Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Absurdisme

 30 augustus 2011 - 7:27
Wie hier is ook fan van absurdistische literatuur? En wie schrijft er absurdisme? Persoonlijk hou ik enorm van absurdisme, en schrijf ook bijna alleen maar absurdistisch. Om een beeld te krijgen van wat absurdisme in de literatuur is:
Absurdist fiction is a genre of literature, most often employed in novels, plays or poems, that focuses on the experiences of characters in a situation where they cannot find any inherent purpose in life, most often represented by ultimately meaningless actions and events. Common elements in absurdist fiction include satire, dark humour, incongruity, the abasement of reason, and controversy regarding the philosophical condition of being "nothing."[1] Works of absurdist fiction often explore agnostic or nihilistic topics. While a great deal of absurdist fiction may be humorous or irrational in nature, the hallmark of the genre is neither comedy nor nonsense, but rather, the study of human behavior under circumstances (whether realistic or fantastical) that appear to be purposeless and philosophically absurd. Absurdist fiction posits little judgment about characters or their actions; that task is left to the reader. Also, the "moral" of the story is generally not explicit, and the themes or characters' realizations—if any —are often ambiguous in nature. Additionally, unlike many other forms of fiction, absurdist works will not necessarily have a traditional plot structure (i.e., rising action, climax, falling action, etc.). The absurdist genre grew out of the modernist literature of the late 19th and early 20th century in direct opposition to the Victorian literature which was prominent just prior to this period. It was largely influenced by the existentialist and nihilist movements in philosophy and the Dada and surrealist movements in art. Paul Auster - The New York Trilogy (1989) Edward Albee - The American Dream (1961) Samuel Beckett - Waiting for Godot (1952) Albert Camus - The Stranger (1942), The Plague (1947), The Fall (1956) Nikolai Gogol - The Nose (1836) M. John Harrison - Light (2002) Joseph Heller - Catch-22 (1961) Rhys Hughes - The Postmodern Mariner (2008) Eugène Ionesco - The Bald Soprano (1950), Rhinoceros (1959) Franz Kafka - The Metamorphosis (1912) Harold Pinter - The Birthday Party (1958) Tom Robbins - Still Life with Woodpecker (1980) Tom Stoppard - Rosencrantz & Guildenstern Are Dead (1966) Patrick Süskind - Perfume (1985) Kurt Vonnegut - Cat's Cradle (1963)
Het is niet zo'n populair genre (zeker niet in Nederland), en ik denk dat dat komt doordat er weinig schrijvers in dit genre schrijven, omdat het nogal onconventioneel is, en omdat veel schrijvers en lezers niet eens weten wat absurdisme is. Je moet er ook een ietwat verknipte geest voor hebben om het te kunnen schrijven denk ik. Ik vind het echter een genre dat bij uitstek geschikt is om humor in te verwerken. Hét basis principe van absurdisme komt altijd neer op het vermengen van logica met onlogica. Als een schrijver dit haarscherp kan doen, zie je vaak een fantastisch absurdistisch effect. Kafka was er natuurlijk een meester in. Niet alleen in de literatuur komt absurdisme voor, maar ook in de schilder-en tekenkunst. Onze eigen Escher is misschien wel de bekendste (maar wat mij betreft zwaar ondergewaardeerd). Zijn tekeningen roepen altijd een enorme fascinatie op, omdat ze vaak niet opgelost kunnen worden. Er kan geen absolute logica of waarheid uit onttrokken worden. En toch kunnen ze enkel bestaan tegen de achtergrond van wiskundige logica. Zie: http://www.mcescher.com/Biography/lw439f14.jpg http://www.mcescher.com/Biography/lw435f2.jpg Ik zou er nog veel meer over willen en kunnen vertellen, maar dan ben ik over een uur nog niet klaar.

Profile picture for user Dries Arnolds
Dries Arnolds

Lid sinds

20 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
  • Administratie
  • Beheerder
 30 augustus 2011 - 8:57
Wat me opvalt dat er in het rijtje veel toneelschrijvers (Beckett, Ionesco, Pinter) staan en schrijvers wiens werken bewerkt zijn voor toneel (Camus, Heller). Zou absurdisme een goede basis zin voor een toneelstuk? edit: blijkbaar wel. De eerste drie die ik noemde worden gerekend tot de stroming Théâtre de l'Absurde

Geen afbeelding
Rowena1988

Lid sinds

15 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 9:06
Ik probeer me nog even een voorstelling te maken van wat het precies inhoud, aangezien ik geen van de boeken die hierboven staan ken of heb gelezen. Valt 'The Hitchhi$ker's guide to the galaxy', van Douglas Adams er ook niet onder?

