo is dat volwassenen beter schrijven dan jongeren (ervaring etc.). Maar ik heb wel ergens een keer op het journaal gehoord van een 12 jarig meisje dat haar boek mocht uitgeven bij een reguliere uitgeverij, zo goed dat het was. Dus waarom niet? Schrijf gewoon en probeer het.

Grappig, ik kan me nog herinneren dat er in het journaal een zekere Laura van 13 was die een boek uitgaf. Dat was ergens midden jaren '80 (ik heb even de leeftijd van Earthlady gecheckt, we hebben het dus niet over dezelfde persoon). Dat was trouwens nog vóór er echt iets als POD bestond. Nooit meer wat van gehoord, van die Laura... Het zijn vaak een soort curiositeiten, kinderen die door hun ouders als wonderkind naar voren worden geschoven, door ouders met contacten in de uitgeefwereld. Tegenwoordig worden ze steeds jonger. Kind van 8, kind van 5 of zo; door de curiositeitswaarde willen ze nog wel eens op de krantenpagina's van het plaatselijke suffertje voorkomen, kortgeleden schopte een er het tot de Metro. De vraag is waardoor je beroemd c.q. bekend wilt worden: door je debuut op (zeer) jonge leeftijd, of doordat je een briljant verhaal hebt geschreven. Tenslotte kun je maar één keer debuteren. En ook als je 42 bent, kun je je debuut beter uitstellen als je zelf voelt dat de tekst nog niet goed genoeg is.

Waarom zoveel belang hechten aan het debuut? Je weet toch dat je zult groeien als schrijver. Als je altijd maar blijft denken dat je over vijf jaar veel beter schrijft dan kun je nooit iets uitgeven. Volgens mij is het belangrijker om een oeuvre op te bouwen.

Ik snap niet waarom je een boek wilt uitgeven als je het niet wilt verkopen. Bij iedereen die jong debuteerde (op welk kunstzinnig vlak dan ook) wordt altijd het debuut aangehaald, of dat nu goed of slecht was. Het tekent je voor de rest van je schrijversleven. Als je geen serieuze schrijver bent en maar één verhaal hebt te vertellen, dan maakt dat inderdaad weinig uit.

Bij mijn uitgever zat een toen nog piepjonge Malika Oulad Chaara (waarschijnlijk heb ik haar naam verkeerd gespeld :$)... Ik heb nog eens gemerkt dat ze bij Houtekiet uitgeverij een prijs wegkaapte waardoor ze nog een boek heeft geschreven, maar daarna is het nogal duister rond haar... Ik vraag me soms wel af wat er van haar geworden is. Ik heb het boek indertijd gekregen (en ook gelezen) het was een jeugdboek en het was niet slecht, maar heb al veel betere (jeugd)boeken gelezen. Toch moeten we ook niet vergeten dat b.v. Mozart vijf jaar was toen hij zijn eerste opera schreef... Oké, hij is in armoede gestorven op een erg jonge leeftijd, maar zijn genialiteit valt niet te ontkennen. Ik geloof wel te begrijpen wat wordchallenge bedoelt dat het om het verhaal gaat... Ik kreeg in mijn twintiger jaren de vraag of ik een beroemd schrijver wilde worden, of een groot schrijver... Mijn antwoord was dan en is nog altijd een groot schrijver... De twee gaan niet altijd samen, nu erkennen we de genialiteit b.v. van een Van Ostaijen die zijn tijd ver vooruit was, maar in zijn leven werd hij daar bijlange na niet voor geprezen. (waarmee ik niet de pretentie wil wekken dat ik van mezelf vind dat ik een Van Ostaijen evenaar). Ik vind ook dat het om het verhaal gaat... Het verhaal moet mij dan als schrijver het gevoel geven: ik heb iets moois geschapen... Nu snap ik ook Brouwers toen hij stelde dat je in eerste instantie voor jezelf schrijft. Het hoeft daarom niet commercieel te zijn. Neem nu Aspe of Baantjer b.v. waar veel geld mee valt te verdienen, maar ik zou er geen voldoening in hebben zo'n romans te schrijven. Ik ben het ook eens dat een debuut je niet geheel maakt of breekt. Natuurlijk als je debuut echt slecht onthaald wordt ga je problemen hebben, maar als schrijver blijf je groeien... Kijk b.v. terug naar Stephen King, het was Tabitha (zijn vrouw) die Carrie bij het opruimen uit de vuilnisbak haalde en er iets in zag. Stephen King vond het maar niets, hij oordeelde dat hij helemaal niets wist van meisjes op highschool (waarbij Tabitha hem vervolgens hielp)... Het werd uiteindelijk wel zijn debuut die zijn weg effen maakte naar een toch wel glansrijke carrière.

