Sorry vvor de overlast.

Je kan iemand pas beschuldigen van plagiaat als je verhaal is uitgebracht.

Eerder gebaseerd op een waargebeurd verhaal dan plagiaat zou ik zo denken. Te meer omdat de citaten die hier staan niet bepaald de bedoeling hebben literair te zijn. Als je moeder vandaag roept 'het eten is klaar!', dan zou dat betekenen dat je die zin niet meer in je manuscript kan pleuren zonder haar toestemming? Zo wordt het een paranoïde karikatuur.

Was er niet ooit een vrouw die een blog bijhield over haar nannywerk en dat ze wat kreeg met de vader van de kinderen? Uiteindelijk heeft ze de blog verwerkt in een boek, en iedereen was daar heel boos over omdat ze hun reacties hadden gebruikt. Weet verder niet meer wie toen gelijk heeft gekregen.

Was er niet ooit een vrouw die een blog bijhield over haar nannywerk en dat ze wat kreeg met de vader van de kinderen? Uiteindelijk heeft ze de blog verwerkt in een boek, en iedereen was daar heel boos over omdat ze hun reacties hadden gebruikt. Weet verder niet meer wie toen gelijk heeft gekregen.

Comments onder een blog blijven eigendom van de reageerder. Daarop zit nu juist weer wel auteursrecht. Net als op deze reacties. Niemand mag bijvoorbeeld mijn posts hier bundelen in een boek zonder mijn toestemming.

Stel ik interview iemand en later heeft hij spijt van wat hij gezegd heeft. Dan mag ik nog steeds zijn citaten plaatsen, wat die ander daar ook van vindt. Dan hoef ik me echt geen zorgen te maken over een copyrightproces.

Ik denk dat dat dan meteen de laatste keer is dat je een interview afneemt. Als degene die je interviewt iets te vertellen heeft dwingt hij eerst af dat hij inzage heeft voor plaatsing. Als journalist schrijf je het stuk dan op z'n scherpst en ga je later met de geïnterviewde onderhandelen wat er wel en niet in mag.

Ook niet als het er echt toe doet? Politici bijvoorbeeld? Onze nieuwe koning? Nederland wint het WK in Brazilië en jij mag Van Gaal interviewen?

Dus als Wim Lex morgen zegt dat die Harry Hol een goede journalist is en dat hij door jou geïnterviewd worden mits je het voor plaatsing aan de RVD ter inzage geeft, zeg jij nee? Acteurs, regisseurs, schrijvers, muzikanten zijn ongebonden en staan de pers vaak alleen te woord als er iets van hen op de markt verschijnt. De ene sporter is de andere niet. Sven Kramer is een stuk toegankelijker dan een topvoetballer die bij zijn club niet speelt en zo de selectie van het nationale elftal niet haalt. Dan staan de journalisten in de rij en leest de perschef en de zaakwaarnemer het interview voordat het geplaatst wordt.

Een aspirant schrijver komt terug van vakantie en logt in op de website van SO. Hij komt er achter dat hij in een topic die hij zelf gestart heeft wordt beschuldigd van het beschuldigen van een ander lid van het forum van plagiaat. Hoewel hij zelf van mening is dat hij nooit iemand ergens van beschuldigd heeft, biedt hij toch maar zijn excuses aan want in zijn brein ontwikkelt zich een boek waarin de hoofdpersoon van het een of ander beschuldigd wordt. Hij neemt letterlijke citaten over die hier op het forum staan en fingeert de namen van de personen die de beschuldigingen maken. Zelf schrijft hij zijn boek niet onder de naam die hij op het forum gebruikt, sterker nog, hij schrijft het niet eens onder zijn eigen naam maar onder een pseudoniem. Het boek wordt een succes en de aspirant schrijver breekt door.

Ik probeer niemand de les te lezen. Ik probeer alleen maar aan te geven dat er heel wat journalisten zijn die de inzage wel toestaan. Dat jij dat niet doet, is geheel aan jou. Maar jij zult als geen ander weten dat er mensen die zijn zonder bepaalde restricties geen interviews geven, tenzij ze de media nodig hebben of alleen als het 'live' voor radio of tv is. En zelfs dan kunnen ze afspraken maken over de onderwerpen die al dan niet besproken mogen worden. Die info (of gebrek aan inzicht zoals jij dat noemt) mag jij dan amusant vinden, ik vind het eerder amusant dat je daar zo tegenin gaat want volgens mij heb je de journalistieke mores ook niet geschreven.

Maar hoe kom je erachter dat ik het gebruikt heb?

een discussie overnemen en die gebruiken voor een verhaal (letterlijke citaten)

Het boek wordt een succes en de aspirant schrijver breekt door.

Therese, daar gaat het juist wel om. Ik begrijp dat ik ze niet mag gebruiken (daarom begon ik er een topic over). Het gaat er om dat wanneer ik ze gebruik, hoe iemand daar achter komt. En wat die persoon dan kan doen als ik niet mijn echte naam gebruik.

Harry, waar zeg ik dat dat altijd gebeurd? Het gebeurt, net zoals jij zegt. En natuurlijk gaan geïnterviewden geen eisen stellen over wat er uit moet, maar je kunt natuurlijk wel onderhandelen, want het is en blijft een bron die je later (misschien pas over een paar jaar) weer nodig hebt. Ik neem aan dat wanneer je dan direct nee zegt, je die bron verliest. Voor altijd.

Als degene die je interviewt iets te vertellen heeft dwingt hij eerst af dat hij inzage heeft voor plaatsing. Als journalist schrijf je het stuk dan op z'n scherpst en ga je later met de geïnterviewde onderhandelen wat er wel en niet in mag.

Therese, daar gaat het juist wel om. Ik begrijp dat ik ze niet mag gebruiken (daarom begon ik er een topic over). Het gaat er om dat wanneer ik ze gebruik, hoe iemand daar achter komt. En wat die persoon dan kan doen als ik niet mijn echte naam gebruik.