#379 Voor eeuwig samen

Hoi Ton, wat een ontroerend verhaal. Echte liefde, tot in de dood. Mooi beschreven, graag gelezen. 
Ik vind alleen de eerste alinea niet passen, of eerder aan het eind verwachten. Je gaat na die alinea namelijk door in de tegenwoordige tijd, terwijl het eerder plaatsvond. Van mij zou je die eerste alinea ook weg kunnen laten.  

Ik haakte ook even op de eerste alinea. Snap wel waarom hij daar staat, maar ik zou ook voor een andere oplossing gaan. Juist, omdat de rest zo goed geschreven is alsof ik er -wat ongemakkelijk, want best intiem- naast sta.

Ton,

Ja, zoals anderen ook aangaven, zat ik de eerste alinea op een andere piste. Bij herlezing werd het me duidelijk.

Ontroerend mooi verhaal. Knap geschreven.

Hoi Fief, Hadeke en Wilfried. Dank voor jullie complimenten en ook de suggestie m.b.t. de eerste alinea. In mijn eerste gedachten over dit verhaal wilde ik aan het einde laten blijken dat het zich afspeelt in een rouwcentrum, maar kwam daarvan terug; het verhaal zou zonder die aanwijzing moeten kunnen. Ik speelde nog even met een vage hint aan het begin en zo ontsond de eerste alinea.
Ik ben het met jullie eens dat de eerste alinea ook (beter) weg kan. Ik pas het aan, met nogmaals mijn dank.

Erg mooi en ontroerend verhaal. Na de herschrijf nog beter. Het duurde even twee zinnen voordat ik begreep dat Rietje en het buurmeisje dezelfde persoon zijn, maar dat kan ook aan mij liggen. Met plezier gelezen.

Hallo Ton, bijzonder hoe anderen jouw eerste verhaal ervaren. Ik vind dat juist heel prachtig, het laat meer aan de verbeelding over dan je herschrijf. Ik vind dat jammer. De herschrijf is ook heel mooi, maar, wat mij betreft, minder verrassend.

Interessant Carneli, kun je dat toelichten? Ik begrijp niet hoe je door het weglaten van informatie minder aan de verbeelding kunt overlaten.

'Patsy, straks kom ik bij jou.'
Smartelijk verhaal. Ik heb de herschrijf gelezen, en na het lezen van de commentaren toch ook maar het oorspronkelijke verhaal. Het begin hiervan bracht mij totaal in verwarring, dus persoonlijk geef ik ook de voorkeur aan de herschreven versie.
Lees het nog even door, want hier en daar ontbreekt een komma.

Lekker luguber verhaal, Ton! Ook ik dacht bij het intro van versie 1 even in een andere werkelijkheid te zijn beland, dus kudos voor het ombrengen van Van Dongen.

Knap gedaan dat ik door de opdracht al weet waar het een beetje heengaat en in de loop van de tekst een verwachting mbt het einde ontwikkel en dat het verhaal dan ook tot een onontkoombaar einde komt.

Hoi Mespunt, dankjewel voor je compliment.
Wat het buurmeisje betreft: die zin volgt op de herinneringen die door zijn hoofd spelen, daarmee is het de eerste herinnering die wordt benoemd. 

Hoi Caroline, dankjewel voor je reactie. Smaken verschillen en dat is goed; verhalen en hun interpretaties zijn geen eenheidsworst. 

Hoi Musonius, dankjewel voor je compliment. Ik heb nog eens naar de komma's gekeken, ik zou er volgens mij geen bij kunnen plaatsen zonder de vaart eruit te halen in bijv. de zin met de tranen bij de bevalling en de zin met de blikken die altijd warmte uitstraalden. Suggesties?

Hoi Kruidnagel, dankjewel voor je complimenten. En tja, het ombrengen van Van Dongen: ik heb inmiddels voldoende moordlustige neigingen ontwikkeld door het veelvuldig toepassen van kill your darlings.

Hoi Sakura, dankjewel voor je compliment.

Ton,

Ik zie graag dat hoofdzinnen en bijzinnen door komma's gescheiden worden, zoals in onderstaande zin. Dit leest een stuk prettiger.

Als hun dochter gaat studeren in de grote stad wordt de stilte in huis benadrukt door het getik van breinaalden.

