Geen afbeelding
Bionda

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

herkenning/ lange tenen

 11 mei 2007 - 14:56
In mijn boeken of verhalen schrijf ik vaak over dingen die ik hoorde, heb gezien of die me zijn bijgebleven. Ik vertaal dat dan naar een sitatie of personage. Het probleem is dat er altijd wel iemand is die zich erin herkent. "Oh, en ik ben zeker die" of "Nou, denk je echt zo over mij?" en "Kun je dat niet veranderen, als iemand dat leest denken ze dat ik dat en en dat ik dus - een alcohol probleem heb, agressief ben, een slet ben enz-" Maar ik schrijf nooit echt over iemand die ik ken, ik stel de karakters samen uit honderden herinneringen en nog veel meer fantasie. En ik kan toch moeilijk met 6 mensen een boek gaan schrijven "dat heb je toch wel veranderd hè? Dat had ik je toch gevraagd?". Hoe gaan jullie daarmee om? Als je over dagelijkse situaties schrijft en (ogenschijnlijk) doodnormale mensen kun je volgens mij niet voorkomen dat mensen zich soms denken te herkennen. Bionda

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 mei 2007 - 15:01
Bij mij was dat natuurlijk anders. Mijn verhaal is semi-autobiografisch. Dan ontkom je er niet niet aan om dingen juist zo neer te zetten. Anders zou het niet eens meer semi-autobiografisch zijn maar fictie. Dus mensen gaan zich er in herkennen, ja, ben ik bang voor. Nou ja. Het is een mooi verhaal, dus ik hoop dat ze het niet erg zullen vinden...

Geen afbeelding
Waus

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 mei 2007 - 16:06
Ik zou t niet weten, ik ben heb dat nog nooit meegemaakt (maar de personen in mijn verhalen maken ook niet echt normale dingen mee, daar zal t wel aan liggen :P )

Geen afbeelding
Chinouk

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 mei 2007 - 18:11
In mijn manuscript komen er wel soms dingen voor die echt gebeurd zijn en een paar hele kleine (letterlijk overgenomen) gesprekjes van toen ik in een ziekenhuis werkte (waar het niet zo heel erg gezellig was). Geen een van die mensen heeft het nu nog gelezen, maar als dat ooit zal gebeuren, zal ik daar best commentaar over kunnen krijgen van sommigen. Een van de hoofdpersonen is qua karakter ook gebaseerd op twee verschillende exen van mij. Dat heb ik zeg maar in één persoon geweven. Die twee zouden zich ook kunnen herkennen en zullen daar ook minder blij mee zijn. Ik denk er gewoon niet al te veel bij na en bedenk me maar dat er niet bij staat dat het een autobiografie is. Echte namen staan er ook niet bij, dus alleen degene die het van zichzelf herkent, zou het weten, de rest niet. ;)

Geen afbeelding
Sleeping sun

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 mei 2007 - 21:06
Mijn boek is auto-biografisch. De mensen die er in voor komen heb ik hierover benaderd. Een medisch specialist wilde een andere naam, wat ik wel kan begrijpen. Twee personen komen er in voor die ik nooit meer zal treffen daarvan heb ik de naam veranderd, bovendien zijn die personages niet ver uitgediept. Anderen, zoals vrienden en familie zij akkoord gegaan met de desbeteffende tekst die over hen ging. Bovendien zijn we geen van allen BN'ers. Maar om problemen te voorkomen met elkaar heb ik het zo gedaan. Maar een verhaal puur fictie, waar maken mensen zich druk over.....denk ik dan Groetjes Sleeping Sun

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 mei 2007 - 11:59
Dat zegt trouwens meer over die mensen dat ze zich er druk over maken dan over jou. Als je iemand er zonder bepaalde naam en toenaam in vermeldt moet dat toch kunnen? Hebben ze zo'n slecht geweten dan? Het hoeft toch ook niet altijd in negatief verband te zijn?

Geen afbeelding
Bionda

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 mei 2007 - 12:20
Het hoeft niet altijd negatief te zijn, maar juist die dingen vallen mensen blijkbaar op. Ik schrijf een psychologische thriller, dus er komen scenes in voor die best herkenbaar zijn. Maar ik denk dat als je mensen met de uiteindelijke versie confronteerd en ze weten dus dat ze geen invloed uit kunnen oefenen, het probleem snel over is. Het is ook echt fictie. Ik benadruk hooguit (herkenbare) en vaak negatieve eigenschappen. Maar laten we reëel zijn, die heeft iedereen uiteindelijk }:)

Geen afbeelding
Jommeke

Lid sinds

18 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 mei 2007 - 12:59
Ik gebruik dezelfde naam van de dochter van mijn collega in één van mijn korte verhalen, dat vraag ik wel eerst of ik die mag gebruiken. Ik had een scène geschreven die zowat naadloos paste op wat een collega ons een tijd later vertelde. Oeps! Ik zeg dat dan wel, ook al leest zij misschien mijn verhalen niet. Als ik iets hoor vertellen, of er is een uitspraak die ik graag wil gebruiken, dan vraag ik het de betrokken persoon. Over het algemeen is het enige wat ze ervoor vragen om het (eens) te mogen lezen. Als ik merk dat een verhaal wel erg dicht op mijn persoonlijke situatie zit, dan verander ik sommige delen, omdat ik niet auto-biografisch wil schrijven.

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 mei 2007 - 19:04
Maar je kunt toch gewoon geïnspireerd raken door iets? Maakt niet uit wat? Iets zorgt ervoor dat je zin krijgt om erover te schrijven. Of is dat raar gedacht?

