Wie schrijft in het esoterische genre?

Wat mij opvalt, is dat er veel geschreven wordt over paranormale zaken zonder ze ter discussie te stellen. Ik wil dat juist wél. Anders houd je de discussie op een welles-nietes-niveau omdat ervaringen van mensen haaks op elkaar blijven staan. Mijn bedoeling is om (paranormale) ervaringen niet als 'waarheid' te aanvaarden of aan mensen op te dringen, maar om ze bespreekbaar te maken. In kleine kring lukt dat uitstekend. Ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover.

Ik denk dat mijn boek wel een esoterisch tintje heeft. Het gaat namelijk over reincarnatie. Maar de hoofdzaak is de liefde die zelfs tijd heeft overwonnen. Dus een sterke relatie tussen twee personen, die zelfs in een volgend leven voelbaar is. Ik heb er deels een historische roman van gemaakt door hun vorige levens te beschrijven. Ik ken zelf niemand die zo'n dergelijke ervaring heeft meegemaakt.

Hallo Jessi, Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt met: "er wordt veel over paranormale zaken geschreven zonder ze ter discussie te stellen". Ervaringen van mensen zullen altijd haaks op elkaar blijven staan, maar daarom is het één niet beter of slechter dan het ander. En je hoeft het toch ook niet altijd eens te zijn met wat je leest? Zelf ben ik mij nu aan het verdiepen in The Secret/The Law of Attraction........niet persé alleen spiritueel want er zitten veel (wetenschappelijk) psychologische elementen in, maar wel een interessant fenomeen. En, om dan toch to the point te komen ;) , ik hou een dagboek bij over mijn ervaringen met het toepassen van deze theorie. Ik heb hier niet direct een bedoeling mee. Het is meer een (persoonlijk) 'experiment' zou je kunnen zeggen. En het is niet mijn bedoeling om het te publiceren......zeg echter nooit nooit! Tot slot nog dit: hier thuis wordt dit zeker ter discussie gesteld: man en zonen vinden het larie (maar goed, pubers vinden alles larie wat hun moeder doet ;) ) We zullen zien hoe het zich ontwikkeld. Met vriendelijke groet, Vronica;)

Ken je het boek: De holle diamant? Dat stelt de esoterie aardig ter discussie. Ik denk dat er wel meer van dergelijke boeken zijn. Overigens denk ik dat de lijn wetenschap-esoterie niet meer zo scherp is als vroeger. De psychiater Kubler Ross geloofde ik een leven na de dood. De filosoof Scruton gelooft in God. Er zijn artsen als Chopra die esoterische boeken schrijven. En ik meen dat ze nu ook bij de Technische Universiteit Delft een hele afdeling hebben die zich bezig houden met zaken als graancirkels. Ik denk dat het eerder interessant is om te zien welke raakvlakken er zijn tussen wetenschap en esoterie dan om de esoterie ter discussie te stellen. Zelf staan mijn esoterische boeken vrolijk tussen de andere boeken in de kast;-)

Jessi, Nu ik je stuk nogmaals lees, toch een vraag. Wil je het nu ter discussie stellen (zoals Vereniging Scepsis dat doet) of wil je het bespreekbaar maken bij een bepaalde groep mensen? Dat zijn m.i. namelijk twee verschillende dingen.

@Vronica: Je hoeft het zeker niet met alles eens te zijn wat je leest. Ik bedoel ook zeker niet te zeggen dat er alleen maar onzin wordt geschreven. Maar er is wel veel werk dat, bij gebrek aan zelfrelativering, critici alleen maar nog kritischer - in de zin van afwijzender - maakt en dat vind ik jammer. @Eliza: De holle diamant ken ik en het is verfrissend. Ik ben een fan van de Nederlandse parafysicus Bierman, die grote moeite heeft om zijn werk geaccepteerd te krijgen. Om dat voor elkaar te krijgen moet hij wel zeker kritisch zijn ten aanzien van zijn eigen werk, anders wordt het door sceptici helemaal nooit geaccepteerd. Het is natuurlijk een wetenschappelijk vereiste dat je kritisch blijft; dat is nou net het vereiste om aansluiting te vinden bij de gevestigde wetenschap. Het enige wat ik bedoelde te zeggen is dat ik die kritische houding vaak (maar niet altijd) mis, in esoterie.

Eliza, Jij noemt Kubler Ross, die Zwitserse psychiater. Laat ik het nu helemaal oneens zijn met haar gedachtegang? helemaal totaal 100%. Ik voel mij zelfs beledigd als ik haar theoriën als waarheid zou moeten geloven. Nee, dank je, ik heb hier geen goed woord voor over. Wil je een voorbeeld?

@Eliza: Niet zoals de stichting Skepsis, maar wel met gezonde scepsis. Ik zou graag afwijzende critici willen bewegen om wat toleranter te worden ten aanzien van zaken die we nog niet goed wetenschappelijk kunnen onderbouwen. Dat wil niet zeggen dat die dingen er niet (kunnen) zijn. Er zijn voorbeelden zat van 'ontdekkingen' die jarenlang verguisd werden door gevestigde vakbroeders (de oorzaken van kraamvrouwenkoorts, om maar iets te noemen) terwijl we later eenvoudig konden verklaren waarom die ene persoon het met zijn idioot lijkende hypothese bij het rechte eind leek te hebben. Begijp je? Ik wil dus niet discussiëren over welles-nietes, maar zou graag tolerantie willen bevorderen zonder maar alles juichend als waarheid te omarmen. Want daarvoor wordt nou net weer teveel onzin geschreven. Om een nodeloze discussie voor te zijn een voorbeeld van wat ik hiermee bedoel: Een tijd terug zei een paragnoste, die nog nooit iemand had geholpen, dat zij via channeling had doorgekregen dat hoofdpijn altijd ligt aan spanningen. Tja. Zulke dingen sla ik liever over, want ze dienen geen enkele serieuze discussie en zijn voer voor afwijzende sceptici.

Ik weet gewoon dat mijn overleden schoonzusje me heeft gewezen (in een aparte droom en met rare pijn van een niersteenaanval die ik nooit eerder had) op borstkanker die al in mijn lever was uitgezaaid. Het zou goedkomen verzekerde ze me ... en het kwam goed, het sloeg heel erg aan!

Jessi, Ok, het is me duidelijk. Een mooi voorbeeld is de therapie voor CRPS/PTD (posttraumatische dystrofie) Lange tijd dacht men dat de ziekte niet te genezen was. De behandeling bestond uit pijnbestrijding en fysio. Een aantal patienten ging echter naar een 'kruidenvrouwtje' in Macedonie en kwam genezen terug. Artsen van het Bethesda ziekenhuis in Hoogeveen zijn vervolgens naar Macedonie afgereisd om te kijken hoe deze behandeling was. De artsen werden vervolgens afgemaakt door o.a. Skepsis. Uiteindelijk bleek het kruidenvrouwtje de ledematen te manipuleren op een manier die hier allang bekend was, maar nooit werd toegepast bij patienten met CRPS. Nu wordt deze methode over heel Nederland toegepast.

Ja Eliza, dat boek van Karin Spaink ken ik; geweldig. Mooi verhaal van je over die therapie, dat kende ik nog niet. @Mara: Wat een fantastisch verhaal! Ga je daarover schrijven, of laat je het rusten? Of heb je er al over geschreven? Ik zit nog te kort op deze site om alle boekenbijdragen te hebben gelezen, heb het zo druk ook, maar ik doe mijn best.... :)

Misschien kun je een boek schrijven met (positieve) ervaringsverhalen van wetenschappers die zich de afgelopen jaren op het gebied van de esoterie hebben begeven. Waarom gingen ze zich erin verdiepen? Wat hebben ze geleerd? Zijn er doorbraken geweest etc. "Is er meer dan de wetenschap?" of zoiets. Een ander voorbeeld op medisch gebied: curetape http://www.fysiotape.nl Dat is ontwikkeld in Japan en Korea. Men kijkt daar gewoon anders naar het lichaam dan in de Westerse wereld. De combinatie tandarts-acupuncturist bestaat ook.

