Een lichaam, geheel of gedeeltelijk in een vloeistof gedompeld, ondergaat een ...

Je weet nooit exact of de ander begrijpt wat je schrijft. Daar kun je niets aan doen, je weet immers nooit alles van een ander. Zijn achtergrond, zijn voorkeuren? Toch?

Maar het is wel de kunst om iets zo te beschrijven dat een ander er ook iets mee kan. En moraliteit en God zijn nogal wat; ik heb daar wel gedachten over - natuurlijk - maar of iemand daar op zit te wachten... Dus het zou ook leuk zijn als iemand anders er inhoudelijk iets over zou willen/kunnen zeggen. Daar ben ik benieuwd naar.

Nou, ik vind God eigenlijk immoreel. Ik bedoel: er gebeuren zulke vreselijke dingen in de wereld. En alles zou een les moeten zijn. Waarom? Wat is het nut nu van een akelige herinnering? Dat je het nooit meer vergeet waarschijnlijk.

't Is het theodicee!

Maar snappen jullie waarom ik het - verbitterd bijna misschien - zie? Het is zo gemeen. En alles heeft een reden, zal best een reden hebben. Hoop ik althans. Stel je voor dat je dat alles nutteloos ondergaat.

Ja, maar dan zou je ervan uitgaan dat God zich mengt met wat hier op ons planeetje gaande is. (Het theodicee van - denk ik - Leibniz verklaart die situatie door te zeggen dat God de beste van alle mogelijke werelden koos, en dus alsnog alwetend, almachtig en algoed is.) Dat lijkt me achterhaald, en toch kent geloof een heropleving als nooit tevoren. Het maakt me oprecht angstig. Ik voorzie een tweede donkere tijd - let's get medieval, roept het gepeupel. Toestanden als die in de VS waar mensen van school gebannen worden omdat ze evolutietheorieën doceren, en geen "intelligent design", spreken boekdelen.

Ik zag zelfs een item in het nieuws over een evolutiemuseum waar mens naast dinosaurus te vinden is. Maar verder heb ik niet zoveel zinnigs over dit onderwerp te zeggen. Heb wel opgezocht wat het Theodicee (las eerst dictee) was en kom tot de conclusie dat ik wederom wat geleerd heb vanavond. Is het soms de wil van (G)god(je)?

Wat je zegt, godje, doet me denken aan het boek 'Als het kwaad goede mensen treft', van Harold Kushner.

Genoteerd. Ik zal het lezen, al wordt mijn lijstje steeds langer. Eigenlijk voert een "zware" discussie zich beter op café, maar dat terzijde.

Wat is jouw mening over dat boek, Marriejeanne?

Ik zie het niet zoals Kushner.

Ik bedoelde eigenlijk: wat vind je van het boek zelf? Ik ken het niet, maar ben geinteresseerd.

Het is geschreven door een rabbi die een kind had met de verouderingsziekte Progeria. Naar aanleiding van die situatie ging hij als rabbi allerlei ontwikkelingen door en hij beschrijft die in dat boek. Zijn opvattingen, inzichten en gedachtes doen me denken aan wat godje hierboven schrijft, in de trant van: God bemoeit Zich niet met aardse zaken. En toch vindt Kushner troost bij God. Hij wil dat ook, want hij is rabbi en wil de mensen ondersteunen. Uiteindelijk ziet hij het hele (rouw)proces om het krijgen van een zwaar ziek kind en het weer moeten afstaan als een sterke mogelijkheid om anderen te kunnen helpen in hun processen. Daar heb ik erg veel bewondering voor, ofschoon ik zelf niet denk dat God Zich niet met aardse zaken bemoeit. Je moet het alleen wel kunnen/willen zien. Het boek was/is een wereldwijde bestseller.

Ik denk dat de mens al onsterflijk had kunnen zijn. Als. Als de mens dat niet steeds zelf met alle mogelijke inspanningen had verhinderd. Al sinds Kaïn en Abel slaat de ene mens de andere de hersens in. Met enorme energie wordt een beschaving opgebouwd, en met nog meer energie wordt die weer grondig afgebroken. Als al die energie gericht zou zijn op bijvoorbeeld geneeskunde, zouden we eeuwen vooruit zijn geweest. Gaan we vooruit en komen we er wel? Ligt dat in het verlengde van de evolutie? Intussen zijn de mensenkinderen het kind van de rekening. En God is dood of niet bestaand. God kunnen we dus niets verwijten. Intussen is wat Einstein over God zegt niet strijdig met een klassiek geloof.

Ik denk zelfs dat de mens onsterfelijk (bedoeld) is, rosen.

Dat is toch tegenstrijdig? Je bouwt toch ook geen brug van Lego.

???

