Goede beslissing lijkt mij zo, Bo. Bij twijfel niet doen! Overigens herken ik best veel in je verhaal over je leven. Er zijn er meer die moeizaam beginnen en er toch iets moois van weten te maken. :)

Zjors, jee, daar zeg je wat.. ik wilde Lot eigenlijk ook onder mijn pseudoniem uitgeven... Damn. Nu weet ik niet wat ik daarmee moet doen :P

Nog een tweede pseudoniem kiezen? :\\

Bo schreef: "Dank voor je reactie, Secret Garden. Je hebt hier dus ervaring mee?" Ja, toen ik nog als journalist werkte. Ik respecteerde toen altijd iemands wens om een pseudoniem te gebruiken - d.w.z.: wanneer het boek ook onder pseudoniem was verschenen. Want anders vond ik het een beetje vreemd: dan interview je Jan Jansen over zijn nieuwe boek "Dromen", en dan blijkt uit de extra info die je altijd bij dat soort interviews zet ('"Dromen" van Jan Jansen is verschenen bij Uitgeverij Boekdrukkunst') dat dat boek niet door Jan Jansen te zijn geschreven, maar door een zekere Piet Pieters. (Dit is een fictief voorbeeld. uiteraard.) Maar als Piet Pieters consequent voor zijn boek en de promotie rond zijn boek de naam Jan Jansen gebruikte, dan ging ik daar in mee. En dan ging ik niet stiekem in het stuk schrijven dat de auteur eigenlijk Piet Pieters heette. Met jouw voorgeschiedenis kan ik me goed voorstellen dat je een pseudoniem overweegt. Het klinkt alsof je die nare periode in je leven hebt afgesloten, en niet iedere potentiele werkgever en nieuwe kennis hoeft meteen je hele geschiedenis te weten. Door een pseudoniem te kiezen houd je zelf controle over het moment waarop je eventueel dieper ingaat op je achtergrond. Mochten mensen dan nog meer willen weten, kun je ze natuurlijk altijd nog een exemplaar van je boek cadeau doen. Overigens moet je in je contract met je uitgeverij inderdaad altijd je echte naam gebruiken. Je kunt een uitgeverij daarin vertrouwen - bovendien mag je je bij het afsluiten van contracten nooit voordoen als iemand anders. In het Modelcontact kun je volgens mij wel laten opnemen dat je je werk onder een bepaald pseudoniem wilt publiceren. Je uitgeverij zal naar je beweegredenen vragen, maar heeft je wens verder te respecteren. Succes!

Precies, Secret Garden. Veel mensen die mij kennen weten dat ik als puber dakloos was. Het komt wel eens ter sprake als ik iemand langer ken. Ik heb tot nog toe nooit meegemaakt dat iemand er vervelend of raar op reageerde. Integendeel. Maar misschien komt dat omdat deze personen me al van dichtbij kenden en me al waardeerden om wie ik nu ben. Het kan heel anders gaan als iemand eerst de informatie krijgt dat ik ooit zwerfjongere was, en daarna de persoon Bo pas leert kennen. Dan heb ik eerder kans op het nadeel van de twijfel. Sinds mijn (voorlopige :wink:) besluit is dat ik het onder pseudoniem ga doen, voel ik me een stuk relaxter. Dat is ook een belangrijke indicatie.

Zjors, het is punt is juist dat ik met Lot naamsbekendheid wilde bereiken. Of ik dan mijn eigen naam of een pseudoniem erop zet, dat is dan weg. Nou ja. Ik denk nog even ;)

Ik ben op de middelbare school begonnen met schrijven voor de schoolkrant. Ik schreef satirisch over de leraren, dus wilde niet direct herkend worden en heb toen een pseudoniem verzonnen (binnen 1 dag was bekend dat ik het was...) maar dat pseudo heb ik nog steeds. Het is helemaal bij mij als schrijver gaan horen, mijn alterego. Komt ook goed uit, want ik heb toch een achternaam die niemand kan uitspreken of schrijven. Voor verschillende genres anderen pseudo's kan ik me voorstellen, maar verder zou ik niet te vaak een ander pseudo nemen. En ik heb niet de illusie dat je je echte achternaam helemaal verborgen kunt houden. Er zijn zoveel mensen die hem kennen en ook je pseudoniem kennen. Dus in die zin is het geen grote beschreming denk ik. Hoewel de eerste erkenning wegvalt. Als ikBo was zou ik niet mijn echt naam nemen. Stel dat je boek bekend wordt en je solliciteert ergens, denken ze gelijk: dat meisje dat dakloos was... die willen we niet (hangt er natuurlijk vanaf waar je solliciteert, maar toch)

Sinds mijn (voorlopige ) besluit is dat ik het onder pseudoniem ga doen, voel ik me een stuk relaxter. Dat is ook een belangrijke indicatie.