Eliza, Titus Rivas is er zo eentje die zijn wetenschappelijke wijsheid in dienst stelt van het parapsychologisch onderzoek. Hij wordt voor gek versleten door Skepsis, maar ik vind het een prettig auteur - een fijn mens ook. Ik denk dat jij bevoorrecht bent, qua leerproces, als ik je zo lees. Mooi vind ik dat. Ik kom uit een nest waar men juist vasthoudt aan autoriteiten, of ze nu gelijk hebben of niet. Gelukkig heb ik in de loop van mijn leven veel vrienden om me heen gekregen die, al of niet gestudeerd, een vernieuwende kijk hebben op zaken. In allerlei disciplines, van gamma tot bèta. Ik laaf me daaraan.

Hoi Jessi, Jeetje wat een oogopener is dit zeg. Nooit een reactie gehad op mijn openhartige bekentenis als kind helderziend te zijn, daar doodsbang voor te zijn en daar anno nu verhalen over te schrijven. Juist om de nieuwetijdskinderen minder bang te laten zijn. Dat is mijn boodschap. Nou wemelt het hier ineens van de paranormaal begaafden. Reïncarnatie. Ik weet 100 % zeker dat mijn huidige man en ik elkaar kennen uit een vroeger leven. Vroeger mochten we niet trouwen door standverschil. Terwijl we zooo verliefd waren. Nu dus wel. Ik ben zelfs zijn doopcadeautje, (geboren op zijn doopdag.) In een reïncarnatiedroom ging ik dood en zag het licht. Ook dat was een oogopener, al het paranormale waar ik tot nu toe doodsbang voor was begon me te interesseren. "Waarom is iemand paranormaal, vroeg Jimmy. Je kunt dat toch niet kopen in de winkel?" "Nee," grinnikte Grote John, "je kunt het niet kopen in de winkel, je bent paranormaal begaafd of niet." Uit; Jonathan, Jimmy & Rigsby.

.

Hoi Eliza, Ik denk niet dat het paranormale iets te maken heeft met waar je vandaan komt of waar je geboren bent; ik ben zelf op een zondag geboren en vond mezelf daardoor speciaal. Tot een begaafde dame mij erop wees dat het paranormale al super lang bestaat en dat de zondag door Christenen verzonnen is. Dezelfde Christenen die vaak het paranormale afwijzen. wee, de arme heksen die verbrand zijn, alleen maar omdat ze paranormaal begaafd waren.

Jessi, ik vergeet helemaal je andere twee vragen! :eek: Ik schrijf fictie en nee ik heb er geen bedoeling mee. Ik wil niet iemand overtuigen dat reincarnatie bestaat. Ik vind het weer eens wat anders om over te schrijven.

Jessi schreef:

Wat mij opvalt, is dat er veel geschreven wordt over paranormale zaken zonder ze ter discussie te stellen. Ik wil dat juist wél. Anders houd je de discussie op een welles-nietes-niveau omdat ervaringen van mensen haaks op elkaar blijven staan. Mijn bedoeling is om (paranormale) ervaringen niet als 'waarheid' te aanvaarden of aan mensen op te dringen, maar om ze bespreekbaar te maken. In kleine kring lukt dat uitstekend. Ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover.

In het boek waaraan ik nu werk, komen onverklaarbare zaken voor, maar ik stel de dingen bewust niet ter discussie. Het heeft voor een groot deel te maken met de tijdsgeest; mensen zochten paranormale verklaringen voor dingen die heden ten dage wel verklaard kunnen worden. Het onverklaarbare van de zaken die ik beschrijf, komt dan ook eerder vanuit de mensen zelf dan vanuit de wetenschap. Mijn persoonlijke interesse ervoor is altijd al aanwezig geweest, maar dat is weer een ander verhaal. @Pehamo: Zondag is niet door de Christenen verzonnen.* De dagen van de week zijn vernoemd naar oude Germaanse goden, zondag is vernoemd naar de zon en de godin Sunna. Toen de Romeinen het Christendom na Constantijn de Grote als de belangrijkste godsdienst hadden aanvaard, werden diverse 'barbaarse' gebruiken vermengd met Christelijke. *Wel het fenomeen dat de zondag de rustdag zou zijn, aan de hand van Genesis en het verhaal van de schepping. Op de zevende dag rustte God en vandaar dat voor Christenen zondag nog altijd de rustdag is.

Ah, oké Saralitse, dank je wel. Geloof je zelf wel in reïncarnatie? Zo niet, lijkt het me helemaal knap om erover te schrijven. Eliza, ik vond het wel moeilijk om op te groeien tussen mensen die alles aan autoriteiten ophangen. Alles is dan per definitie beperkt. Als je dan 'anders' bent, word je vaak geridiculiseerd. Daar ondervind ik nog steeds de naweeën van, vandaar dat ik het ook eigenlijk doodeng vind om met mijn schrijven naar buiten te treden. Maar het gaat er dan binnenkort toch van komen :) Rivas kan Indisch bloed hebben, Spaans bloed heeft hij zeker. Met zijn broer heeft hij gestudeerd (psychologie) en gepubliceerd. De laatste tijd is hij veel bezig met vorige levens. Sluit dan weer mooi aan bij Saralitse haar werk.

Ja Jessi, ik geloof in reincarnatie. maar ja, ik geloof in een heleboel dingen..hahaha Ik zat vroeger met een heleboel vragen en twee jaar geleden vroeg een collega van mij of ik mee wilde gaan naar een medium avond. Ik was altijd bang voor het onbekende maar ben er wel naar toe gegaan. De dingen die ik daar hoorde en wat ik zelf heb ervaren (ja, ik ben ook aan de beurt gekomen), hebben voor mij veel antwoorden opgeleverd. Iedereen heeft wel wat paranormaals. Sommigen noemen het een voorgevoel, intuitie. Helderziend ben ik zeker niet en ik weet niks over een vorige leven. Volgens mij heb je daar weer regressie sessies voor. Misschien ga ik dat wel doen, voor research. En Jessi, ik weet hoe dat voelt om anders te zijn dan je eigen familie, die hun eigen opvattingen hebben en dat alles wat anders is, dus niet wordt geaccepteerd. Wees gewoon jezelf en doe waar je goed in bent en als zij het er niet mee eens zijn. PECH! wacht maar tot je bekend bent, dan piepen ze wel anders :)

Haha, dank je wel Saralitse. Ik ben het met je eens. Om mezelf niet direct overal belachelijk te maken spreek ik vaker over intuïtie dan over iets als helderziendheid. Dat is toch een beladen term. Het gekke is, dat ik buiten de kringen van mijn afkomst echt goede respons krijg. Ergens diep in mezelf hoop ik toch altijd nog op aansluiting bij de autoriteitgevoeligen, maar ik wéét dat het een heilloze excercitie is. Ik zal het je nog sterker vertellen, ik zal hun niet eens durven vertellen dát ik een boek geschreven heb. Gewoon om niet opnieuw die toorn over me af te roepen, want daar heb ik het helemaal mee gehad. Serieus discussiëren prima, graag zelfs, maar uit angst of autoriteitswaan afwijzend zijn dat kan ik even niet meer goed hanteren. Misschien later weer, voorlopig even niet.

Verder vind ik dat er een verschil is tussen paranormaalheid en esoterie. Ik zou mijzelf bijv. niet als paranormaal betitelen al heb ik zeker dingen meegemaakt die het normale te boven gaan.

ik begrijp het helemaal hoor. Dat kost tijd om jezelf weg te weken van zulke mensen. Helemaal als het om familie gaat. Ik weet er alles van! Ga voor je eigen geluk, leef je eigen leven in plaats van het leven dat anderen voor je denken te willen. lekker zweverig he...hahaha

In het boek waaraan ik nu werk, komen onverklaarbare zaken voor, maar ik stel de dingen bewust niet ter discussie. Het heeft voor een groot deel te maken met de tijdsgeest; mensen zochten paranormale verklaringen voor dingen die heden ten dage wel verklaard kunnen worden. Het onverklaarbare van de zaken die ik beschrijf, komt dan ook eerder vanuit de mensen zelf dan vanuit de wetenschap.

Dat vind ik een mooi gezichtspunt, Eufdrie. Vandaar ook dat ik het minder prettig vind als mensen onverklaarbare dingen afwijzen, als duivels of onzin, omdat er wellicht nog een onschuldige verklaring voor komt. En anders maar niet. We kunnen nu eenmaal niet zeggen, getuige onze historie, dat dingen niet bestaan omdat we ze (nog) niet kunnen begrijpen.