Ik heb ook het gevoel in een nieuwe middeleeuwen te zitten. Gelukkig zijn/is de middeleeuwen een erg boeiende periode wat literatuur betreft!

Fré, Ben blij dat ik je gevoel niet deel, geen zak aan, die middeleeuwen. Hoeveel mensen waren er toen met literatuur doende? Vijf schrijvers en tien lezers?

Esje, Welke brug van lego?

Vele schrijvers, vele vele schrijvers. Weinig lezers (wel veel luisteraars). Beowulf is in de middeleeuwen geschreven, de prachtige Canterbury Tales, de Rederijkers in de lage landen (ook Reynaerd de vos, Elkerlyc, ..), Petrarca, Marco polo en z'n reisverhalen.` 't is niet de eerste keer dat je een domme reactie plaats, Rosen172.

Nou moe, Ik vond het net weer gezellig worden op het forum. Fre, last van een winterdip?

Ik geloof niet dat iemand werkelijk naar de middeleeuwen zou verlangen als hij twee dagen fysiek had ervaren hoe het toen was, alle Reynaerden ten spijt. De literatuur was destijds natuurlijk uitsluitend voorbehouden aan een bepaalde zeldzame klasse (hoor jij daartoe, Fré?). Het verhalen vertellen rond het haardvuur zou ik wel eens hebben willen meemaken; het is jammer dat dat nog maar zo weinig gebeurt. Daar kan ik erg van genieten: van goede vertellers, een haardvuur en een glas wijn. Maar ook dat is tegenwoordig significant anders dan in de middeleeuwen. Dus. Wat geweest is, is geweest. Vandaag de dag zijn er andere mooie dingen.

"''t is niet de eerste keer dat je een domme reactie plaats, Rosen172." Ehm, Fré. Hoeveel eeuwen duurden de middeleeuwen? Hoeveel boeken zijn er tijdens die eeuwen per land geschreven? Je kunt wel een bosje opnoemen, maar zóveel is dat nu ook weer niet over pakweg tien eeuwen genomen.

Je moet ook beseffen dat er niet veel bewaard gebleven is, dat ze tot pakweg 1300 niet onder een auteursnaam schreven en dat de 'roman' een (pakweg) 150 jaar oud gegeven is. Ik wil helemaal niet naar de Middeleeuwen (ik schrijf het toch liever met een M, ook al ben ik geen historicus), de Renaissance heb ik liever, maar de huidige wereld voelt Middeleeuwig aan. Ook al is deze Westerse wereld wel 4 keer te rijk.

Oké, daartegenover staat dat zowat alles dat geschreven werd (in de ME) ook vermenigvuldigd werd. Door de monniken. Al die mooie verhalen als Elcerlyc en Karel ende Elegast en al de sprookjes zijn van geslacht op geslacht doorverteld totdat iemand bedacht, ze op te schrijven - wat eigenlijk helemaal niet nodig was, want men bracht de tekst op melodie en het hele volk kende de liederen. Verder werden verhalen ook wel uitgebeeld of getekend. Niet alleen opgeschreven. Als je zegt: de huidige wereld voelt Middeleeuwig aan, bedoel je dan dat je het idee hebt dat we in een overgangspreiode leven, zoals de middeleeuwen een overgangsperiode waren?

Ja, we leven in een impasse waarin iedereen denkt dat er geen grote evolutie meer kan plaatsvinden. In de ME geloofden ze ook dat zij het einde der tijden meemaakten. Ach, 't is Kerst. De somberste tijd van't jaar.

fre, Ik moet opeens aan leon de winter denken. Heb je zijn afscheidsbericht op de elsevier gelezen? Hij ziet het ook erg somber in.

Ik las net z'n bericht. Ik vind het een beetje hypocriet en overhaast. Maar er zit waarheid in, ja.

"Ja, we leven in een impasse waarin iedereen denkt dat er geen grote evolutie meer kan plaatsvinden. In de ME geloofden ze ook dat zij het einde der tijden meemaakten. Ach, 't is Kerst. De somberste tijd van't jaar." Ik ben blij dat ik voor het einde van dit jaar toch nog zo'n wijsheid en intelligentie mag meemaken! WE leven in een impasse? WE is JIJ en IK? Dan is dat voor vijftig procent onjuist. Geldt dezelfde onderbouwing ook voor wat IEDEREEN denkt? Dan ben je ook voor een leuk percentage de mist in. En ook voor wat ZE in de ME geloofden? . Je teneur van schrijven in de 'somberste' tijd van het jaar, verschilt niet met die in het voorjaar of het zomerse hoogseizoen. Ik hoop dat je in het nieuwe jaar, waarin je in je onmetelijke wijsheid ons zal berichten over wat jij en IEDEREEN denkt, je niet laat storen door medemensen met uiterst domme reacties. Waarvoor alvast mijn excuses.