boek niet durven uitgeven

Negeren en doorgaan met wat je graag wil. Vind je het eng omdat mensen ineens iets van je boek gaan vinden?

Die dingen zijn altijd eng. Toch kan ik niet anders zeggen dan dat toen het zover was ik er niets meer om gaf. Mensen uit mijn directe omgeving die commentaar hebben is veel lastiger. Gewoon doorbijten. :ninja:

Micha, ja. Het is emotioneel behoorlijk uit de kast komen. Ik sta hier en daar figuurlijk naakt. Ik vrees voor reacties ten aanzien van enkele scènes uit mijn boek. Zowel van familie als van mijn vriendengroep die gniffelend enkele scènes zullen lezen. Hoewel ik erg mijn best doe, merk ik dat er gewoon op dit moment een grens is aan mijn kunnen. Ook vrees ik kritiek van bijvoorbeeld jullie? ;) xsg Dank je DeEllis ga zeker door! xsg

Hoi sgoojur, Ik merk dit ook wel. Ik ben nog lang niet zover om het te laten uitgeven want het is nog lang niet goed. Maar vind het ergens een lastig idee om te bedenken wat als het word uitgegeven? Ik ben vooral bang voor de reacties uit de directe omgeving. Daarbuiten kan het mij weinig schelen. Toch denk ik inderdaad dat het iets is om doorheen te bijten zoals DeEllis al beaamd. Immers je wilt iets of je wilt iets niet denk ik. Hoitjes

Een boek uitgeven is altijd eng. Maar een boek uitgeven waarin je jezelf echt blootgeeft, is nog enger dan eng. Maar ja, ik vond seks hebben in het begin ook eng. Jij niet? Gewoon diep ademhalen en genieten dus... ;)

Daar moet je je overheen zetten. Of het gewoon niet doen. Soms moet je risico nemen om te bereiken wat je graag wil.

Uitgegeven zien te worden als debutant is geen sinecure. Ook niet als je via POD doet of onder eigen beheer. Jeetje, Astrid, het is toch geen autobiografie? Je kunt altijd nog 'nee' zeggen :D , of een pseudoniem gebruiken. Ik zou mijn energie eerst richten op het af- en uitgegeven krijgen van dat boek, dat is al moeilijk genoeg.

Het hangt er heel erg vanaf wat je onderwerp is, en vooral als je eigen persoon - en misschien anderen die je na aan het hart liggen - er zo bij betrokken zijn. Heb je het er met de mensen uit je omgeving al over gehad? Wat zeggen zij? Kritiek, van bijvoorbeeld mensen van SO, kan je sterker maken, want je boek kan er beter van worden. Dat is een pluspunt. Maar jij zelf moet na het verschijnen van het boek nog wel over straat kunnen.

Geef nooit iets uit waar je later veel spijt van kunt krijgen... en omgaan met kritiek kun je leren, waardoor je van kritiek kunt leren :nod: Maar om nuttigere tips te geven, zou je hier eigenlijk iets meer informatie over dat boek moeten typen.

Ga te rade bij jezelf waarom je angst voelt. Probeer die angst concreter te maken. Benoem het. Is het het proces naar een uitgever toe? Het lange wachten? Angst dat het afgewezen wordt? Omdat het te autobiagrafisch is? Wat vinden je vrienden er van? Als ik me rot of onzeker voel over iets probeer ik het ook concreet te maken. En als je uiteindelijk weet wat het is, kan je misschien daar meer mee, of aan werken. En misschien is die olifant helemaal niet zo groot. *edit Zoals je al weet wil ik het best lezen als "vreemde internetter van boven de rivieren". :) En als je aangeeft waar je over twijfelt of onzeker over bent, kan ik als boeken-lezer je mijn menig geven.

En uitgegeven worden blijkt een weg van lange adem te zijn. Kluun is (meer dan) vijf keer afgewezen. En J.K Rowling (de schrijfster van Harry Potter) schijnt pas bij de twaalfde uitgever beet gehad te hebben. Dus volhouden! Door stappen op die witte schoenen!