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 9:25
Kamagurka is toch ook een absurdist? Ik dacht altijd dat absurdisme te maken heeft met een bepaald soort humor. Of vergis ik me nu?
Yep, Kamagurka is ook een absurdist. Ook één van mijn favorieten trouwens. Jiskefet bevat ook veel elementen van absurdistische humor. Absurdisme hoeft echter niet humoristisch te zijn, maar het leent zich er zeer goed toe. Het is ook een filosofische stroming, ontleend aan het nihilisme en existentialisme. In zijn basis gaat het er vanuit dat de zoektocht naar waarheid een nutteloze en zelfs pijnlijke zoektocht is. Camus, de bekendste absurdist, zei het als volgt:
Camus wordt over het algemeen gezien als de grondlegger van het absurdisme, een filosofie die gerelateerd is aan het existentialisme. Volgens het absurdisme zijn mensen fundamenteel irrationeel en is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen door individuen om rede of betekenis in een redeloos en zwijgend universum te vinden.
Maar wat betreft absurdisme in de literatuur: ik vind het een zeer aantrekkelijk genre vanwege de vermenging van werkelijkheid en fictie, van logica en onlogica. In principe kun je er de werkelijkheid enorm mee uitrekken in een verhaal. Het is ook een uitstekend genre om te spelen met structuur, plot, taalgebruik etc. in een boek. En het is ook, zoals gezegd, een uitstekend middel om mensen aan het lachen te krijgen.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 9:27
Wat me opvalt dat er in het rijtje veel toneelschrijvers (Beckett, Ionesco, Pinter) staan en schrijvers wiens werken bewerkt zijn voor toneel (Camus, Heller). Zou absurdisme een goede basis zin voor een toneelstuk? edit: blijkbaar wel. De eerste drie die ik noemde worden gerekend tot de stroming Théâtre de l'Absurde
Ja. Het wordt veel meer gebruikt in het theater dan in boeken. Ik denk dat dat komt omdat absurdisme nooit een echte uplifting heeft meegemaakt in de literatuur. Ja, vlak na de eerste wereldoorlog en tweede wereldoorlog, maar daarna doofde het een beetje uit.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 9:38
Kamagurka is toch ook een absurdist? Ik heb even hier gekeken: http://www.encyclo.nl/begrip/absurdisme maar begrijp nog steeds niet wat dat is, absurdisme. Kan iemand dat uitleggen in eenvoudige bewoordingen?
Dat is een beetje het nadeel met absurdisme. Mensen weten vaak niet wat het is. Het valt moeilijk uit te leggen in enkele woorden. Op wikipedia staat de volgende definitie:
Het absurdisme is een filosofische stroming waarin wordt gesteld dat het leven in essentie geen betekenis heeft, het onmogelijk is rationeel te verklaren waarom er leven is en dat iedere poging om de essentie van het heelal te ontrafelen gedoemd is te mislukken. Volgens absurdisten is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen door individuen om reden of betekenis in de absurde kloof van het bestaan te vinden. Het idee van absurdisme wordt weerspiegeld in diverse kunstvormen. Volgens absurdisten proberen mensen sinds mensenheugenis de betekenis van het heelal te ontrafelen en logica in haar bestaan te ontdekken, maar is ieder onderzoek ernaar tevergeefs. De wereld is immers irrationeel en niet vatbaar voor menselijke logica.
Maar het is meer dan een theoretisch begrip. Absurdisme komt zeer veel voor in de praktijk. Bijvoorbeeld: Twee mensen zitten met een probleem die ze heel graag aan elkaar willen vertellen, omdat ze er mee zitten. Vervolgens gaan ze hun probleem aan elkaar vertellen, maar niemand luistert naar elkaar, omdat ze allebei met hun eigen probleem zitten. Dit is al een vorm van absurdisme dat je in een (humoristisch) verhaal zou kunnen verwerken. Het is een botsing van twee werkelijkheden, en de uitkomst is een onoplosbaar probleem, en dat creëert een absurdistisch effect. Andere voorbeelden zijn wanneer iemand iets denkt, maar constant iets anders zegt dan wat ie denkt. Dit is ook een vorm van absurdisme, omdat de toehoorder nooit de waarheid krijgt te horen. Wederom is hier sprake van twee werkelijkheden die niet met elkaar te matchen zijn, onoplosbaar, zoals Eschers tekeningen. In boeken kun je absurdisme mooi gebruiken om karikaturen van personages te maken, door tegenstellingen enorm te vergroten. Dit kunnen tegenstellingen zijn tussen twee personages, of tegenstellingen binnen een personage zelf (bijvoorbeeld de ogenschijnlijk aardige man die eigenlijk een vreselijke rotzak is).

Geen afbeelding
Four Seasons

Lid sinds

16 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 9:45
Is absurdisme een soort van overdrijving? De dagelijkse dingen op een extreme (bijna onrealistische) manier uitvergroten (in de vorm van kunst)?