Ton, ik vind de herschrijf geen verbetering. De herinneringen zijn uitmuntend. Dat je Van Dongen om zeep hebt gebracht, kan ik ook inkomen. verkeerde man op de verkeerde plaats. Maar om de rollatorgebonden Gerrit nu eerst de kistdeksel opzij te laten schuiven en dan bij zijn Rietje in de kist te laten kruipen vind ik in meer dan één opzicht teveel een tour de force. Op gevaar af me op ongewenste wijze met jouw schepping te bemoeien: kan je Gerrit niet gewoon afscheid laten nemen met een kus, en dan Van Dongen opvoeren? "Meneer Luitink, meneer Luitink!" 

Ton, ik vind je verhaal mooi en gevoelig beschreven. Wat een afscheid! Ik zie het voor me, die oude man. In zijn eentje, zielig... Waar is Hanneke eigenlijk? Tja, ik wil gelijk weer zorgen dat die oude man wordt getroost. Bijvoorbeeld door zijn dochter, enig kind ook nog. Ze laat het afweten. Maar ja, dit is jouw verhaal en daar ga ik niet aan sleutelen ;-) Het was fijn om te lezen, heel beeldend en emotioneel.

Mooi verhaal Ton, ik sluit me aan bij de woorden van Maria Fransisca. Misschien kan je Hanneke tevoorschijn toveren als er een opdracht komt met de titel:Troost

Musonius, dank voor je suggestie; ik heb de komma inmiddels achter de grote stad gezet. Komma's zijn niet mijn sterkste kant. 

@ Bobcom; smaken verschillen, ik stel opmerkingen en suggesties altijd op prijs, ze zijn vaak leerzaam en geven een bredere blik.
Dit verhaal is volledig fictief en bij het schrijven ervan grinnikte ik zelf om de klauterpartij van Gerrit, die natuurlijk niet erg voor de hand liggend is voor een oude rollatorpiloot. Ik wilde het  verhaal er iets buitengewoons en onverwachts mee geven. Daarom ook is mijn antwoord op jouw laatste suggestie ook ontkennend. Dit laat onverlet, dat ik je meedenken op prijs stel. Je bleef buiten de gevarenzone ... ;-) 

Hoi Maria Fransisca, dank voor je compliment.
Wat Hanneke betreft; zij speelde ook door mijn hoofd, en gemakshalve (ook vanwege de woordengrens) bedacht ik dat ik haar als volwassen dochter ergens een eigen leven zou laten leiden. Troost - hoe menselijk en gepast ook - zou dan weer het einde een andere wending geven; ik wilde het wat triesterig laten eindigen.

Hoi Elrie, dank voor je compliment.
In mijn antwoord aan Maria Fransisca gaf ik al aan hoe ik in dit verhaal sta tegenover Hanneke en troost. En mocht er een opdracht komen met het thema troost, lijkt Hanneke mij bij uitstek degene waarover het verhaal kan gaan; enigst kind, beide ouders in één keer begraven. 

Ton, groot gelijk dat je je niks aantrekt van mij. Op het moment dat verhaaltjes ook nog bij meerderheid van stemmen aangenomen moeten worden is het tijd om de pen aan de wilgen te hangen. Of alleen nog te publiceren op het Darkweb. Stiekem denk ik trouwens aan die onuitstaanbare componist die over een symfonie van naar ik meen Brahms zei: "da's een aardig thema. Daar zal ik nog eens een stuk muziek op schrijven." Who sir? Me, sir?

Ik vind ook dat Van Dongen overbodig is in dit prachtige verhaal. De toon is zo goed getroffen en zo mooi ingetogen dat ik Van Dongen bijna een valse noot vind. Hij hoort niet thuis in dit intieme stuk. Daarin is alleen plaats voor Gerrit en zijn Rietje.

Ha Ton, mooi verhaal! Ik heb eerst het origineel gelezen en daarna de herschrijf en moet zeggen dat de herschrijf inderdaad een stuk sterker is. Soms is minder meer. Ontroerend verhaal van een man die terugblikt op zijn leven met zijn ware liefde :)

Graag gelezen!

Hoi Aurora, dankjewel voor je compliment.

Hoi schrijfcoach Mike, dankjewel voor je fijne, laatste feedback. Het ga je goed!

Ook ik vond het goed ton badhemd! GG