[quote]Verder vind ik dat er een verschil is tussen paranormaalheid en esoterie.[\unquote] Helemaal mee eens, Eliza. Ik gebruik esoterie als overkoepelende term. Over paranormaliteit heb ik niet veel concrete ideeën, omdat ik moeite heb met het begrip.

Tussen mijn stapel boeken die ik nog niet gelezen heb, kwam ik nog 2 boeken tegen: 'Grensgebied, wetenschappelijk onderzoek naar bewijs van leven na de dood' van Jeffrey Iverson. En 'Het spirituele universum, quatumfysica en het bestaan van de ziel'van Fred Alan Wolf. Het laatste boek heb ik een paar weken terug bij de Slegte gekocht, dus daar zal het vast nog liggen.

Ja, ik moet toch even hierop terugkomen, afgezien van de andere uitspraken in dit onderwerp: @Pehamo: Zondag is niet door de Christenen verzonnen.* De dagen van de week zijn vernoemd naar oude Germaanse goden, zondag is vernoemd naar de zon en de godin Sunna. Toen de Romeinen het Christendom na Constantijn de Grote als de belangrijkste godsdienst hadden aanvaard, werden diverse 'barbaarse' gebruiken vermengd met Christelijke. *Wel het fenomeen dat de zondag de rustdag zou zijn, aan de hand van Genesis en het verhaal van de schepping. Op de zevende dag rustte God en vandaar dat voor Christenen zondag nog altijd de rustdag is. De zondag is wel door de christenen 'verzonnen.' De joden, die de Bijbel geschreven hebben, naar we aannemen, hebben als rustdag inderdaad de laatste dag van de week. Bij hen heet die dag 'sabbat'. Verder hebben hun weekdagen geen namen, ze heten 'eerste dag', 'tweede dag', et cetera. Ooit hebben heidenen (dat zijn oorspronkelijk niet-joden die de leer van Christus aannamen), uit respect voor hen, de zondag als rustdag genomen. Maar een 'eerste dag' als rustdag nemen, is niet de oorspronkelijke bedoeling geweest. Rusten doe je niet als je begint met werken, maar als je ermee eindigt.

Om te weten of iemand een 'esoterisch genre' beoefent, zul je eerst de term 'esoterie' nader moeten benoemen. Niet iedereen verstaat er hetzelfde onder. Nu lees ik termen als 'paranormaal', 'intuïtie', maar is dat esoterisch?

Op Wikipedia staat een uitgebreid verhaal over zondag. Sabbat is de 7e dag van de week. "Zondag is genoemd naar de dag die in de voorchristelijke tijd aan de zon en naar de Godin Sól of Sunna was gewijd... Professor Henk Jan de Jonge, hoogleraar Nieuwe Testament en vroegchristelijke literatuur in Leiden, is van mening dat de zondag zeker niet ontstaan is uit de sabbat en het dus geen gekerstende zaterdag is. Volgens hem dankt de zondag zijn speciale positie aan het feit dat de vroege christenen in de eerste eeuw na Christus op die dag ’s avonds altijd samen aten. Zij kozen voor de zondag doordat de zaterdag afviel. ‘De zaterdag was uitgesloten omdat de eerste christenen joden waren. En als joden namen ze op zaterdagavond al deel aan een familiemaal in huiselijke kring.’ Dat betekende dat voor de christelijke viering moest worden uitgeweken naar een andere dag." http://nl.wikipedia.org/wiki/Zondag

De woorden 'zondagsheiliging' en 'zondagsrust' komen ook in de hele Bijbel niet voor. En met 'de dag des Heren' wordt - op Bijbelse grond - heel iets anders bedoeld dan de zondag, namelijk 'de dag des oordeels'. Vreemd genoeg steigeren veel christenen als er ergens een 'koopzondag' is, terwijl ze eigenlijk - als ze echt en recht in de leer waren - op zaterdag zouden moeten rusten. Maar juist dan is het een bedrijvigheid van jewelste rond de hoeves van de gelovigen in de Veluwe en Staphorst.