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 9:54
Van Camus heb ik 'De val' (La Chute) gelezen. Ik neem aan dat dat ook absurdistisch is? Maar waar merk ik dat aan?
Ik heb de val niet gelezen van camus, wel de vreemdeling en de pest. Camus is echter niet mijn favoriete schrijver als het om absurdisme gaat. Dat is voor mij kafka, maar dat zal niemand verbazen. Waar je absurdisme aan herkent? Als lezer zit je met een gevoel dat er iets niet klopt, omdat eigenlijk de werkelijkheid een kwartslag is gedraaid (of soms een halve slag bij extreem absurdisme), terwijl alles toch logisch lijkt. Het beste voorbeeld dat ik zou kunnen nemen is niet camus, maar kafka. Als je bijvoorbeeld ''het proces'' leest, dan zit je als lezer continu met het gevoel van hey, hier klopt iets niet. Echter, het verhaal wordt op een zodanige manier geschreven dat het lijkt ALSOF alles logisch en normaal is. Het is deze mengvorm van logica en onlogica die een absurdistisch effect geeft. Precies zoals de tekeningen van Escher, waarbij het lijkt ALSOF alles logisch is, en tegelijkertijd is het (extreem) onlogisch. Dit creëert een onoplosbare frictie en vaak een gevoel van bevreemding en vervreemding.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:04
Is absurdisme een soort van overdrijving? De dagelijkse dingen op een extreme (bijna onrealistische) manier uitvergroten (in de vorm van kunst)?
Zo zou je het kunnen definiëren ja. Tenminste, het zou er een element van kunnen zijn. In de meeste absurdistische literatuur is er inderdaad sprake van overdrijving. Je kunt er vaak de lezer mee op het verkeerde been mee zetten. Afijn, absurdisme is vooral erg leuk voor een schrijver/kunstenaar vind ik. Het staat op zichzelf en je kan er heerlijk mee spelen en de lezer op een leuke manier aan het denken zetten. Als ik het met een bepaalde figuur zou mogen vergelijken, dan beeldt de onmogelijke kubus precies datgeen uit wat absurdisme inhoudt: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:Onm_kubus2.p…

Geen afbeelding
Irene H

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:08
Ik vind de boeken van Paul Auster wel intrigerend. Ook al -ik geef het maar eerlijk toe- snap ik er soms geen snars van. Misschien komt dat wel omdat ik rede probeer te zoeken in een redeloos en zwijgend universum. :) Terug naar de vraag: Ik denk dat ik wel schrijf met absurdistische elementen. Dat wat gegeven is omdraaien of uitvergroten. Ook denk ik dat Four Seasons een goed punt heeft. Een voorbeeld: In de film What the Bleep do we know?!! zit een scene waarin wordt verwezen naar een onderzoek, waarbij meerdere buisjes gevuld werden met gewoon water. Tegen een aantal buisjes werd gescholden en geschreeuwd. Andere buisjes werden alleen toegesproken met lieve zachte woorden. Vervolgens werd het water onder een microscoop gelegd. En wat bleek: De moleculen van het "boze" water waren grover en chaotischer dan de moleculen van het "lieve" water. Iets gewoons (water) vertoont ongewoon absurd gedrag (reageert op prikkels van buiten), dit is zichtbaar wanneer het letterlijk wordt uitvergroot en kan verwijzen naar mensen onderling (ik kan jouw moleculen veranderen!) Dus absurdisme kan overeenkomen met overdrijven/uitvergroten met behoud van een kern van waarheid om geloofwaardig te blijven. Misschien zijn wij Nederlanders, over het algemeen, een te nuchter volk voor dergelijke literatuur?

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:26
Ik vind de boeken van Paul Auster wel intrigerend. Ook al -ik geef het maar eerlijk toe- snap ik er soms geen snars van. Misschien komt dat wel omdat ik rede probeer te zoeken in een redeloos en zwijgend universum. :) Terug naar de vraag: Ik denk dat ik wel schrijf met absurdistische elementen. Dat wat gegeven is omdraaien of uitvergroten. Ook denk ik dat Four Seasons een goed punt heeft. Een voorbeeld: In de film What the Bleep do we know?!! zit een scene waarin wordt verwezen naar een onderzoek, waarbij meerdere buisjes gevuld werden met gewoon water. Tegen een aantal buisjes werd gescholden en geschreeuwd. Andere buisjes werden alleen toegesproken met lieve zachte woorden. Vervolgens werd het water onder een microscoop gelegd. En wat bleek: De moleculen van het "boze" water waren grover en chaotischer dan de moleculen van het "lieve" water. Iets gewoons (water) vertoont ongewoon absurd gedrag (reageert op prikkels van buiten), dit is zichtbaar wanneer het letterlijk wordt uitvergroot en kan verwijzen naar mensen onderling (ik kan jouw moleculen veranderen!) Dus absurdisme kan overeenkomen met overdrijven/uitvergroten met behoud van een kern van waarheid om geloofwaardig te blijven. Misschien zijn wij Nederlanders, over het algemeen, een te nuchter volk voor dergelijke literatuur?
Alle claims in What The Blieb zijn definitief ontkracht. Dat boze water experiment is grote onzin, net zoals alle andere New age claims. :ontopic: Hitchhikers Guide is zeker absurdisme. Net als Monty Python :)

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:31
Ik vind de boeken van Paul Auster wel intrigerend. Ook al -ik geef het maar eerlijk toe- snap ik er soms geen snars van. Misschien komt dat wel omdat ik rede probeer te zoeken in een redeloos en zwijgend universum. :) Terug naar de vraag: Ik denk dat ik wel schrijf met absurdistische elementen. Dat wat gegeven is omdraaien of uitvergroten. Ook denk ik dat Four Seasons een goed punt heeft. Een voorbeeld: In de film What the Bleep do we know?!! zit een scene waarin wordt verwezen naar een onderzoek, waarbij meerdere buisjes gevuld werden met gewoon water. Tegen een aantal buisjes werd gescholden en geschreeuwd. Andere buisjes werden alleen toegesproken met lieve zachte woorden. Vervolgens werd het water onder een microscoop gelegd. En wat bleek: De moleculen van het "boze" water waren grover en chaotischer dan de moleculen van het "lieve" water. Iets gewoons (water) vertoont ongewoon absurd gedrag (reageert op prikkels van buiten), dit is zichtbaar wanneer het letterlijk wordt uitvergroot en kan verwijzen naar mensen onderling (ik kan jouw moleculen veranderen!) Dus absurdisme kan overeenkomen met overdrijven/uitvergroten met behoud van een kern van waarheid om geloofwaardig te blijven. Misschien zijn wij Nederlanders, over het algemeen, een te nuchter volk voor dergelijke literatuur?
Ja dat zou je denken, maar wat blijkt? Misschien wel de grootste absurdist in de kunst is grootmeester M.C. Escher, En wat is hij? een Nederlander! Dat is toch wonderbaarlijk? In het nuchtere Nederland stond opeens de grootmeester van het grafische absurdisme op, die de wereld heeft geschokt met zijn grandioze absurdistische tekeningen en de werkelijkheid op zijn kop heeft gezet. Ik ben van mening dat Nederlanders niet te nuchter zijn voor absurdisme. Dit, omdat absurdisme iets universeels heeft, en omdat het helemaal niet zo irrationeel is als dat het soms lijkt. Het kan namelijk niet, zoals jij het noemt, ''zonder een kern van waarheid''. Als dat laatste ontbreekt, dan krijg je geen absurdisme, maar iets als experimentele literatuur, surrealisme, of zelfs iets als fantasy. In die zin vind ik jouw voorbeeld ook geen echt absurdisme (maar ik begrijp wel waarom je het als voorbeeld daarvan geeft). Dit omdat er geen echte vermenging van logica en onlogica is. Namelijk, degene die dat heeft onderzocht kan maar tot twee conclusies komen. Of: het is iets paranormaals, of: er zit een logische reden achter, maar ik kan het niet verklaren. Terwijl bij puur absurdisme de waarheid ergens tussen logica en onlogica blijft flipperen. Wat mij betreft is er een grote open plek voor absurdisme in de literatuur. Maar die moet wel opgevuld worden. Door de schrijvers zelf.

Geen afbeelding
Irene H

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:33
Alle claims in What The Blieb zijn definitief ontkracht. Dat boze water experiment is grote onzin, net zoals alle andere New age claims.
In dat geval ga ik niet meer tegen water praten:) Ik ben bekend met het werk van Escher, maar ik weet niet of hetzelfde geldt voor de Nederlandse literatuur. Dat wil overigens niet betekenen dat ik daar geen open plek zie voor absurdisme. En ook al zou het er niet zijn, plek kan je altijd maken. :)

Geen afbeelding
Irene1982

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:35
Alle claims in What The Blieb zijn definitief ontkracht. Dat boze water experiment is grote onzin, net zoals alle andere New age claims. :ontopic:
Wat een onzin.... voor elk onderzoek voor is een onderzoek tegen. Dat is nu precies waar het om draait in de wereld. Interpretatie. :ontopic: Ik vind absurdisme heerlijk om te lezen. Geen idee wat er officieel onder valt en wat niet. Maar laatste boek wat ik heb gelezen is 'Wereld volgens Garp' van John Irving. Ook heerlijk absurd. Vooral films vind ik te gek: Ex-drummer, Helaasheid der dingen.. (lijkt erop dat de Belgen koning zijn in het aanwijzen van absurditeiten in het dagelijkse bestaan)

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:45
Alle claims in What The Blieb zijn definitief ontkracht. Dat boze water experiment is grote onzin, net zoals alle andere New age claims. :ontopic:
Wat een onzin.... voor elk onderzoek voor is een onderzoek tegen. Dat is nu precies waar het om draait in de wereld. Interpretatie.
Nee, dat geldt alleen in filosofie en religie zo. In de wetenschap zijn er bewijzen en weerleggingen. What de Bleep, gefinancierd door een religieuze organisatie, is door de wetenschap door en door weerlegd. http://www.skepsis.nl/bleep.html http://en.wikipedia.org/wiki/What_the_Bleep_Do_We… :ontopic: Waterfiets!

