Welke doelgroep heb je voor jouw verhaal?

J.K. Rowling schreef ook een stuk Duitse dialoog in the deathly Hallows

Ik ben er natuurlijk meteen over gestruikeld. Die Duitse vrouw prevelde tegen Voldemort: 'Ich weiss nicht wo er ist...'. Aan alles kan ik me ook niet meer herinneren, maar het stond er wel in een accentloos Duits.

Appel, als het niet veel meer is dan je lijfspreuk kan het denk ik wel. Het stukje moet niet te lang zijn, dan kunnen lezers het inderdaad vervelend vinden als ze het niet begrijpen.

Wat is, denk jij, de toegevoegde waarde om de dialoog in het Engels te schrijven?

Vaak wordt er een zin in het Engels gedaan, om de taal aan te geven waarin ze spreken en wordt er dan weer overgegaan op Nederlands.

Mag ik even advocaat van de duivel spelen? Laat ik mijn vraag dan anders stellen. De lezer zal gewezen worden op het feit dat hoofdpersoon X in gesprek raakt met Engelstaligen. Wat voegt de Engelse dialoog toe aan de kracht van jouw verhaal? Is het om te laten zien dat hoofdpersoon X een andere taal machtig is dan alleen het nederlands? En welke functie heeft deze dialoog voor het verhaal? Worden er zaken gezegd in die dialoog die de plot verder helpen? Zitten er hele typische Engelse zegwijzes in? Kan jouw verhaal ook zonder de dialoog in het Engels? Ik hoop dat je een beetje begrijpt waar ik heen wil...

Een te lange discussie in het engels werkt irriterend. Een zinnetje in het engels, en daarna in het nederlands. Of helemaal in het nederlands (wel beelden dat die persoon engels spreekt).

Schrijf de dialoog eerst in het Engels en vertaal het dan, in plaats van meteen in het Nederlands te schrijven. Misschien krijg je dan een Engels gevoel erover.

Beste Appel, Of je het moet weglaten is niet aan mij om te bepalen. Ik kan je alleen maar vertellen hoe ik het zou doen. Ik vraag me altijd af of elke alinea, elke zin, elk woord een functie heeft. Ook de vorm waarin ik het gegoten heb, of de stijl waarin ik het geschreven heb, of de taal zelf (ik ben namelijk ook een fan van het engels), enfin, alles moet in mijn ogen functioneel zijn. Het moet een toegevoegde waarde hebben in het verhaal. Als je een verhaal schrijven zou zien als traplopen dan moet elke zin een stap omhoog zijn. (Dit is natuurlijk heel kort door de bocht, maar ik wil het niet te ingewikkeld maken) Wanneer je bijvoorbeeld gaat redigeren op zinsniveau of redigeren van dialogen in het algemeen dan zul je, althans in mijn optiek, jezelf allerlei kritische vragen moeten stellen. Vragen zoals ik die in de eerdere berichten geplaatst heb. Afhankelijk van jouw antwoord(en) weet je wat je moet doen.

Wanneer je mocht besluiten een stuk verhaal in het engels te schrijven, is het verstandig achterin het boek een vertaling van de passage te plaatsen. Je kunt er niet vanuit gaan dat iedereen alle talen machtig is. Maar zoals eerder door anderen gemeld, wanneer het geen nut heeft kun je het beter in het Nederlands schrijven.

Een personage uit mijn verhaal ging uit eten in Moskou. "Kunt u mij vertellen wat het menu van de dag is?" vroeg ze in perfect Russisch. Op deze manier heb ik het opgelost.

Een korte dialoog kan toch wel? Zoals Poirot in Agatha Christie af en toe van die Franse uitdrukkingen heeft. "Enchanté madame." Of "bonsoir." En dan gewoon in je eigen taal verdergaan.

Hoe had je het opgelost als het een chinees was? Mara's oplossing vind ik mooi.

Misschien een heel dom antwoord Maar wat dacht je van een engels dialoog en de moeilijke woorden sterretje erboven en in voetnoot vertalen? Wellicht hoort dit niet in een boek thuis en is dit te praktisch gedacht van mij, maar het kwam ineens in me op.

