ik wil als lezer wel verrast worden, dus gewoon je flashback erin knallen en dmv schrijven duidelijk maken dat het eerder is gebeurd. Mooiste is als je terloops de termijn opmerkt. Of aan de hand van bekende gebeurtenissen iets omschrijft.

Wat heel goed werkt, is 'rond' schrijven. Begin bijvoorbeeld met een flashback, en laat een voorwerp/persoon heel duidelijk naar voren komen. Laat dit in het 'nu' ook meteen duidelijk naar voren komen, zodat je een aanknooppunt hebt. Je hoeft dan niet te benoemen, het is dan meteen duidelijk. En de verrassing, waar Roos het over had, blíjft.

Ook al ben ik Roos niet ik antwoord toch ff :roll:
Ik vind het niet duidelijk als de herinnering in tegenwoordige tijd wordt geschreven, het brengt me in verwarring ook al was het kledingstuk nog niet eigendom van het koppel. Zou ik echt niet doen zo.

kun je ook, als de roman in de tegenwoordige tijd is, opeens in verleden tijd gaan schrijven? zodat de lezer aan de tijdaanduiding dus merkt dat gedeelten van het verhaal zich in de verleden tijd afspelen?

Ja kan toch stellen: 'Ineens sta ik weer in die winkel en zie mijn vrouw het kledingstuk, dat ze na veel wikken en wegen toch maar is gaan passen, bewonderen in de passpiegel.'

Dan kan je gewoon in de tt blijven en lijkt me mooier.

Asterisk of witregel er tussen, en zonder inleiding vertellen. Is het een goede flashback, heb je m.i. niet meer nodig.

Iets is een flashback zodra je teruggaat in de tijd, maakt niet uit in wat voor vorm je het schrijft.

Het kan ook juist andersom: van de ovt naar de ott:

'We liepen door het bos, Jan en ik. De schemering viel. Op het moment dat hij mjn hand pakte, voelde ik me ineens weer het kind dat naast vader loopt en zijn knuist grijpt omdat er met suizend geraas een tak van een boom valt.'
Vervolgens komt de hele flashback in de ott.

Of (als je alles in de ott wilt):

'We lopen door het bos, Jan en ik. De schemering valt. Op het moment dat hij mijn hand pakt, voel ik me ineens weer het kind dat naast vader loopt en zijn knuist grijpt omdat er met suizend geraas een tak van een boom valt.'

Ik vind het zelf het duidelijkst om het verhaal tt te schrijven en flashback vt, ook al vind ik het bovenstaande voorbeeld weer wel een duidelijk flashback.

Ik zou er dan tt, vt, tt van maken?

Het zwart kanten slipje van mijn vrouw ligt in de wasmand. Lang geleden kochten we het bij Hunkemöller (of hoe schrijf je dat). Ik zie weer, hoe ze het weinig verhullende broekje van het rek trekt en voor haar witte spijkerbroek houdt. 'Denk je dat het past?' vraagt ze.

moet kunnen toch?

Mijn verhaal heb ik de tt geschreven en de flashback in de vt. Niet dat ik daar bewust voor gekozen heb, maar tijdens het schrijven ging dat zowat vanzelf.

Rosali

Kan. Maar is niet bijzonder, terwijl Flashbacks juist een extra dimensie kunnen geven aan een boek, net zoals een droom op een fantasietje. Een flashback kun je dezelfde vorm geven als zo'n fantasie.

Een voorbeeldje:
Ik sta midden op het plein, in mijn onderbroek. Iedereen staart me aan, ik schaam me dood. Ik bedek mijn borsten en begin te rennen.
'Planet earth aan Maya,' zegt Rik.
Ik kijk geschrokken opzij. 'Eh, wat vroeg je?' zeg ik.
'Jij vroeg wat,' zegt Rik. 'Maar je stopte midden in je verhaal.'

foutje

:lol: Met m'n armen ...

Sorry, ik zag het verkeerd voor me en heb het bericht al weer verwijderd.

Zo doe ik het meestal ook. Flashbacks zijn vaak duidelijker dan je denkt, volgens mij. Als het een korte is, kun je die best verwerken als gedachte, waar dan wel of niet door andere karakters op gereageerd wordt, en als het een hele lange is, doe je het met witregels. De tijden maken dan niet zo heel veel uit, het gaat meer om de context.

Je kunt flashbacks hebben van hele hoofdstukken, alleen dan begint men het een raamvertelling te noemen (een verhaal in een verhaal).

Hey, Marriejeanne! Wéér wat geleerd! Ik pas dus schijnbaar dingen toe, die 'raamvertelling' heten. In mijn nieuwste verhaal, zitten diverse flashbacks, maar ook wisselende hoofdstukken vanuit hoofdpersonage, en belangrijkste bijpersonage (in totaal over 120 A4 3 korte hoofdstukken), én vertellen mensen regelmatig een verhaal. Echt letterlijk vertellen, op sprookjesachtige wijze. Vaak gebeurd dit bij een kampvuur, of voor een publiek (ze zijn zgn. 'vertellers' , een echt beroep in mijn verhaal). Noem je dit dan een raamvertelling, Marriejeanne??

Ja. Maar het hoeft niet per se met flashbacks.
Dit zegt Wikipedia (hoewel ik het uit andere bron heb maar de betekenis blijft hetzelfde):

Doe ik ook niet. Ik begin midden in een verhaal. De hoofdpersoon heeft een verscheurde jeugd gehad. Dit kun je gaandeweg in flashbacks vertellen, maar ik heb ervoor gekozen hem zélf te laten vertellen over zijn jeugd, tegen zijn hond. Zo kun je in één A4 veel te weten komen over de hoofdpersoon. Het neemt wat mysterie weg, maar dit verhaal gaat over 'vertellers', mensen die dus vertellen. Ik vond het daarom toepasselijk, om op deze manier te laten zien, dat vertellen ook de passie is van de hoofdpersoon.

Ik ben nu met mijn manuscript bezig, en daar komt ook een soort flashback in voor.
Het hele verhaal is in de tegenwoordige tijd geschreven, en wanneer ik beschrijf wat een paar dagen ervoor gebeurd is, heb ik het in verleden tijd geschreven. In het verhaal zelf wordt het ook wel duidelijk dat het een flashback is.

Ik had eerst wel de vertrouwde 'twee dagen eerder', maar zie nu dat dat niet echt nodig is. :)

Ik herinner me dat David Gemmell op een heel simpele maar ingenieuze wijze flashbacks in zijn verhalen verwerkte.
Hij wist door middel van kleine aanknopingspuntjes die de hoofdpersoon meevoerden naar het verleden, bijkans twee verhalen door elkaar heen te vertellen, vanuit het gezichtspunt van diezelfde persoon.
Zijn flashbacks waren gigantisch en besloegen vele pagina's, maar op deze manier leerde je wel de hoofdpersoon en zijn beweegredenen kennen, en op het moment dat de actie begon, kwamen heden en verleden samen en kon je de hoofdpersoon volledig begrijpen in zijn handelingen.
Ik vind het een goede manier om een verhaal compact te houden; je kunt veel informatie kwijt zonder hele hoofdstukken over het verleden van je personages te hoeven schrijven. En je kunt zomaar midden in het verhaal beginnen, de overige informatie voer je stap voor stap aan je lezers.

Eufdrie

Vinden jullie dat het een deel twee moet worden?
Ik bedoel: je schrijft een verhaal in de tegenwoordige tijd (deel 1). Dan wil je een stuk flashback schrijven (deel 2?), en dan weer terug naar de tegenwoordige tijd.

Zou dit niet net zo duidelijk zijn als je gewoon doorgaat, of zou het in zijn geheel te ingewikkeld worden? :?

Ik zal de Davinci code nog eens doorlezen. ;)
Bedankt voor de tip. :D