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:49
Alle claims in What The Blieb zijn definitief ontkracht. Dat boze water experiment is grote onzin, net zoals alle andere New age claims. :ontopic:
Wat een onzin.... voor elk onderzoek voor is een onderzoek tegen. Dat is nu precies waar het om draait in de wereld. Interpretatie. :ontopic: Ik vind absurdisme heerlijk om te lezen. Geen idee wat er officieel onder valt en wat niet. Maar laatste boek wat ik heb gelezen is 'Wereld volgens Garp' van John Irving. Ook heerlijk absurd. Vooral films vind ik te gek: Ex-drummer, Helaasheid der dingen.. (lijkt erop dat de Belgen koning zijn in het aanwijzen van absurditeiten in het dagelijkse bestaan)
Dat laatste klopt. De Belgen zijn er koning in. Benidorm bastards bijvoorbeeld, is ook absurdistisch en van belgische makelijk. Het boek ''helaasheid der dingen'' was naar mijn gevoel niet echt absurdistisch. De film heb ik niet gezien, maar zou kunnen dat het absurdistisch overkwam. Nu ik erover nadenk, eigenlijk valt absurdisme niet precies te definiëren. Het is ongrijpbaar, en ook ongrijpbaar in de definitie ervan. Daarom is het denk ik bij uitstek voer voor debat.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:58
Nee, dat geldt alleen in filosofie en religie zo. In de wetenschap zijn er bewijzen en weerleggingen. What de Bleep, gefinancierd door een religieuze organisatie, is door de wetenschap door en door weerlegd. http://www.skepsis.nl/bleep.html http://en.wikipedia.org/wiki/What_the_Bleep_Do_We… :ontopic: Waterfiets!
Ja, en dat is dus gedeeltelijk waar het om draait. Namelijk dat er altijd mensen zullen zijn die dat waterbidon-verhaal zullen geloven of aanmerken als iets paranormaals. Vanuit absurdistisch perspectief zou je dan kunnen zeggen dat er geen absolute waarheid bestaat, juist vanwege het feit dat er talloze interpretaties zijn, de ene in de wetenschap gegrondvest, de ander in de filosofie of religie. Er zit een zekere kern van waarheid in absurdisme, omdat er zoveel mensen zijn, misschien wel iedereen, die op zoek is naar een zekere waarheid en essentie in het leven, maar als je er even bij stilstaat dan kom je erachter dat je eigenlijk bijna niets weet, en dat je veel dingen gewoon niet kunt verklaren. En dat de mens bijna altijd op basis van onvolledige informatie handelt. Dit is dagelijks het geval. Bijvoorbeeld bij de ontmoeting van nieuwe mensen. In principe handel je dan ook zeer vaak op basis van onvolledige informatie over de ander, omdat je de ander (nog) niet kent. En sterker nog, de ander kent zichzelf vaak niet eens (goed). Absurdisme staat dan ook vaak in contrast met de wetenschap, die naar absolute waarheid streeft en ratio als leidraad heeft.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 10:59
Nu ik erover nadenk, eigenlijk valt absurdisme niet precies te definiëren. Het is ongrijpbaar, en ook ongrijpbaar in de definitie ervan. Daarom is het denk ik bij uitstek voer voor debat.
Nou, dat ben ik niet met je eens: http://www.encyclo.nl/begrip/absurdisme Er is dus een heel duidelijke omschrijving van het begrip. Wel kun je natuurlijk meer of minder absurdistische elementen introduceren. Volgens mij is er trouwens wel een reden waarom absurdisme in de literatuur minder sterk vertegenwoordigd is. Dat komt omdat lezers over het algemeen boeken willen lezen waarin ze zich in het verhaal kunnen verliezen. Absurdisme vraagt toch een bepaalde gemoedstoestand en de bereidheid om het totaal ongerijmde te accepteren. De meeste lezers willen dat denk ik niet. Dat zegt niets over absurdisme of de waarde ervan, maar het is volgens mij simpelweg minder makkelijk te verkopen.