Dat lijkt me de enige indicatie. :nod:

Terug van heel lang weggeweest en geheel passend bij dit onderwerp met een nieuwe nickname gestart... Had mezelf voorgenomen om wat minder te kwebbelen op internet en wat meer te schrijven *grijns* En dat is gelukt, al is het iets totaal anders geworden dan ik verwacht had. Ik heb een autobiografisch verhaal geschreven over de problemen die ik heb ondervonden toen ik na een 'genezen' psychiatrische stoornis uitbehandeld de (buiten)wereld weer introk. Geen makkelijke kost, maar ik krijg positieve reacties van meelezende lotgenoten en dat moedigt me aan om door te zetten en een uitgever te benaderen. Wat me tegenhoudt is echter angst voor herkenning. Nog niet eens zozeer mensen in mijn directe omgeving, die weten het toch wel, maar inderdaad die potentiële werkgever of nieuwe kennis die je eens checkt op google en die dan een heel moeilijk verhaal tegenkomt. Het heeft lang geduurd voordat ik wist wat ik ermee wilde, want ik vond het ergens een beetje hypocriet om een persoonlijk, feest-der-herkenningverhaal te schrijven en vervolgens mijn eigen naam geheim te houden. Maar ik ben er uit: met mijn verhaal naar buiten treden en daarmee een bron van steun, herkenning, enz. voor anderen zijn, dat is één ding. Maar daarmee de rest van mijn leven dat psychiatrische etiket opgeplakt te krijgen, dat is weer iets heel anders. Het feit dat ik onder een pseudoniem publiceer, is voor de lezer niet belangrijk. Ik vond het dus erg fijn om te lezen dat een uitgever d.m.v. een bepaald contract wettelijk verplicht kan zijn om je pseudoniem geheim te houden. Ik vraag me echter wel af hoe 'veilig' een pseudoniem is...? Een enkele overijverige journalist, oké, dat is tot daar aan toe... maar hoe voorkom je dat je pseudoniem zeg maar publiek geheim wordt? Kijk maar op wiki en je vindt een waslijst van pseudoniemen <-> echte namen. Ik zou graag in een laatste hoofdstuk of naschrift iets meer zeggen over het gebruik van een pseudoniem. Het hele boek is immers doorspekt van dilemma's wat ik wel en niet tegen mijn omgeving zeg e.d.... en dan vind ik het vreemd om hier niets over te zeggen. Maar daarmee laat ik natuurlijk wel direct zien dat ik een pseudoniem gebruikt heb. :-S

Ik begrijp hieruit dat het nog niet uitgegeven is? Maar het klinkt wel erg interessant, Pipo. Kies je keuze bewust!

Welkom terug Pipo. zo te horen ben je door een diep dal gegaan en nu net als Bo sta je op het hoogste topje van de berg van het uitzicht te genieten. :) Hartstikke goed van jullie. :nod: Schaam je niet voor je verleden hoor. we hebben allemaal wel eens iets gedaan wat misschien niet door de beugel kan, maar hee, we zijn mensen. Het is erg vervelend dat internet inderdaad persoonlijke dingen van je laat zien en dat je er niets van kan veranderen of wissen, maar ik zou me er niet voor schamen. :wink: En als iemand jouw verleden gebruikt om je ermee om de oren te slaan zijn het !@#!! en moet je er niets mee te maken willen hebben! :angry:

Interessant thema, Pipo. Ik denk dat je veel mensen tot steun en voorbeeld kunt zijn. Het is me opgevallen dat mensen met een psychiatrisch etiket er vaak vanuit gaan dat er geen verbetering mogelijk is, want ze zijn borderliner/hypochonder/depressief (doorhalen wat niet van toepassing is). Op die manier houden ze de rest van hun leven het etiket wat ze opgeplakt kregen in ere.