Het gaat in dit onderwerp over een boek uitgeven als tiener. Niet of je je op een verhaal moet richten en daar lol in hebt, etc. Punt is: veel tieners en kinderen die debuteren en redelijk succes hebben, hebben dat te danken aan de nadruk op hun leeftijd, niet vanwege hun geweldige talent. Later hoor je er meestal nooit meer wat van omdat wat hen bijzonder maakte (hun leeftijd) dan niet meer bijzonder is, en hun talent niet is gegroeid. Dat laatste mogelijk omdat ze door hun vroege debuut er van overtuigd waren dat ze niets meer hoefden te leren om een goede schrijver te zijn. Mozart is een van de jongeren die de uitzondering zijn die de regel bevestigen. Malika Oulad-Chaâra was 18 bij haar debuut. Jong, maar niet zo jong als sommigen; bovendien volwassen en dus geen gedoe met wettelijke regels over ouderlijke toestemming. De publicatie was een prijs in een schrijfwedstrijd; je kunt je afvragen of publicatie ook zou zijn gelukt als het ms op de gebruikelijke manier was aangeboden. Ze heeft acht jaar later nog een boek voor volwassenen gepubliceerd onder de naam M. Chaâra, bij Manteau.

Ik moet meteen denken aan Christiane F - wir Kinder vom Bahnhof Zoo. Dit was een enorme hit destijds, en dat had absoluut te maken met de leeftijd van de schrijfster. Nu ik het echter nakijk, zie ik dat zij het boek helemaal niet zelf geschreven had. http://nl.wikipedia.org/wiki/Christiane_F._-_Wir_… Zo werd het echter niet in de markt gezet. Ik - en velen met mij - dacht echt dat zij het zelf geschreven had. Enfin, dat verklaart meteen waarom we nooit meer van haar gehoord hebben. Ik denk dat je leeftijd absoluut in je voordeel kan werken, maar dan moet je wel met iets extreems komen.. 8)

Malika Oulad Chaara was zestien toen ze debuteerde met "blinde vriendschap", bij een heel kleine uitgeverij DKS die inmiddels al ter ziele is gegaan. Haar roman bij Houtekiet was in feite haar derde. Christiane F was bij ons geen hit voor haar leeftijd, wel voor het onderwerp.... Christiane F net als Julie B zijn in feite ook geen schrijvers, maar hun verhalen waren nu eenmaal interessant genoeg om te vertellen. Dit acht ik vaak met mensen die een biografie schrijven, dat gaat vooral om het onderwerp, maar zijn zelden geschreven door mensen met de know how en de ambitie om fictie te schrijven. Dus mij verbaast het niets dat we van Christiane F niet meer veel gehoord hebben (alleen dat ze verslaafd is gebleven voor zover ik me herinner)

Malika Oulad Chaara was zestien toen ze debuteerde met "blinde vriendschap", bij een heel kleine uitgeverij DKS die inmiddels al ter ziele is gegaan. Haar roman bij Houtekiet was in feite haar derde.

Van die eerste boeken is zo weinig bekend dat je niet kunt navertellen hoe die uitgaven tot stand zijn gekomen. Er is hier blijkbaar ook geen sprake van een wonderkind, want de boeken zijn niet bepaald bekend als literaire hoogstandjes die iedereen gelezen moet hebben.

Ik denk dat je leeftijd absoluut in je voordeel kan werken, maar dan moet je wel met iets extreems komen.. 8)

Ja, dat denk ik ook... Maar wat is iets extreems? Een extreem goed verhaal? Goede schrijfstijl, spanningsboog, woordgebruik, perspectief?

Iets met veel sex en geweld, en dan de suggestie wekken dat het echt gebeurd is. In interviews hierover betekenisvol zwijgen of in huilen uitbarsten. :thumbsup: