Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#335 Koffiemoment

 

Bovenaan de roltrap word ik verwelkomd door de geur van koffie, afkomstig van mijn favoriete koffietentje. In de zes maanden dat ik in Basingstoke woonde en werkte, was deze Starbucks mijn toevluchtsoord op de dagen dat ik vrij was. Ik kon hier letterlijk uren doorbrengen.
Onder het genot van een heerlijke cinamon café mocca schreef ik blogs, las diverse boeken en observeerde de mensen die voorbijkwamen. Mijn dag was helemaal geslaagd als de manager aanwezig was, het evenbeeld van Samuel L. Jackson. Naast Sean Connery een van de mooiste acteurs die ik ken.

Ik sluit aan in de rij en spied rond. Het is druk en het gaat lastig worden een vrije stoel te vinden. Mijn favoriete plekje bij het raam is helaas bezet. Geduldig schuif ik naar voren tot ik aan de beurt ben. Over mijn bestelling hoef ik niet na te denken: the usual met een chocolat chip cookie.
De barista is een vertrouwd gezicht en we wisselen de in Engeland gebruikelijke beleefdheden uit. Op haar gezicht meen ik een vage blik van herkenning te zien, maar wellicht is de wens de vader van de gedachte.

Terwijl ik wacht op de bereiding van mijn koffie, zie ik dat degene in het hoekje bij het raam aanstalten maakt om te vertrekken. Nauwlettend houd ik haar in de gaten en zodra ik de kans krijg installeer ik me op de vrijgekomen plaats. Niet veel later kan ik mijn bestelling ophalen.

De koffie is heet; voorzichtig neem ik een slok en geniet van de smaak van koffie en mokka met een vleugje kaneel. De koek is precies zoals hij moet zijn, lekker klef en zoet. Tevreden leun ik achterover in de stoel.
Met een mengeling van soul en jazz op de achtergrond, denk ik terug aan de periode dat ik hier bijna dagelijks kwam. Meestal alleen, soms met een collega. De vriendelijkheid van de mensen, de schoonheid van de taal, de uitdaging van het werk en het gevoel van vrijheid maakte dat ik me perfect gelukkig voelde.
Weemoedig neem ik de laatste slok.

Dan zie ik een andere bekende verschijning uit de keuken achter de toonbank vandaan komen. Als in slow-motion lijkt hij zich door de ruimte te bewegen. Hier en daar staat hij stil om een praatje te maken. Samuel L. Jackson is in the house! Ook bij mijn tafeltje houdt hij stil.
‘How are you today, love?’
Mijn dag is volmaakt.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig! Zo'n klein moment, echt met gevoel omschreven. Doet me terug denken aan eigen reizen waar de Starbucks (of nep-starbucks) echt even een rustpunt kon zijn in een hectische, vreemde wereld. Mooi geschreven, Fief, je neemt me helemaal mee. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, er wordt veel gestaan in dit heerlijk stukje lectuur maar in de laatste zin van de derde alinea staat er een 'staat' te veel.:-)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, niettegenstaande het feit dat mijn omgeving zegt dat het tijd wordt om van 'look' te veranderen, blijft mijn oogarts er bij dat ik géén nieuwe (dure) bril hoef.:-)

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, Ik las natuurlijk al eerder over jouw band met Basingstoke en derhalve vind ik dit een prachtige uitvoering van de opdracht. Iemand die ergens totaal op haar gemak is. Ze is ‘thuis’. Mooi gedaan.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, is dat plekje naast jou nog vrij? Ik schuif graag aan, het lijkt me een heerlijk plekje op aarde, zo aanstekelijk als jij het beschrijft. Dankjewel voor je traktatie, ik heb genoten, ik veeg snel het koffieschuim van mijn bovenlip. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, net gelezen en ik vind het knap dat je een op zichzelf kleine gebeurtenis zo treffend weet te omschrijven. Ik zag 'm totaal niet aankomen, de entree van Samuel. Prachtig gedaan. Stiekem zou ik hem zelf ook wel eens willen ontmoeten, maar ben wel bang voor zo'n pulp fiction tirade...

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Je hebt een eenvoudige, dagelijkse gebeurtenis veranderd in een mooie verhaal. Knap want dit had makkelijk mis kunnen gaan, maar je hebt de sfeer van dat laatste moment op jouw geliefde plek treffend weergegeven. Daarbij brengt het mij ook weer herinneringen aan vakanties in Zuid-Engeland. Ik neem een laatste slok koffie en pink een traantje weg.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tony, je weet niet half hoezeer. Het lijkt bijna op heimwee. Bedankt voor je compliment. 

@hc, fijn dat het goed overgekomen is. Bedankt voor het lezen.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, met veel plezier heb ik dit verhaal gelezen. De plek is zo mooi beschreven dat ik er ook graag een chocolat chip cookie zou willen eten. ;)

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, beeldend geschreven.  Met plezier gelezen
Ik zat mij alleen af te vragen of Met een mengeling van soul en jazz op de achtergrond niet moet zijn Bij een mengeling van ... etc.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius, bedankt voor je reactie en compliment. Volgens mij moet het "met" zijn, maar je brengt me aan het twijfelen. Ik ga het uitzoeken.