De oplossing van Rosali kan mij wel bekoren. Wat Mara noemt kan zeker, maar ik heb daar zelf negatieve ervaringen mee. Ik weet niet of iemand hier ooit "De Française" heeft gelezen van Gerard Walschap. Ik heb zes jaar frans gehad op het vwo maar ik vond het lezen van de franse stukjes erg "hard werken" als iemand begrijpt wat ik bedoel. (Het Frans was ook alweer een beetje weggezakt, maar ja...) Rietje, Jouw idee is sympathiek maar dan komt er bij mij toch de vraag bovendrijven wat "moeilijke" woorden zijn... immers, je veronderstelt bij deze al een bepaald kennisniveau. Voor iemand met nul kennis van de Engelse taal - en die geld uitgegeven heeft om een nederlandstalig boek te lezen - heb je dus bij elk woord sterretjes nodig. Voor alle duidelijkheid, ik ben geen taalpurist. Ik weet als geen ander dat ik mezelf soms maar moeilijk kan bedwingen om geen Engels te gebruiken. Ik hou van de Engelse taal, maar ik ben door de tijd heen overtuigd van het feit dat je eerste insteek nederlandstalige lezers is. Waarom dan het complexer maken? Alhoewel er situaties zijn waar het zeker kan, zoals de eerder genoemde lijfspreuken van Trenke. Wat ik dan doe, is een vertaling plaatsen met een voetnoot. Maar een dialoog in een andere taal vind ik een grijs gebied. Als ik dat zou kunnen vermijden dan zou ik dat doen.

Trenke, wat bedoel je met lijfspreuk?

Sorrie Appel, ik lees hier nu pas weer. Ik bedoelde je onderschrift. Ik vind de oplossing van Rosali erg leuk. En van wat ik mij kan herinneren van boeken waarin iemand iets in een andere taal zei, staat mij bij dat de oplossing van Zjors vaak gebruikt werd. In films zie je ook vaak dat bijvoorbeeld Duitsers 'Gute Morgen' zeggen en dan verder Engels praten. Hoewel me dat bij films overigens wel stoort, omdat ik daar immers ondertiteling zou kunnen lezen.

@ Appel, bedankt voor het stellen van de vraag. @ de anderen, bedankt voor jullie suggesties, ik zat met hetzelfde probleem.

Ik zou het in het Engels doen. Misschien kun je beter geen gesprek hebben over de invloed van de Engelse dichtkunst op de huidige normen en waarden in Verweggistan, (het is een dom voorbeeld, ik weet het) en je mag het niet allesbepalend of te moeilijk maken. Het is belangrijk dat je lezers weten waar je het over hebt, maar eenvoudig Engels... Waarom niet?

Maar het leidt wel af van het verhaal. Denk je helemaal in het Nederlands, komt er opeens Engels tussendoor. Da's voor iemand zonder talenknobbel wel overschakelen hoor :) Als je dan zonodig dat Engels moet gebruiken, zet er dan een vertaling bij. Ook al leest dat weer onhandig: "I am Aart. Ik ben Aart."

Als je dan zonodig dat Engels moet gebruiken, zet er dan een vertaling bij.

Maar dat zou mij nou juist enorm storen, Aart! :confused:

Mij ook. Toch gebruiken sommigen het wel. :\\ EDIT: sorry Trenke las je post verkeerd. Ja, die vertaling erbij is ook niks, maar hoe moet je het anders doen? Ik heb een taal verzonnen maar daar moet je wel de vertaling bijzetten. En een index achterin het boek is ook niks want dan blader ik (als lezer) telkens naar achteren. Heel erg irritant.

Ik gebruik wel een vertaling. Ik heb wat zinnen in het Hindi en die heb ik toch echt vertaald in het Nederlands. Anders weet niemand waar het over gaat. Maar als ik engelse woorden gebruik in een verhaal, gebruik ik geen vertaling. Misschien ligt het aan de taal of je het wel of niet vertaald

Ik zou het gewoon in het nederlands doen. als je de karakters goed uitschrijft, waarom zou een engelse tekst daar iets aan toevoegen? Mijn vraag over de chinees was geen grapje; Je overweging bestaat alleen omdat engels een voertaal is, over ieder andere taal had je waarschijnlijk niet getwijfeld. Als schrijver beschrijf je toch een sfeer, die lijkt me niet door een taal te hoeven benadrukt.

Als schrijver beschrijf je toch een sfeer, die lijkt me niet door een taal te hoeven benadrukt.

Wel weer door woordvolgorde denk ik. In het Hindi ofzo praten ze vast heel anders dan wij met ons Nederlands.