Geen afbeelding
Irene1982

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:00
Alle claims in What The Blieb zijn definitief ontkracht. Dat boze water experiment is grote onzin, net zoals alle andere New age claims. :ontopic:
Wat een onzin.... voor elk onderzoek voor is een onderzoek tegen. Dat is nu precies waar het om draait in de wereld. Interpretatie.
Nee, dat geldt alleen in filosofie en religie zo. In de wetenschap zijn er bewijzen en weerleggingen. What de Bleep, gefinancierd door een religieuze organisatie, is door de wetenschap door en door weerlegd. http://www.skepsis.nl/bleep.html http://en.wikipedia.org/wiki/What_the_Bleep_Do_We… :ontopic: Waterfiets!
Ontgaat jou de grootste wetenschap van de 21ste eeuw Harry? Kwantumfysica is niets religieus of spiritueels, dat zijn keiharde feiten, wetenschappelijk onderzocht en niet weerlegbaar door welke Paus of Boeddha dan ook. Ja, sorry dat ik er op door ga. Maar dit is mijn vakgebied en je snapt dat het me daarom aan het hart gaat. ;) Je moet natuurlijk door de boomknuffelaarij heen kunnen prikken, maar pure kwantumfysica is wetenschap. En nee, niet alleen voor religie en filosofie gelden onderzoeken voor en tegen, wat dacht je van geneeskunde en andere mechanica? En gooien met wiki pagina's en skepsis-pagina's zijn de ergste drogredenen die je kunt verzinnen, vooral als het om deze onderwerpen gaat. ;) Enniewee... Ik heb het boek van helaasheid der dingen dan weer niet gelezen, wel godverdomse dagen op de godverdomse bol (Dimitri Verhulst). Misschien dat de filmmakers toch meer spektakel van maken dan de schrijver.. Ik probeer zelf ook altijd absurdisch te schrijven onder het mom van overdrijven maakt de zaak duidelijk. Mensen kunnen gelukkig lachen om hun eigen menselijke knulligheden. Provoceren om ogen te openen vind ik prachtig en iedereen die dat kan, kan ik op zijn of haar manier waarderen.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:05
Nee, dat geldt alleen in filosofie en religie zo. In de wetenschap zijn er bewijzen en weerleggingen. What de Bleep, gefinancierd door een religieuze organisatie, is door de wetenschap door en door weerlegd. http://www.skepsis.nl/bleep.html http://en.wikipedia.org/wiki/What_the_Bleep_Do_We… :ontopic: Waterfiets!
Ja, en dat is dus gedeeltelijk waar het om draait. Namelijk dat er altijd mensen zullen zijn die dat waterbidon-verhaal zullen geloven of aanmerken als iets paranormaals. Vanuit absurdistisch perspectief zou je dan kunnen zeggen dat er geen absolute waarheid bestaat, juist vanwege het feit dat er talloze interpretaties zijn, de ene in de wetenschap gegrondvest, de ander in de filosofie of religie. Er zit een zekere kern van waarheid in absurdisme, omdat er zoveel mensen zijn, misschien wel iedereen, die op zoek is naar een zekere waarheid en essentie in het leven, maar als je er even bij stilstaat dan kom je erachter dat je eigenlijk bijna niets weet, en dat je veel dingen gewoon niet kunt verklaren. En dat de mens bijna altijd op basis van onvolledige informatie handelt. Dit is dagelijks het geval. Bijvoorbeeld bij de ontmoeting van nieuwe mensen. In principe handel je dan ook zeer vaak op basis van onvolledige informatie over de ander, omdat je de ander (nog) niet kent. En sterker nog, de ander kent zichzelf vaak niet eens (goed). Absurdisme staat dan ook vaak in contrast met de wetenschap, die naar absolute waarheid streeft en ratio als leidraad heeft.
Knap hoe je de twee nu aan elkaar knoopt op een 'on topic' niveau :) Ja, absurdisme kan volgens mij heel mooi weergeven dat mensen zich gevangen voelen in een irrationeel universum. Mijn dagelijkse realiteit is er ook een van emoties en twijfel en angst en hoop. Ik heb er in die zee van emoties en prikkels niets aan om te weten hoe quantummechanica werkt. Dat wil echter niet zeggen dat de wetenschap het fout heeft, het is alleen niet altijd relevant voor hoe iemand zich voelt en daar is kunst zo mooi voor. Om die gevoelens in kunst vorm te geven moet je soms juist voor het ongerijmde kiezen.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:13
Ontgaat jou de grootste wetenschap van de 21ste eeuw Harry? Kwantumfysica is niets religieus of spiritueels, dat zijn keiharde feiten, wetenschappelijk onderzocht en niet weerlegbaar door welke Paus of Boeddha dan ook. Ja, sorry dat ik er op door ga. Maar dit is mijn vakgebied en je snapt dat het me daarom aan het hart gaat. ;) Je moet natuurlijk door de boomknuffelaarij heen kunnen prikken, maar pure kwantumfysica is wetenschap. En nee, niet alleen voor religie en filosofie gelden onderzoeken voor en tegen, wat dacht je van geneeskunde en andere mechanica? En gooien met wiki pagina's en skepsis-pagina's zijn de ergste drogredenen die je kunt verzinnen, vooral als het om deze onderwerpen gaat. ;)
Ik spreek kwantumfysica niet tegen. Ik spreek What the Bleep tegen. Net zoals talloze wetenschappers. Ik weet het een en ander van natuurkunde en de wetenschappelijke methode. Wat dat betreft is het ook mijn 'vakgebied'. En het idee dat menselijke emoties invloed hebben op de materie om ons heen, op wat voor niveau dan ook, is nooit bewezen. En geloof me, daar is naar gezocht. Emoties zijn het gevolg van chemische processen in ons lichaam, signalen van de hersens naar klieren die stoffen loslaten. Dat heeft echt geen invloed op de manier waarop de elementaire deeltjes in watermoleculen zich gedragen. Het is verbazingwekkend hoe aanhangers van religieuze en paranormale stromingen de wetenschap altijd afdoen als 'ze weten toch niet alles' maar als er iets in beeld komt wat hun vage claims lijkt te ondersteunen (kwantumfysica) ze er meteen mee gaan schermen. Ongeacht de feiten. En dat heet pseudowetenschap en is irrelevant. Absurd, zelfs ;)