Micha, ja. Het is emotioneel behoorlijk uit de kast komen. Ik sta hier en daar figuurlijk naakt. Ik vrees voor reacties ten aanzien van enkele scènes uit mijn boek. Zowel van familie als van mijn vriendengroep die gniffelend enkele scènes zullen lezen. ... xsg

Iemand hier op SOL heeft een onderschrift dat "Schrijven jezelf op het spel zetten. Jezelf!" Blijkbaar doe je dat. En dat is goed. Eng maar goed, orgineel. Dorothea Brande schrijft in haar boek: [...]There is one sense in which everyone is unique. No one else was born of your parents, at just that time of just that country’s history; no one underwent just your experiences, reached just your conclusions, or faces the world with the exact set of ideas that you must have. If you can come to such friendly terms with yourself that you are able and willing to say precisely what you think of any given situation or character, if you can tell a story as it can appear only to you of all the people on earth, you will inevitably have a piece of work which is original.[...] En reacties van vrienden en familie. Ja moeilijk. Mijn loverboy verhaaltje werd ook niet door iedereen goed ontvangen. En sexueele getinte scenes kan best moeilijk zijn lijkt me (heb er geen ervaring mee). Maar je kan het niet voor iedereen goed doen. Van de hele wereld, of jouw wereld, of mijn wereld; gemiddeld zal een derde het goed vinden, een derde het slecht en een derde zal het niets interesseren. Veel succes gewenst met wat je gaat doen

Misschien heb je gebeurtenissen uit je eigen verleden gebruikt waardoor je je zo naakt voelt? Ik ken het gevoel. Je weet van het verhaal waarmee ik laatst won. Mijn ouders helemaal enthousiast en mijn moeder wilde het meteen aan de familie laten lezen. Ik glimlachte in mezelf, keek mijn moeder aan, haalde eens diep adem en zei; lees het eerst zelf maar eens en als je het dan nog wil laten lezen, dan moet je dat maar doen. Ze heeft het niet laten lezen :D . Ook heb ik haar ongewild weer wat inzicht gegeven in mijn 'wilde jeugd'. Juist de verhalen die dicht bij je staan, zijn vaak je sterkste. Het blijkt soms een achilleshiel als het gevoelige informatie blootlegt die je niet wil toelichten maar waarvan je zeker weet dat er vragen over komen. Het is een beslissing die je waarschijnlijk lang geleden al hebt gemaakt Sgoojur; nu het af is zie je het echter in het licht van realiteit en besef je wat je op je hals gaat halen. Bedenk je nog eens waarom je het schreef, neem daarna een borrel, plak vervolgens een paar zegels op je pakje en mik het in de brievenbus op de hoek; weg = weg :D . Maar ik begrijp wat je bedoelt; de doos van Pandora kan niet meer dicht. Soms is keihard ontkennen een laatste redmiddel, trouwens. Niemand gaat er toch van uit dat King al de slachtoffers in zijn boek in een generale repetitie eerst even zelf om zeep heeft geholpen...

Hé wat een mooie reacties, Allemaal bedankt! Ehm ,ten eerste mijn boek is geen autobiografie. De woonomgeving van de HP is als die uit mijn jeugd. Huis- bedrijf. Het punt is dat ik verschillende elementen uit mijn leven volledig uit hun verband gerukt heb en er een thriller van maakte. Dus mensen om mijn heen zullen bijv. 1% herkennen en dat tezamen met de objectieve feiten lezen als een autobiografie. Terwijl het dat absoluut niet is. Omdat dit mijn eerste projectje is, dacht ik er verstandig aan te doen het redelijk dicht bij mezelf te houden. Nu heb ik hier al zoveel werk aan gehad dat ik het zonde vind er niets mee te doen. Ben voorlopig nog wel even bezig. Hoop in februari een streep onder deze missie te zetten. Dan wil ik het via POD uitgeven denk ik. Voor mijn ouders en familie vrees ik inderdaad het meest :o . Ik denk dat mijn vader het verhaal als ordinair betiteld. Hij wil steeds maar proeflezen sinds hij lucht kreeg van mijn nieuwe hobby :ninja: . xsg * edit Eigen, oei meer info over mijn verhaal. De heftige zaken worden verspreid binnen 54000 woorden en afgewisseld met 'rust' momenten . Om deze onderwerpen dan hier even steekwoordelijk te benoemen vind ik moeilijk. xsg

Nou, dan zou ik maar eens snel een deel van je verhaal daarheen brengen. Heb je dat alvast gehad :D Je kunt je daar beter instorten dan je daar zorgen over gaan zitten maken.

Ik begrijp het wel, hoor, Astrid. Mijn boek "Mijn naam is Azra" bevat ook raakvlakken met mijn eigen leven en zal ook door vrienden/bekenden uit z'n verband gerukt worden. Proeflezers vragen nu ook al: heb jij dat echt meegemaakt? Ik geef er geen antwoord op. Maar ja, als het echt in de schappen ligt... Ik twijfel heel erg of ik mijn eigen naam er wel op wil. Ik zit niet te wachten op interviewers die het naadje van de kous willen weten. En ik sta nu voor groep acht, een juf die over seks schrijft, dit is ook hilarisch natuurlijk. :o

Voor mezelf maakt het mij nog niet zoveel uit. Ik zou het vervelend vinden als bekenden van mijn ouders aan mijn ouders om "opheldering" vragen. Hihi, luxe probleem. Misschien koopt er helemaal niemand een boek van mij. Bezorgd voor niks. * edit Daarbij de 30% mensen van kritiek, Jeri hoe kom je aan dit getal? Blijft lastig. Vooral mensen als jullie, schrijvers, zijn natuurlijk extra kritisch. Blijft misschien wel niks van me over. Heb nog even bedenktijd dus.. Ik wens mezelf tijd en wijsheid toe. xsg

Dan moet je gewoon tegen je ouders zeggen dat die de bekenden naar jou doorsturen. Kom nou. Mijn moeder kreeg ook mailtjes van vriendinnen aan wie ze mijn boek had aangesmeerd, ook doorgestuurd naar mij. Je ouders hebben toch niks met jouw boek te maken? Jij hebt het geschreven.

Ik zou er gewoon mee doorgaan, sgoojur. Een boek schrijven is een creatieve daad, maar het werkt ook therapeutisch. Als jij zelf helemaal achter je verhaal kan staan, dan kan er niets gebeuren. Een verhaal dat helemaal van jou is, vormt een eng risico; als je dat wil vermijden, dan moet je maar een "veilig" boek schrijven, een receptenboek, een practisch reisverhaal of een handleiding voor modelbouwschoorstenen. Laat het een paar keer proeflezen, maar niet door je ouders: die vinden ofwel alles wat jij doet prima, ofwel gaan ze op zoek naar dingen die persoonlijk zijn - of die je helemaal niet zo bedoelde. Geef je boek onder een pseudoniem uit. Dat is helemaal geen probleem, zeker niet als je gaat POD'en. Of wil je juist wél dat je familie wéét dat je een boek schreef?

Hoi Astrid, Interessant topic. Ik had er nooit bij stilgestaan, totdat er na het uitgeven van het boek mensen bleken te zijn die wat ik schreef associeerden met wie ik ben. Of ik dat erg vind? Nee, ik vind het vrij kortzichtig. Ik moet er wel bij zeggen dat niemand zich in de hoofdpersonen kon herkennen. In dat geval was het een ander verhaal geweest. Wat ik erg vond en vind is dat het boek niet is geworden zoals ik het graag wilde hebben. Maar dat is een ander verhaal. Veel succes met je boek.

Oh... niet autobiografisch. Gewoon alles glashard ontkennen dan, dunkt me. Of negeren, dat is ook een mooie tactiek.

Ik meen uit je woorden op te maken dat het niet zozeer gaat om de inhoud van je boek dan wel om je eigen onzekerheid. Je wilt dat iedereen je geweldig vindt omdat je dit boek hebt kunnen schrijven. En je vreest dat er mensen zijn die dat niet zullen vinden? Klopt dat? In dat geval zou ik niet uitgeven totdat je zekerder bent van jezelf en vooral ook zeker weet dat je boek goed is. En daarvoor zul je het moeten laten proeflezen door deskundigen (mensen van dit forum) en kritiek moeten leren accepteren en leren zien als mogelijkheid om te groeien. Bij twijfel niet uitgeven, zou mijn devies zijn. Als jij al niet overtuigd bent hoe zal een lezer dan overtuigd zijn.