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

17 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 mei 2007 - 4:21
Een aantal mensen vertellen me juist dingen die ik later kan gebruiken, ook de wat minder "vleiende" dingen. Ik ben echter helemaal niet goed in karakters baseren op echte mensen, dus dat is verder geen probleem. Enige dat wel gebeurt is dat ik namen gebruik van mensen die ik ken, waar ik verder niet echt bij na heb gedacht, maar die dus wel blijven staan. Maar ja, namen als "Peter" en "Koen" zijn vrij normaal, dus ze moeten niet zo zeuren :P

Geen afbeelding
Eufdrie

Lid sinds

19 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 mei 2007 - 11:52
Ik hoorde laatst van een bekend schrijversduo over hun quasi-autobiografische boek dat juist degenen die zich NIET herkenden in de personages, zich daar kwaad over maakten. Terwijl de personages uit dat boek stuk voor stuk krengen met laakbare karaktertrekjes waren! Zo zie je maar, het kan ook precies de andere kant op werken. Overigens ben ik het met je eens dat het erg moeilijk is om mensen ervan te overtuigen dat de personages uit je boek niet op hen zijn geïnspireerd. Mijn ouders hebben het constant over "wij" als ze het over de ouders van mijn hoofdpersoon hebben. En blijven dit bij hoog en laag volhouden, hoe hard ik het ook ontken.

Geen afbeelding
Ceridwen

Lid sinds

18 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 mei 2007 - 14:46
'Zit ik ook in een van je boeken?' Ik grijns. 'Jij past toch helemaal niet tussen die blaadjes.' 'Nee, in het verhaal bedoel ik.' 'Nee. Niemand die ik ken zit in mijn verhalen.' 'O.'

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 mei 2007 - 21:19
En schilders dan? Of andere kunstenaars. Die hebben een muze. Die inspireert hen telkens opnieuw tot ideeën.

Geen afbeelding
Eufdrie

Lid sinds

19 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 mei 2007 - 21:59
Ja, maar een muze is toch wat anders dan wanneer een buurvrouw zichzelf (om wat voor reden dan ook :P ) herkent in die ordinaire snol uit een van je verhalen.

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2007 - 9:45
Je mag toch schrijven wat je wil? Weet je, het is nooit goed. De beste stuurlui staan aan wal, dat ken je zeker wel? Er moet altijd iets herkenbaars in een verhaal zijn, om je als lezer mee te vereenzelvigen. Nou en dan is dat dan toevallig een personage. Ik zit daar niet zo mee.

Geen afbeelding
Waus

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2007 - 17:18
Iemand uit mijn klas heeft een keertje een woord bedacht - graftak. Dat woord heb ik gebruikt in mijn verhaal. Hij zegt (vast voor de gein) dat hij een percentage wil hebben wanneer het wordt uitgegeven. Weet alleen niet hoe dat in het echt werkt. Weet iemand dat? Zou ik hem echt een percentage moeten geven? Want het komt er maar één keer in voor.

Geen afbeelding
Janita

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2007 - 17:37
Ik denk van niet, eigenlijk, Aart. Tenminste, ik geloof niet dat daar echt regels voor zijn, want hij kan niet bewijzen dat hij dat woord echt heeft verzonnen. Ik schrijf trouwens ook over henkenbare mensen. De hoofdpersoon is gebaseerd op mezelf, maar haar vrienden/vriendinnen bevatten hele kleine dingetjes van mijn vrienden/vriendinnen. Ik denk niet dat ze zichzelf erin zullen herkennen, maar leuke uitspraken die ze ooit gedaan hebben, zouden er best in kunnen zitten.

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

17 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 mei 2007 - 2:42
Graftak heeft hij echt niet zelf bedacht... In ieder geval hij niet alleen, ik ken het ook al jaren, dat woord. Als hij het niet gedeponeerd heeft als zijnde een merk, kan hij helemaal nergens aanspraak op maken.

Geen afbeelding
Bionda

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 mei 2007 - 10:28
Mijn ouders hebben het constant over "wij" als ze het over de ouders van mijn hoofdpersoon hebben. En blijven dit bij hoog en laag volhouden, hoe hard ik het ook ontken.
Kijk dat bedoel ik. De mijne dus ook. En dan zijn de ouders van mijn hoofdpersoon geen leuke mensen. "Zoveel drink ik toch niet? Nee, pap, maar het gaat ook helemaal niet over jou!!!! En Graftak ken ik ook. Al heel lang. Bijna alles is al een keer verzonnen. Er lopen zoveel denkende mensen op deze aardbol rond.Als je iedereen moet gaan betalen die vindt dat je "zijn" opmerkingen gebruikt, kun je beter alvast een bijbaantje nemen! }:)

Geen afbeelding
Roma

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 mei 2007 - 20:41
Hoi, Aart. Ik wist dus niet wat het was, die "graftak" van je klasgenoot, maar het staat gewoon op het Van Dale Taalweb, hoor! No worries, dus! graf·tak (de ~ (m.)) 1 bloemstuk voor op een graf 2 [pej.] pessimist die door gedrag of uitspraken de goede stemming weet te bederven

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 mei 2007 - 11:24
Ik zat het zo'n beetje letterlijk te combineren. Tijdens een uitvaart een overdreven pessimistisch type dat even een woordje tijdens de dienst houdt.

Geen afbeelding
Roma

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2007 - 10:20
Mijn graftak is trouwens betekenis twee.
Ja, Aart, dat begreep ik.
Graftak: ik dacht aan één of ander oerbeest!
Gelukkig was ik dus niet de enige die die betekenis van dat woord niet kende, Pluisebol! :-)