Geen afbeelding
Irene1982

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:20
Ja, absurdisme kan volgens mij heel mooi weergeven dat mensen zich gevangen voelen in een irrationeel universum. Mijn dagelijkse realiteit is er ook een van emoties en twijfel en angst en hoop. Ik heb er in die zee van emoties en prikkels niets aan om te weten hoe quantummechanica werkt. Dat wil echter niet zeggen dat de wetenschap het fout heeft, het is alleen niet altijd relevant voor hoe iemand zich voelt en daar is kunst zo mooi voor. Om die gevoelens in kunst vorm te geven moet je soms juist voor het ongerijmde kiezen.
Eens. Dat is natuurlijk weer een heel ander niveau, en ik denk dat dat mensen, mensen maakt. Om over die dingen na te kunnen denken, maar tegelijkertijd andere dingen op gevoelsniveau te kunnen ervaren. Rationeel niet verklaarbaar, emotioneel wel. En ook andersom. Absurdisme werkt uitstekend op die scheidingslijn. Vooral als je die scheidingslijn met een markeerstift weet aan te dikken. @Harry, het laatste van mijn kant over die watermoleculen (want volgens mij ging het dan daarover in dit topic): het gaat niet om de emoties (ben het met je eens dat dat chemische processen zijn) in die onderzoeken, maar om de intentie. Je gedachtes hebben een frequentie, net als elk ander ding in het universum (energie trilt nu eenmaal) en die frequentie kan op een kwantumniveau dingen beïnvloeden. Zo ook water, omdat dat op kwantumniveau ook beïnvloedbaar is. Wij mensen kunnen kiezen met welke intentie we trillingen, of gedachtes, het universum in sturen. Dat is wat het onderzoek zegt. Niks spiritueels, nogmaals. Wellicht niet te bewijzen, maar als je iets niet kunt zien of wat wij (als mensen) niet kunnen snappen met ons simpele brein (relatief natuurlijk, maar we gebruiken slechts 15% en ook nog eens rampzalig in de meeste gevallen), wil nog niet zeggen dat het er niet is, niet bestaat, niet waar kan zijn. Ik weerleg niets, maar sta wel open voor dingen die niet direct aanwijsbaar zijn.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:13
Nou, dat ben ik niet met je eens: http://www.encyclo.nl/begrip/absurdisme Er is dus een heel duidelijke omschrijving van het begrip. Wel kun je natuurlijk meer of minder absurdistische elementen introduceren.
Ja oké, maar volgens mij zijn we in de discussie wel voorbij de vandale-en encyclopedie definities. Het zit hem namelijk in absurdisme zelf opgesloten dat de waarheid of werkelijkheid er nooit helemaal uit te destilleren valt. Neem ik nogmaals de onmogelijke kubus of een tekening van escher als voorbeeld: je kunt het definiëren vanuit een theoretische definitie. Je kunt er ook naar kijken en jezelf afvragen: wat zegt dit mij over de waarheid of werkelijkheid? En dan kom je er gewoon niet uit, omdat het in principe onoplosbaar is met pure logica. Die ambiguïteit zou ook in de definitie tevoorschijn moeten komen. Omdat absurdisme in de praktijk (bjvoorbeeld in kunstvormen) onoplosbaar is, zou je kunnen zeggen dat de definitie ervan nooit een bevredigende definitie zou kunnen zijn. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Volgens mij is er trouwens wel een reden waarom absurdisme in de literatuur minder sterk vertegenwoordigd is. Dat komt omdat lezers over het algemeen boeken willen lezen waarin ze zich in het verhaal kunnen verliezen. Absurdisme vraagt toch een bepaalde gemoedstoestand en de bereidheid om het totaal ongerijmde te accepteren. De meeste lezers willen dat denk ik niet. Dat zegt niets over absurdisme of de waarde ervan, maar het is volgens mij simpelweg minder makkelijk te verkopen.
Hier zou je best gelijk in kunnen hebben ja.

Geen afbeelding
The Menace

Lid sinds

16 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:37
Ontgaat jou de grootste wetenschap van de 21ste eeuw Harry? Kwantumfysica is niets religieus of spiritueels, dat zijn keiharde feiten, wetenschappelijk onderzocht en niet weerlegbaar door welke Paus of Boeddha dan ook. Ja, sorry dat ik er op door ga. Maar dit is mijn vakgebied en je snapt dat het me daarom aan het hart gaat.
Volledig off-topic (sorry Bavarios), maar kwantumfysica is niet jouw vakgebied, Irene.
Zodra er een waarnemer is (= mensen die iets kunnen interpreteren)
Dat is niet wat er in de kwantumfysica met een waarnemer bedoeld wordt. Dat heeft niets te maken met menselijke interpretaties. Sowieso niet met mensen, maar met elementaire deeltjes en die gedragen zich heel anders.
Dat is wat het onderzoek zegt. Niks spiritueels, nogmaals. Wellicht niet te bewijzen, maar…
Als het bijgeloof dat je aanhangt niet te bewijzen is, dan zegt het onderzoek waarnaar je verwijst dus niks.
En gooien met wiki pagina's en skepsis-pagina's zijn de ergste drogredenen die je kunt verzinnen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Drogreden

Geen afbeelding
Irene1982

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:21
Ontgaat jou de grootste wetenschap van de 21ste eeuw Harry? Kwantumfysica is niets religieus of spiritueels, dat zijn keiharde feiten, wetenschappelijk onderzocht en niet weerlegbaar door welke Paus of Boeddha dan ook. Ja, sorry dat ik er op door ga. Maar dit is mijn vakgebied en je snapt dat het me daarom aan het hart gaat.
Volledig off-topic (sorry Bavarios), maar kwantumfysica is niet jouw vakgebied, Irene.
Zei ik "Kwantumfysica is mijn vakgebied", Dennis?

30 augustus 2011 - 11:23
Ik constateer dat absurdisme in Nederland grotendeels wordt opgeslokt door twee andere genres; dat van de klucht, en door de verbeeldingsliteratuur (en daarin vaak horror of magisch realisme). En kwantumfysica is wetenschap, de manier waarop het wordt gebruikt in What the bleep...? en andere post new-age werken (zoals The zero point field) is dat niet. Harry zet wat makkelijk toegankelijke sites in de discussie, maar als je je echt in kwantummechanica gaat verdiepen, op de wetenschappelijke manier (of alleen maar in de klassieke natuurkunde) dan zul je vanzelf zien dat de manieren waarop de bewijzen worden verkregen voor allerhande verschijnselen niet gebaseerd zijn op enige wetenschappelijke feiten of methoden. Ik wil niet direct beweren dat de verschijnselen onzin zijn, maar als je ze op wetenschappelijke wijze wilt aantonen, dan zul je je in die wetenschap moeten verdiepen. Iets zegt me dat Irene1982 geen fysicus is.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:23
Ontgaat jou de grootste wetenschap van de 21ste eeuw Harry? Kwantumfysica is niets religieus of spiritueels, dat zijn keiharde feiten, wetenschappelijk onderzocht en niet weerlegbaar door welke Paus of Boeddha dan ook. Ja, sorry dat ik er op door ga. Maar dit is mijn vakgebied en je snapt dat het me daarom aan het hart gaat.
Volledig off-topic (sorry Bavarios), maar kwantumfysica is niet jouw vakgebied, Irene.
Zei ik "Kwantumfysica is mijn vakgebied", Dennis?
Je suggereert het wel, door je post te openen met het verdedigen van kwantumfysica (niemand bestrijdt die overigens) en vervolgens te zeggen dat we het hebben over "jouw vakgebied".

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:25
Knap hoe je de twee nu aan elkaar knoopt op een 'on topic' niveau :) Ja, absurdisme kan volgens mij heel mooi weergeven dat mensen zich gevangen voelen in een irrationeel universum. Mijn dagelijkse realiteit is er ook een van emoties en twijfel en angst en hoop. Ik heb er in die zee van emoties en prikkels niets aan om te weten hoe quantummechanica werkt.
Zeer herkenbaar. God, wat ben ik een angstig wezen. En altijd maar op zoek naar logica, houvast, waarheden en halve waarheden om die angst weg te nemen. Om daarna telkens, in een moment van eerlijkheid naar mezelf toe, te moeten toegeven dat ik nog geen stap dichter bij de essentie heb gezet. Maar dat moment duurt niet lang. De volgende dag trap ik weer in dezelfde val, en ben ik weer op zoek naar IETS. De tragiek die absurdisme herbergt zit in mij als persoon opgesloten. Ik ben een onmogelijke kubus. En als ik om me heen kijk is soms de enige halve bevrediging de vaststelling dat bijna iedereen een wandelende onmogelijke kubus is.

Geen afbeelding
Rowena1988

Lid sinds

15 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 augustus 2011 - 11:28
Bedankt, HarryHol, dan weet ik een beetje waar het over gaat. Persoonlijk hou ik niet zo van het soort humor in dat soort boeken. Datzelfde heb ik ook met karikaturen op films of bekende Nederlanders. Het neemt zichzelf niet serieus en dat ligt mij gewoonweg niet.