Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#401 Akatombo

‘Doe je Basho weg? Dat kan niet.’

Ik pak het boek uit een doos op de hoek van Dinahs kleedje. Ze staat op de vrijmarkt met kleren van vorig jaar en een paar dozen boeken. 

‘We hebben het samen gekregen,’ zeg ik. ‘Het is alles wat we nog van oma hebben. Jij kunt niet in je eentje bepalen dat je het wegdoet.’

‘Je kijkt er nooit in. Het is in tien jaar niet eenmaal uit de kast gehaald.’

‘Toch wil ik het houden. Weet je niet meer dat we het samen lazen in Murayama park toen we net naar Tokyo verhuisd waren?’

Dinah haalt haar schouders op en maakt een wuifgebaar naar me. Een Marokkaanse vrouw vraagt haar naar de prijs van een spuuglelijk Oilily jasje. Ik sla het boek open. Van Yua voor Dinah & Sakura staat er in de binnenkaft. Als ik doorblader, valt er een briefje uit, een velletje vierringspapier voor een miniringband. Libelles landen niet op grassprieten! staat erop geschreven in mijn netste kinderhandschrift, het uitroepteken uitbundig gestileerd met krullen. 

Akatombo, libelle, was de bijnaam die oma me gaf. We wisten al dat ze ziek was toen we verhuisden, maar oma was onverbiddelijk: 

‘Gaan!’ zei ze tegen papa. ‘Je mag je leven niet klein maken omwille van mij. Leef groot.’

Tegen mij, met een laatste aai over mijn hoofd zei ze: ‘Libelles moeten vliegen. Die kunnen niet landen op een grasspriet.’

Ze overleed een paar maanden na de verhuizing. Toen we het bericht kregen dat ze plots hard achteruit ging, sprongen we meteen op de Shinkansen, maar zelfs de kogeltrein was niet sneller dan de dood. 

Dinah, die staat af te rekenen, kijkt me vragend aan. Ik recht mijn rug en veeg de tranen van mijn wangen. Ik zwaai met het boek naar Dinah en loop weg.

‘Wat ga je doen?’ roept ze me na.

Ik glimlach en druk het boek tegen me aan.

‘Vliegen.’

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig verhaal weer, Sakura. Ik googelde op de diepere betekenis van "libelles landen niet op grassprieten" en werd naar jouw verhaal #358 geleid. Je hebt een mooi vervolg geschreven op dat verhaal waarin Yua het briefje schrijft dat hier weer terugkomt. Heel mooi gedaan.

... gekregen,’ zeg ik: ‘Het is alles ...  --> de dubbele punt moet een punt zijn.

zelfs de kogeltrein was niet sneller dan de dood.  ---> mooi gevonden

Dinah die staat af te rekenen kijkt me vragend aan.  --> achter rekenen hoort een komma. Je zou ook achter Dinah nog een komma kunnen plaatsen. Daarmee schuif je het afrekenen naar de achtergrond en ligt de nadruk mee op het vragend aankijken.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Potdikke, Fief! Die hele dubbele punt had ik voor jou gedaan! Nog niet goed. Weer aangepast. Dank voor je scherpe blik, je aandacht en je compliment. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Die hele dubbele punt had ik voor jou gedaan!

Ik voel me vereerd. Helemaal nu ik zie dat er in de volgende zin ook een in staat:

Gaan!’ zei ze tegen papa: ‘Je mag ....

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, nu sloop ik ze er allemaal maar weer uit. Helemaal in de interpunctiewar. Ik ga gewoon weer doen zoals ik zelf graag doe.

Elrie, dank voor het compliment en cool dat je hebt 'terug gelezen'. Er is in mijn verhalen bijna altijd wel samenhang met andere inzendingen. Uiteindelijk kan ik straks denk ik al mijn verhalen van dit forum bundelen tot één groot verhaal.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zeker doen hoe je zelf graag doet. Libelles landen immers niet op kikkerdrollen, en ook niet op varkensogen. Dikke grassprieten ook niet, leerde ik. Erg mooie symboliek verwerkte je. Het verweven van het sterven van je oma kon je m.i. nog iets beter doen, maar dat is gezever. 

Goed verhaal! 250 is geen zegen!

 

(PS; Akatombo is een prachtige naam)

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sakura, ik ben wederom blij verrast als ik jouw bijdrage lees! Ik geniet van je schrijfstijl, met pareltjes als het gestileerde uitroepteken en de kogeltrein. De glimlach op het eind brakbij mij ook door vanwege het antwoord dat je HP geeft.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een prachtig verhaal. Is het waargebeurd? Nou, zo voelt het wel en ik denk dat het getuigt van een goede schrijver. Ik ga de uitdrukking onthouden, benieuwd of oma die zelf heeft verzonnen. Yvette 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tonycoppo; hengels en bamboestengels. En ja, het kon beter, je hebt gelijk. Dank voor je toffe reactie.

Ton; dank! En graag gedaan!

Kruidnagel; ook al bedankt! En mansplaining is nooit ok.

Yvette; Dankjewel. En ja, tja, waargebeurd. Wat is waargebeurd? Het is denk ik herkenbaar voor ieder Japans meisje.

Voor wie nog meer inzicht in de beeldspraak wenst: akatombo.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel mooi Sakura! Je beschrijft alles erg mooi en raak. Het gekibbel tussen de zusjes, de wijze raad van oma, de snelheid van de kogeltrein, prachtig. En ook nog een mooi einde, super!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Niets meer toe te voegen aan de reeds gegeven commentaren. Ik word vanaf het begin meegezogen en het einde laat me verbluft achter. Mooi verhaal, graag gelezen 

(en nu ga ik #358 teruglezen)

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sakura. Mooil. De Shikansen, fijn dat je niet gaat uitleggen wat dat is. Volgens mij zitten er een paar zinnen in het verhaal die aan kracht kunnen winnen. De sfeer is zo van jou. 

Bijv: Een doos op de hoek van het kleedje. Mag het ook dè doos zijn? Of staat er op elke hoek van het kleedje een doos. Volgens mij wordt de verontwaardiging daardoor nog tastbaarder.

Maakt een wuifgebaar naar me. ' naar me' kan wat mij betreft weg. 

Enfin, niet omdat het moet, maar omdat het kan.

Carneli

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, Schrijfdeb! Leuk dat jullie nieuwsgierig zijn geworden en teruglezen.

 

Carneli, dank. Inderdaad, op elke hoek een doos tegen de wind. Knap doorzien!