Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#379 afscheid

Morgen zal ze sterven. Tragisch natuurlijk, het valt niet uit te leggen. Ze had nog een leven voor zich, zullen ze zeggen op de begrafenis. Twee jonge kinderen laat ze achter en een verbouwereerde echtgenoot. 

Veel te jong zal ze zijn overleden. Maar aan de andere kant; niemand is te jong om dood te gaan. Niet de vrouw van tweeënzeventig, met corona op de intensive care. Niet de vijftiger die uitglijdt in de douche. Niet de man van dertig die ‘s avonds met een paar biertjes op achter het stuur kruipt. Niet het meisje van zestien dat onverlicht naar huis fietst. Ook niet de jongen van negen die bij wijze van experiment achteruit de trap afloopt. Zelfs niet de kleuter die voor het eerst met handen los fietst.

Vandaag kneedt ze desemdeeg, een recept van haar vriendin. Terwijl het brood bakt in de oven en de geur zich langzaam door het huis verspreidt, haalt ze de wasmachine leeg. Ze doet de was niet in de droger, maar hangt het buiten aan de lijn. Ze doet een uurtje yoga, en leest wat in de Linda. Daarna eet ze in de middagzon haar zelfgebakken brood, warm nog, op het balkon.

Ze voert de kruimels aan de mussen die onder haar in het gras scharrelen. Dat gras mag ook wel weer eens gemaaid worden trouwens. 

Ach, morgen weer een dag.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Sakura, erg mooi beschreven vanuit het alwetende standpunt, ik moest het een tweede keer lezen om dat te vatten, maar dan was het raak. GG!

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sakura, een prachtig geschreven verhaal. De eerste zin zet me even op het verkeerde been, omdat ik verwacht dat dit haar laatste dag is. Maar de laatste zin spreekt dit dat weer tegen.
Verder met ontzag gelezen.

Daarna eet ze, in de middagzon, haar zelfgebakken brood, warm nog, op het balkon. ---> in deze zin staan vier komma's. Voor mijn gevoel zou je alleen de komma's achter brood en nog nodig hebben.
Daarna eet ze in de middagzon haar zelfgebakken brood, warm nog, op het balkon.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Goed getroffen toon. Het is zoals het is en moet zijn. Juist die toon maakt dat het verhaal binnenkomt. Knap gedaan.

Ik zou bij: 'Ze had nog een leven voor zich zullen ze zeggen op de begrafenis.' nog een komma zetten na 'zich'. 

Graag gelezen.

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tuurlijk, Fief, Hadeke, die komma's ga ik herschikken. Bedankt ook voor de complimenten, Kruidnagel, Elrie en Tonycoppo.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Nog een kleine tip: Eerst je verhaal bewerken en dan een reactie plaatsen. Anders komt je verhaal weer te staan op het tijdstip van eerste plaatsing en zakt naar mogelijk naar de plekken der vergetelheid. Als je een reactie plaatst, komt de verhaal weer bovenaan bij de verhalen met recente reacties.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sterk verhaal. Interessant perspectief, vanaf de eerste zin grijp je de aandacht. Mooi ook hoe je haar laatste dag beschrijft, de zon en het versgebakken brood bieden toch nog wat troost. Heel knap gedaan.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sakura, ik word hier stil van! Het alledaagse, het doodgewone van de dood op een allesbehalve alledaagse manier weergegeven. Vooral de voorbeelden van doodsoorzaken maken je verhaal zo treffend. Tegelijk maak je me nieuwsgierig naar de doodsoorzaak van de jonge vrouw. 

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik kan hier niet veel aan toevoegen. Het is beklijvend en vertelt een gedachte die (misschien) iedereen wel eens heeft, dat het elk moment kan gedaan zijn. En dan lijkt alles zo banaal. Wat voor het grootste deel van je leven wel geldt en in feite voor de dood ook, maar dat ervaren we hier en nu niet zo...

Mooi geschreven!

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Sakura, 'ach morgen weer een dag'. Een plot-loos verhaal, zonder duidelijk begin of einde. Is dat net zoiets als de bloesem van een Sakura. Mystiek en toch alledaags? Echt heel tof!!

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe, dankjewel. Het is een onmogelijk stkje bewustzijn, alles beleven alsof het je laatste keer is. 

Carneli, ook bedankt voor je lieve reactie. Mystiek en toch alledaags, daar vat je eigenlijk mijn hele schrijverij wel samen :)

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wauw, schitterend stuk! Bijzonder dat het in de toekomstige tijd staat. Prachtig dat de beschrijving van triviale handelingen door de context iets heel beklemmends krijgen en dat je niet uitlegt wat er gaat gebeuren, zodat de fantasie van de lezer op hol slaat. Heel bijzonder en fraai.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sakura, in de commentaren lees ik schitterend, beklemmend, bijzonder, beklijvend, interessant, heftig, beeldend ...Ik denk, neen ik ben wel zeker dat je velen onder ons bewogen en ontroerd hebt met je beschrijving van een vrouw die berust in haar lot, zonder er een noodlot in te zien. Knap.