Bij mijn eerste roman kreeg ik van de redacteur veelvuldig commentaar dat ik te veel opschreef. Zij vond dat sommige dingen best onvermeld kunnen blijven, de lezer wordt dan verplicht zelf na te denken. Een schrijver die alles vermeldt en "denkt voor zijn lezers", begaat in de ogen van de redacteur een doodzonde. Nu mijn boek inmiddels ruim een half jaar in de winkels ligt en ik diverse reacties ontvang, krijg ik echter te horen dat sommige zaken onderbelicht zijn gebleven. Men had liever gehad dat ik wat meer info had gegeven. De lezer zegt dus het tegengestelde van wat de redacteur zegt! Nu is mijn stijl van nature zo dat ik het liefst alles vermeld, maar door dat drilljaar met de redacteur aan mijn zijde is dat er een beetje afgesleten. Ik merk dat ik dingen niet opschrijf waarvan ik vind dat ze er wel zouden moeten staan, en voel me daardoor heel onzeker tijdens het schrijven. Hoe vinden jullie de juiste balans tussen "denken voor je lezers" en "te weinig info waardoor het verhaal/een verhaallijn onbegrijpelijk wordt"? Eufdrie