@sgoojur: Geleerd op een cursus vorig jaar. 33%/33%/33% is een algemene stel regel. Een algemene verdeling die in grote groepen geld. Collega’s, muziekliefhebbers, lezers, vrienden, politici, you name it. Als je iedereen het naar de zin wilt maken, maak je het niemand naar de zin. De een vind je goed, de ander vind je slecht, de derde interesseert het niet. De een vind Marco Borsato goed, de tweede vind het een zeikerd, de derde interesseert het niets en lacht misschien om zijn faillissement. De een vind het heel goed dat ik kritisch bent en kijkt naar risico’s, de ander zegt dat ik een zeur bent en nooit enthousiast, altijd leeuwen en beren ziet, de derde interesseert het geen biet wat ik vind. Als ik nou denk dat ik ook meer enthousiaster moet zijn, dan please ik de enthousiasteling, strijk mijn mede-kritische collega’s tegen de haren in, en de derde interesseert het nog steeds niets. Dus ik heb nog niets gewonnen, eerder verloren omdat ik nu mezelf niet ben. Helemaal met Micha eens. Pseudoniem kan ook altijd. Het is fictie. Verzonnen. Jij vind dit leuk om te doen. Ze zouden je moeten prijzen dat je jezelf verrijkt hebt en doorgezet heb om zo’n project te maken en af te maken. Dat vind ik. Saskia Noort zegt ook dat ze geen partner ruil gedaan, ging ook niet vreemd, geen moord gepleegd, geen drugs gebruikt, en toch schrijft ze erover in Terug naar de kust, De Eetclub en Nieuw Buren. Maar het blijven je ouders en de vrienden van je ouders. En je blijft altijd hun kleine meid. Ik voel met je mee, snap je probleem, en wens je heel veel wijsheid. Kluun vond ik ook niet goed. Iedereen laaiend, nu ook weer met de film. Ik vind Stein nog steeds een zak om vreemd te gaan als je vrouw kanker heeft en dood gaat. En daar ligt Kluun niet van wakker. Ik vind ook maar 1 van de boeken van Heleen van Rooyen leuk. Godin van de Jacht vond ik grappig, De Gelukkige Huisvrouw haakte ik na hoofdstuk 18 af. En bij De Ontsnapping kwam ik niet verder dan hoofdstuk 3. Maar de gelukkige huisvrouw wordt wel verfilmd. You can’t please everyone. Zo veel mensen, zo veel meningen, en blijkbaar liggen die ongeveer verdeeld over 33%/33%/33% Succes, ik word steeds nieuwsgieriger naar je ms.

Wat een heerlijke relativerende gedachtes, Jeri, en ook zo goed toepasbaar op allerlei terreinen.

Micha: Goede tip! Zal druk worden aan mijn deur! Grenzen verleggen, in dit opzicht is een leerdoel voor me. Dahlman; bedankt voor je reactie en je spreekt inderdaad ware woorden. Voor mij was het schrijven van mijn boek therapie. De hoofdpersoon lijkt qua karakter op mij en daarom is het evenzeer eng. Ik ga in ieder geval door met schrijven. Dit is gewoon even een beer op de weg, maar ik ben een vechter! pseudoniem: XSG! Parrot; Juist, en dat zie ik nu al gebeuren. Ik zie veel van mezelf terug in de hoofdpersoon, de leefomgeving is identiek en dus lijkt een groot deel van de story waargebeurd. Het is al voorgekomen dat proeflezers meenden dat er zaken echt uit mijn leven gegrepen zijn en aan de hand daarvan bezorgd, geschokt reageerden. Eigen: dan een voorbeeld ( vind dit lastig in de etalage hier, iedereen leest mee, maar vooruit): De *.. van de hoofdpersoon tijdens een **..scène. Ik ben nooit *... Dus... dat was verzonnen. ;) Complete fictie, gelukkig. Net zoals 90% van de rest van het verhaal. Helga: Dat ga ik zeker doen! Ik Ontken!!!!! And nothing but... Zjors: Mijn omgeving reageert inderdaad vol lof betreffende mijn missie. 'Nou dat moeten we dan nog maar eens zien, 'blijf ik zeggen. Toch ben ik overtuigd van het feit dat ik het beste dat er nu in me zit, eruit haal. Proeflezen hier 'mag' ik niet meer, omdat ik maanden geleden al wat stukjes uit mijn boek, de prullenbak versie, postte. Mijn meest positieve eigenschap is dat ik zeer goed omga met feedback, dus dat is geen probleem voor me. Onzekerheid is mijn probleem. Ik heb enkele proeflezers, die ik zeer erkentelijk ben voor alles wat ze voor mij doen. Ik denk dat als ik nu niet doorzet, ik het nooit meer oppak en dat vind ik zonde. Ben voornemens om de komende jaren nog veel te leren betreffende schrijven, want ik vind het heerlijk.Dan wel middels een nieuw project, niet zo omvangrijk als deze. xsg edit Jeri lees nu je RE. Bedankt! Wat een mooi inzicht en zo waar, dat ook! *+ ** zijn de verwijderde woorden na grote ogen van Eigen!!

Lieve Sgoojur, zo in details hoef je nu ook weer niet te treden, hoor :eek: Van mij mag je dat weghalen :nod: xei

Uit het boek of schrik je al van deze tekst? xsg

Hahaha, nee, niet uit het boek :D Maar uit je vorige bericht ;) xei

Ga in het buitenland wonen zoals ik, dat maakt het een stuk makkelijker. :D

[...]Proeflezen hier 'mag' ik niet meer, omdat ik maanden geleden al wat stukjes uit mijn boek, de prullenbak versie, postte.[...]

Heb je een pb/gb gestuurd hierover