Kan je een stukje hier neerzetten, als voorbeeld?

Ok... valt wel mee... Als je het maar steevast doet bij dat personage - maar dat had je zelf vast ook al wel bedacht. Ik heb eens ergens gelezen dat je zelfs officieel helemaal de vrijheid hebt wat je tussen die aanhalingstekens zet, als je weergeeft wat iemand zegt.
Dus als ik schrijf: Nou, dah kan mij egnie bommen hoor.
Dat kan niet.
Als ik schrijf:
Jan zei: 'Nou, dah kan mij egnie bommen hoor'.
Dan mag dat.
Als hij DAT gezegd heeft - de woorden ZO uitgesproken heeft, dan is dan gewoon en feitelijke weergave van zijn zin.

Marlies.

Hahaha, ja daar zeg je wat :lol:

We zijn trouwens wel nachtbrakers hè.

Dan ons...dan gram...dan kilo :wink:

Ik vind zelf het soort fouten zoals jij in je voorbeeld geeft, wél storen. Op zich kan het natuurlijk wel, maar dan zou ik het meer aandikken, meer fouten en vreemde zinsconstructies erin, zodat duidelijk wordt dat het als bewuste fout is neergezet.

Hangt er denk ik ook vanaf voor welke doelgroep je schrijft en met welke intentie. Voor kinderen komt het misschien toch nauwer, omdat zij nog in de leren lezen fase zitten. Zij zien nog niet in dat het een bewuste fout is, maar denken misschien dat het zo hoort.

ja hoor kan absoluut. Moet kennuh. hahaha

Nee maar bijv met dialecten of eenvoudige mensen moet je dat gewoon doen. Heb ik in mijn boek ook gedaan. Een keer een hele dialoog van een vrouw met een heftig stads accent, dus dat heb ik helemaal foenetisch geschreven, en een keer juist een dialoog met iemand met een hete aardappel in zijn mond. Ook foenetisch geschreven. Moet kunnen.

Maar wel alleen in de dialoog...

Terry Pratchett doet het constant. Er lopen nogal wat plat pratende personages in de Discworld rond :lol: Eerste de beste quote die ik tegen kom:

Als het bij het personage past en je doet het ook de hele tijd, dan moet het kunnen.

In mijn verhalen komt ook een persoon voor die wat platter praat dan de rest. Bijv.:
"Ik heb d'r weinig verstand van." en "Nou mot het niet gekker worden."
Als hij in een situatie terecht komt waar hij het gevoel heeft dat zijn dialect niet past, doet hij zijn best om het te verbergen en goed NL te spreken, maar toch blijft duidelijk dat dat niet natuurlijk voor hem is.
Dat soort uitspraken hoor ik de persoon a.h.w. doen en ze komen ook alleen bij die persoon voor. Kan op zich dus best, als je de persoon maar consequent zo laat praten.

Als ik moet gaan puzzelen omdat het dialect is en echt fonetisch geschreven?
Het spijt me maar dan haak ik af. Niets ergelijker als te moeten puzzelen om te ontdekken wat er staat. Weet ik veel hoe een Groninger of Limburger het uitspreekt?

En eerlijk gezegt interesseert het me ook niet.

Als ik weet dat Piet een Belg is dat weet ik ook dat hij met een zachte g praat. Gaan we dan een code zetten ipv die g

Wat spreektaal ertussen is iets heel anders natuurlijk.

Ik denk dat je inderdaad vooral dingen moet gebruiken die je meteen ziet. Tenzij je het inderdaad over de Nac Mac Feegles hebt, want daar moet je echt wel vijf minuten naar staren en het een paar keer hardop uitspreken. Ik tenminste wel. :P

Maar vooral veel dezelfde dingen. Zoals in het Engels 'Ye' in plaats van 'You' en 'D' ipv 'Th'. Dan ziet het er plat uit maar blijft het leesbaar. En áls je een keer iets raars schrijft kun je het zo doen dat een ander personage het ook niet snapt en er naar vraagt. Dan kun je dat ook weer vaker gebruiken.

Zelf zou ik kiezen voor echt andere woorden die duidelijk bij de grote stad horen. Dat moet te doen zijn en in wonderer zijn dialoog zit niets te lastig.

Ook erger ik me rot aan die Amerikaanse boeken die er een potje van maken. Het veel gebruikte C'mon ergert me mateloos.

Dit is persoonlijk natuurlijk want ik ben echt geen taalwonder en lees alles met plezier maar soms zijn er van die kleine dingen...

De ongeschreven regel is dat je in dialogen rustig 'verkeerd' taalgebruik kunt hanteren ('dan ons' bijvoorbeeld) maar alleen als typering van het karakter of het niveau van iemand. Doe dat wel spaarzaam. Alleen een enkel woord is voor de typering voldoende. Meer wordt heel snel irritant voor de lezer.
Zie het ook echt als typering zoals je ook over kleding iets typisch kunt zeggen. Dan zeg je bijvoorbeeld: er zaten gaten in zijn broek. Liefst zet je er dan niet ook nog achter: en zijn trui rafelde, er zat een gat in zijn sok, hij droeg zes vieze dassen enzovoort. Spaarzaam zijn heeft meer effect.

@ Ellis, Als een heel boek foenetisch geschreven is, ja dan wordt het irritant. Maar 1 diagloog ter versterking van de eenvoud van een persoon moet kunnen.

En ik schreef al dat ik dat in mijn boek gebruikt heb. Je kunt wel slechts zeggen dat die persoon uit den haag komt, maar dan ga jij als lezer de dialoog die komt niet in het hagenees lezen. Ik als schrijver heb dan het gevoel dat ik jou een stukje charme en inleving laat missen. En als het foenetisch staat en dan bedoel ik goed foenetisch dan zou je geen enkele moeite moeten hebben met het lezen van de dialoog.

Ik heb een vraag die wel in dit onderwerp past. Stel: je hebt in een Nederlands verhaal een personage dat pas geleden uit Engeland is gekomen en nog nauwelijks Nederlands spreekt. Kun je hem dan Engels laten praten?

Dit heb ik een keer gedaan in een kort verhaal, maar misschien wil ik ooit over die personages een lang, serieuzer verhaal schrijven. Daarmee loop ik dus tegen deze vraag aan.

Het lijkt mij dat alles wat hierboven over dialecten is gezegd, ook opgaat voor anderstaligen. Ik zie er in elk geval geen verschil tussen dus zou het gewoon gebruiken als je wilt.

Ben ik met wonderer eens. Voor mij zou het geen probleem zijn. Maar toch nog voor velen wel. Af en toe een opmerking inderdaad moet kunnen en je kunt die persoon grappige versprekingen of misverstanden laten maken. Als dat tenminste in je boek past.

Helemaal met Roos eens. Denk denk dan voornamelijk aan het fout vervoegen van werkwoorden. Ik heb ooit een Engelse vriend gehad en daar kwamen de leukste dingen uitrollen zoals: geraspeerde kaas, of ik heb mijn horloge opgewint. :lol:

Ook lidwoorden zijn voor buitenlanders een ramp.

off topic

ik woon dus in frankrijk.
Tussen de vele engelsen.

Spreek dus meer engels dan frans en NLs.

Maar dan ga je toch dingen door elkaar halen.

Ellis jouw kaas doet me aan het volgende denken:

geraspte kaas in het frans is: fromage rapé

Je voelt hem al aankomen, zeg ik tegen een engelsman, Do you have raped cheese.

Whoeahahahaha

:lol: