Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#221 Schrijven is scheuren-Tamar

23 november 2018 - 14:19
Als het leven een optelsom van dagen is, dan is elke zinloze dag gedeeltelijke zelfmoord. Tamar scheurde het blaadje uit de scheurkalender en schoof hem onder een magneet op de koelkast. Er hingen er nog ontelbaar veel meer, een collage van haar leven. Sommige dagen waren ondergeschoven geraakt door andere, maar de beste hield ze bovenop en weggooien deed ze er geen. Zou vandaag de moeite waard zijn? Ze liep naar haar werkkamer, hing haar zijden kamerjas over de barkruk en ging uitdagend voor het raam staan. Ze tikte op het glas en wenkte naar een buitenlandse zakenman. Die betalen goed en zijn snel klaar. Jammer genoeg liep hij haastig door, alsof hij haar niet had gezien. Dat gebeurde de laatste tijd steeds vaker. Straks zou ze haar raam nog moeten afstaan. Als vanuit het niets kwam dat meisje tegenover haar staan, zo bleek als een spookverschijning, haar ogen te groot voor haar smalle gezicht en haar lichaam te tenger voor haar lengte. Ze staarden elkaar aan door het glas als in een spiegel. Tamar liet haar binnen en snoof haar begeestering in zich op. Een kristalheldere euforie schoot door haar zenuwbanen en nam de rol die ze moest spelen van haar over. Deze dag was onverwoestbaar. Zoals het meisje was verschenen, verdween ze weer en meteen miste Tamar haar. De volgende dagen gingen de zaken beter, al werden de verdiensten lager. Bijna elke werkshift verscheen opnieuw het meisje in de spiegeling van het raam, elke dag bleker en beniger. Tamar liet haar steeds vaker binnen. Ze had met haar te doen. In feite waren ze er allebei even ellendig aan toe, beiden leverden ze genot tegen een prijs. Het dodelijk zieke meisje verbleef uiteindelijk permanent bij Tamar. Met elke dag dat ze samenwerkten, verdwenen er blaadjes van de koelkast en ook uit de scheurkalender, dagen die nog moesten komen. Toekomst en verleden scheurden af en het heden raakte flinterdun. Toen Tamar werd gevonden was ze alleen. Haar lichaam uitgemergeld en haar neusvleugels bebloed. Op haar bed de lege kaft van een scheurkalender.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 november 2018 - 15:54
Heel mooi geschreven, Bianca. Het zware leven op de rand en toch ondersteund door levenswijsheden van de scheurkalender.

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 november 2018 - 17:19
Ha Bianca, Tamar is altijd een gepaste naam voor een prostituee, met alle respect natuurlijk voor de Tamars op deze aarde, maar gewoon Bijbels gezien. Het flinterdunne heden van een leven zonder vroeger of later, of sowieso het in principe niet-bestaande 'nu', spreekt mij als gegeven ook altijd aan. Mooi verbeeld in de scheurkalender. Originele personificatie ook van de drugsverslaving als een soort alter ego. 'Het schoot als kristal door haar zenuwbanen': verwijs je naar crystal meth? Toch kan ik me niet zoveel voorstellen bij kristal dat ergens doorheen schiet, eerder denkend aan Swarovski dan aan zenuwbanen. Ik zou ook nog even kijken naar 'Het' aan het begin van deze zelfde zin: als je naar 'dat meisje' verwijst, zou ik 'ze' gebruiken. Als je verwijst naar 'de begeestering' zou ik de zinnen aan elkaar hangen: '... snoof haar begeestering in zich op, die als ...'. 'Als vanuit het niets ...': je schrijft vanuit de belevingswereld van Tamar, maar toch vind ik de overgang erg abrupt; er is altijd een eerste spuit, een eerste sigaret, een eerste keer vreemdgaan. Ik zou daarom eerder kiezen voor 'Later kon ze niet meer vertellen hoe het was begonnen' of 'In het begin leek het een heel gewoon meisje', of iets in die orde. Graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 november 2018 - 19:30
Bianca je tekst over drugsverslaving en de onderrand van de samenleving. Indrukwekkend weergegeven, de eenzaamheid scheurt dwars door je verhaal, tezamen met de scheurkalender. Graag gelezen, fijne avond.

Siv

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
24 november 2018 - 10:39
Wat een triest verhaal. De zin: Als het leven een optelsom van dagen is, dan is elke zinloze dag gedeeltelijke zelfmoord. vond ik erg poëtisch en gaf al aan dat het geen vrolijk verhaal zou worden. Hopelijk is Tamar nu op een betere plek Met ontroering gelezen.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 november 2018 - 23:21
Bianca, … de blaadjes van de scheurkalender zijn verscheurd. Wat heb je een mooi triest verhaal verteld.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2018 - 13:34
Hoi Bianca, Wat een triest verhaal. Helaas is het de harde werkelijkheid voor veel vrouwen. Je hebt het mooi geschreven, en de scheurkalender een belangrijke rol gegeven. Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2018 - 22:30
mooi dingetjes: 'Het schoot als kristal door haar zenuwbanen en acteerde haar de rol in die ze moest spelen.' - een vreemde zin in mijn ogen 'verdween ze die dag weer' - 'die dag' kan m.i. weg 'elke dag die ze samenwerkten' - elke dag dat 'be loed door het snuiven' - wellicht zonder 'door het snuiven'?

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 november 2018 - 20:00
Een langzame zelfmoord, de eerste zin is al een aanwijzing. Het begint zo huiselijk, ik dacht even dat het om een verveelde huisvrouw ging, maar bij de barkruk en het raam treedt het harde leven binnen. Een triest verhaal, maar mooi geschreven.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2018 - 9:08
Dankjewel Sanvis, Ik wilde idd laten zien dat prostituees meestal heel normale mensen zijn, met een bizar beroep dat hen bijzonder kwetsbaar maakt. Dankjewel voor je compliment!

Lid sinds

16 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2018 - 10:32
Bianca, Ik heb je verhaal een aantal keren gelezen. Je hebt een bijzondere schrijfstijl die mij niet ligt (in de betekenis van: ik kan zelf niet op die manier schrijven) maar wel aanspreekt. Het heeft iets magisch, iets aantrekkelijks. Ik word door je tekst aangetrokken en afgestoten. Mooi gedaan.