#437 Spoor 5

Beste Kerman, een muzikaal pareltje zorgt in je verhaal voor een geluksmoment van Margo (of Margot?) en doet haar sombere stemming omslaan. Dat heb je mooi geschetst, ik kan me daar iets bij voorstellen. Ik vind alleen dat je verhaal wat moeizaam op gang komt; zonder de eerste alinea zou de boodschap ook overkomen, ik vraag me af wat die alinea toevoegt.

De groeten van Chezz 

Hoi Kerman,

Mensen zijn afgestemd op muziek, dat laat je mooi zien hier. Ik ben het meyt Chezz eens dat het wat langzaam op gang komt. GG

Grtz,
Taco

Dank Chezz enTaco, voor de snelle feedback. Je hebt gelijk. Ik ga eens kijken of ik het kan oplossen!

Hoi Kerman, de tweede versie is beter. Het is mooi beschreven, maar ik vind de reactie op een vertraging van vijf minuten eerlijk gezegd te overdreven. Zo zou je naar mijn idee eerder reageren als je de trein net voor je ziet vertrekken terwijl je xo je best hebt gedaan om het te halen. 

Het reikte het perron zo bescheiden en prachtig als dat meisje op de Nachtwacht van Rembrandt. --> reikte moet bereikte zijn, denk ik. Mij ontgaat de vergelijking van een muziekstuk met het meisje van de Nachtwacht.

Naar mijn idee komt het verhaal mooier tot zijn recht als je het in de tegenwoordige tijd zet. Dan leest het intenser.

Hoi Kerman,

Een prachtig verhaal, waarin de kracht van muziek goed tot zijn recht komt. Je schrijft een mooi contrast met de drukte: bellende en hoestende mensen na een vertraging zijn een mooie sfeeromschrijving voor een minder fijn moment. 

Vijf minuten vertraging op zichzelf is echter wel wat weinig om er zoveel gewicht aan te geven als je personage doet. Tenzij daarmee een overstap gemist wordt en er daardoor iets belangrijks gebeurt (te laat komen op een sollicitatiegesprek of een begrafenis, zoiets.) Meld in zo'n geval waarom een korte vertraging zoveel met zich meebrengt, of laat de vertraging (en daarmee de irritatie) verder oplopen. 

Maar buiten dat is je verhaal erg mooi en prettig leesbaar!

Groet,

Nadine

Mooi geschreven verhaal. Ik vraag me af of het niet mooier wordt door het in tt te zetten. Wellicht loont het de moeite hier eens mee te experimenteren.

Verder had ik het wel leuk gevonden als de hp zo opgaat in de muziek dat ze haar trein mist, maar dat is mijn gevoel voor humor en verlangen naar een sterk slot.

Hoi Kerman, Een mooi thema en op het station tref je vaker mensen die geraakt worden door iemand die achter de vleugel/piano plaats nam. De ergernis van een te late trein kan groot zijn als je dat vaak achtereen tegenkomt, of idd echt ergens op tijd moet zijn en je geen vroegere trein nam voor de zekerheid. 

Hoi Kerman, eens met vorige sprekers; mooi verhaal dat de kalmerende uitwerking van muziek treffend illustreert. Kun je nog eens kijken naar 3x 'dacht ze' in de 2e alinea? Mij lijkt dat iets te veel van het goede. Een paar kleine zeurtjes betreffen de enkelvoudsvorm of de meervoudsvorm bij 'mensen die met haar wachtte' ,  'rug ontspanden' en 'trillingen omhelsde'. 

Ik kan me de ergernis wel voorstellen, aangedreven door een overvol perron. Ik ben het met de suggestie van Musinius eens, probeer de tegenwoordige tijd eens. 

Wat mij betreft is het nog wat te beschrijvend. Daardoor kom ik niet dicht op de hoofdpersoon en met name de ergernis. Een paar flarden (interne) dialoog waarin de ergernis getoond wordt ('Verdorie, wat een drukte!) of een citaat van de omroepstem die de vertraging aankondigt (Beste reizigers, de trein van ...) zou me helpen.

Voor mij een goed verhaal, dat met wat kleine aanpassingen een heel goed verhaal kan worden.

Jeetje, wat een cadeau om zoveel feedback te mogen ontvangen. :) Dank voor jullie input. Ik ga dit stuk omzetten naar de tt; dank Hadeke, Musonius en Fief! En Musonius, dank voor je humoristische tip; heerlijk :); ik ga er mee aan de slag. Elrie en Nadine, hartelijk dank voor jullie terechte opmerkingen over de geloofwaardigheid van dit stuk. Ton en Hadeke ook dank voor jullie vraag om beter te kijken naar de hoge beschrijvende gehalte van dit stuk. OOk Komende week probeer ik jullie input mee te nemen in het schrijven. En uiteraard ga ik dit stuk nu aanpassen. Fijn weekend nog!

Mooi verhaal en leuk om te zien hoe je eraan gewerkt hebt. Ik vind dit een lastige opdracht en jij laat zien waarom. Die prachtige geluksmomentjes zijn zo persoonlijk en moeilijk over te brengen. Je hebt het jezelf niet gemakkelijk gemaakt. Wat ik mooi en herkenbaar vind is dat dit geluksmomentje komt op een dag dat alles tegen lijkt te zitten. Misschien kun je dat nog iets zwaarder aanzetten.

‘Hoe kom ik de dag door?’ fluistert ze. Oh Vera, verbeeld ze zich, ja nee, ik ben niet te laat. Ik kom slechts om mijn ontslag indienen. Ik ga namelijk op wereldreis. Deze gedachte wordt vervolgd door een harde dreun van het besef dat ze blut is.

Hier heb ik een beetje moeite om de gedachtegang van je hp te volgen.

Hoewel ik niet de beleving heb van Margot vind ik dat je een geloofwaardig verhaal hebt neergezet, goed gedaan.

Dankje Mespunt, ik heb dit stuk weer aangepast. Schrijven is schrappen :)

Kerman, de laatste versie is de beste: de beschrijving van het geluksmoment van een vleugje muziek dat alle rest doet vergeten in de razende wereld rondom je.

De herziene herziene versie vind ik lekker hoor. Alleen leg je het aan het einde wel erg dik bovenop. Wat als je de laatste twee regels schrapt? Dan eindigt het mooi en mis je denk ik niets. Inderdaad, schrijven is schrappen.

Dankjewel Gi, en Martin inderdaad, je hebt gelijk; Ik schrap, bij dezen,de laatste twee regels.