Bedankt, Pehamo! Ik schaam me niet, hoor ;-) En ja, mensen die dit tegen me gebruiken, dáár is het gat van de deur! Maar de werkelijkheid is honderd keer subtieler natuurlijk. Die potentiële werkgever die mij verder niet kent en mijn naam op google intikt... tja, je kunt nog zo'n leuke brief en CV hebben, maar als schizofrenie (ik noem nu maar wat, hoor) het eerste woord is waarmee je wordt geassocieerd, zal dat volgens mij toch echt in je nadeel werken. Want hoe politiek correct een hoop mensen ook zijn, mijn ervaring is dat ze er stilletjes íetsje anders over denken. Bo, ik moest erg lachen om jouw 'doorhalen wat niet van toepassing is' :-D Maar ik snap wat je bedoelt en ik denk wel dat het in grote lijnen klopt. Het is ook een wisselwerking tussen jezelf en de buitenwereld, vind ik. Ik heb wat dat betreft een redelijk open blik: ik ga er wel vanuit dat ik altijd bepaalde valkuilen zal hebben die waarschijnlijk wat groter zijn dan bij andere mensen, maar dat wil niet zeggen dat ik niet meer aan mezelf kan werken... Maarreh... even back on topic: Hoe 'geheim' zal een pseudoniem zijn als je in je nawoord aangeeft dat je een pseudoniem gebruikt?

Ik denk dat een pseudoniem zelden tot nooit echt geheim is. Het zal geen wereldnieuws worden, maar er zijn altijd wel mensen die het weten. Je familie en vrienden, plekken waar je onder je eigen naam over je boek in wording gesproken hebt voor je dacht aan een pseudoniem, dat soort dingen. Met het internet is het lastig iets geheim te houden...

Maar zou het googlebaar zijn wie achter het pseudoniem zit? Als mensen in je omgeving erachter komen dat jij de schrijfster bent, en het "publiek geheim" wordt, wil dat niet zeggen dat het makkelijk te achterhalen is voor je komende werkgever. Ik ken mensen die niet weten wie Renate Dorrestein of Heleen van Royen is (hoewel laatstgenoemde een stuk bekender omdat je haar hoofd overal tegenkomt, van de Veronicagids tot en met de playboy, maar voor de meeste schrijvers geldt dat als ze wel erg veel succes moeten hebben, willen ze een BN-er worden. De meeste mensen zijn lang niet op de hoogte van boeken die het levenslicht zien. Zou het dan geen enorm toeval zijn als je werkgever op de hoogte is van alle boeken, en dan ook nog eens op de hoogte is van het "publieke geheim" achter het pseudoniem? En als jouw echte naam wordt genoemd bij Jensen, is men die een week later ook alweer vergeten. Behalve je buurman, die onthoudt het. Maar de werkgever waar jij over anderhalf jaar misschien solliciteert, niet hoor. Of je moet net de pech hebben dat er een artikel wordt geschreven waarin jouw naam wordt onthuld, én dat artikel online komt te staan én bovenaan in de zoekmachine en gelinkt aan jouw naam. Maar dat risico zou ik durven te nemen. Pipo, als je jouw boek getiteld Schizofrenie (als bijvoorbeeld) onder jouw naam uitbrengt is het iets anders. Dat zal altijd makkelijk te googlen zijn. Dit zijn mijn twee centen, maar misschien zie ik iets over het hoofd.

Dat ben ik met je eens, Bo. Het gaat mij ook niet om familie en andere mensen om me heen. Ik kan namen en details veranderen, maar iemand die mij echt kent, zal al snel kunnen zien dat ik het ben. Dat is ook helemaal niet erg. Als iemand echt iets wil uitpluizen, komt-ie er toch wel uit. Het gaat mij dus echt om het googleverhaal, die eerste indruk. Dat als die mogelijke werkgever op Pipo gaat zoeken, hij niet in één keer bij het schizofrenieverhaal belandt...

Ik snap het, dat heb ik ook, voor de rest: Non, je ne regrette rien (al zou ik anderen niet aanraden te doen wat ik deed, en was het beter geweest als... enzo, maar dat terzijde). Bij mij scheelt het dat ik waarschijnlijk niet meer in loondienst wil. Hoewel je nooit weet hoe het leven loopt. Maar ik blijf liever op freelance basis werken, in vrije beroepen. Een kunstenares/schrijfster die ooit dakloos is geweest wordt eerder geaccepteerd dan een wethouder met een zwart verleden. Maar toch, als ik al dan niet op freelance basis straks voor een ander tijdschrift wil schrijven, en ik solliciteer, maakt het evengoed niet zo'n goede indruk als mijn verleden te achterhalen is. Mijn idee voor nu is dan ook: van mij mag iedereen het weten, behalve degenen waarbij ik in de toekomst nog wil solliciteren :rolleyes: .

Dan zou ik inderdaad het pseudoniem kiezen. Heb je dat gel*l niet.

Enige mystificatie kan ook goed werken. Zo staan er in Amsterdam een aantal kunstwerken waarvan de maker anoniem wil blijven. Het gerucht gaat dat koningin Beatrix, in haar vrije tijd een fervent (vervend) beeldhouwster, deze gemaakt heeft. Daardoor staan die beelden alleen maar meer in de belangstelling. Ik kan me ook voorstellen dat je voor een pseudoniem kiest omdat je op een ander gebied al bekend bent en op het werk zelf beoordeeld wil worden. En niet als die actrice, of dat zangeresje dat ook zo nodig een boek moet schrijven. Zo verdenk ik Eufdrie ervan dat ze eigenlijk koningin Beatrix is. ;)

Hahaha ik vind je woordspeling goed. Vervend. En ik mag niet eens lachen want ik heb een zere kaak.

Voor dat "vervend" moet ik de eer geven aan ene Hobbyschrijver, die werkelijk dacht dat je "fervent" zo schrijft. Het werd op een gegeven moment een running gag op dit forum, maar dat is een heel ander verhaal. :) Terug naar het onderwerp. :)

Dat zijn leuke dingen. Op een vrouwenforum waar ik wel eens kom, zat iemand die niet zo goed in taal was op te scheppen over zijn torrenhoge seksdrive. Er zijn daar ook vrouwen die hun partner willen verassen. Dan vragen ze tips over hoe je dat moet doen, en begrijpen vervolgens niets van de antwoorden. Zo dacht ik heel vroeger dat een zieke bedleggerig was in plaats van bedlegerig, en dat er koortssluiting kon ontstaan wanneer je iets verkeerd aansloot. Weer ontopic: ik denk dat je gelijk hebt dat mystificatie (of mistificatie - da's in nevelen gehuld) van een schrijver ook goed kan werken. Het heeft wel iets intrigerends, en mensen zijn nu eenmaal nieuwsgierige wezens. Maar of die mystificatie vóór je werkt als je juist je naam verborgen wilt houden? Konining Beatrix heeft nu juist meer aandacht gekregen voor de werken, of ze nu van haar hand(en) zijn of niet. Juliana kon trouwens geweldig tekenen en schilderen. Wat een talent.

Grunberg heeft onder zijn pseudoniem Marek van der Jagt voor de tweede keer een debuutprijs gewonnen. Zijn werk werd zelfs aanbevolen met: Nog beter dan Grunberg o.i.d. Ik geloof dat het inderdaad lastig is om tegenwoordig je pseudoniem absoluut geheim te houden.

Ik schrijf onder een pseudoniem om verschillende redenen. Ten eerste omdat de inhoud van mijn boek extreme reacties zou kunnen oproepen bij lieden wier overtuiging rotsvast in hun koppige koppen verankert ligt en ik geen zin heb om mijn gezin aan dergelijke lieden bloot te stellen. En ten tweede omdat het door mij gebruikte pseudoniem associaties opwerpt met een bekend persoon uit de wetenschap en daardoor wellicht ten goede komt aan de verkoop. De eerste reden is uiteraard oneindig veel belangrijker dan de tweede.

Een vraagje. Ik vind mijn naam niet mooi klinken en heb een pseudoniem. Nu ik actiever aan het schrijven ben en er ook dingen de deur uitgaan onder die andere naam, krijg ik plots een beeld voor ogen. Ik word gebeld en men vraagt naar mijn pseudo. Het lijkt me z0`n onhandige situatie. Hoe doen jullie dat bij kleine dingen zoals bij wedstrijden en dergelijke, hoe gaan die kleine contactjes?

Ik zet tegenwoordig overal mijn pseudoniem onder. Alleen met dingen fysiek gaan sturen wordt het lastiger... Maar zolang je huisgenoten weten wie er bedoeld wordt, maakt het toch niet uit als ze je bellen en naar je pseudoniem vragen?

:) Je zegt gewoon: momentje. En dan keer je terug aan de foon als jezelf.

:) Je zegt gewoon: momentje. En dan keer je terug aan de foon als jezelf.

Zjors :lol: :lol: Ik gebruik mijn voornaam, lekker makkelijk. Mijn meisjesnaam is voor de meeste mensen niet uit te spreken en de achternaam van mijn man wordt ook vaak verkeerd geschreven.

Ja, ik gebruik ook graag één naam, lekker duidelijk. Je voornaam gebruiken is wel erg handig Saralitse. Zjors, ik zal een speciale pseudostem instuderen. :eek:

O, fout! De vraag was alleen gesteld aan mensen die een pseudoniem gebruiken. Sorry! :thumbsup: