Hoi Martijn, wat een verhaal! Het is natuurlijk wel vreemd dat de hp het verhaal vertelt als hij verdronken is. Ik hoop dat het slechts een stukje van een groter verhaal is en de hp nog net op tijd gered wordt. 
Ik vind het wel mooi dat je het verhaal begint en eindigt met dezelfde vraag. 
Ook mooi gevonden: de zee heeft nu twee speelballen.

Dat is het laatste wat in denk --- wat ik denk

.. lukt het me op hem veilig op een rots te zetten. --- lukt het me om hem

drijft Mikaels bal de verder de zee in. --- de eerste "de" mag weg.

puffen. draai --- de punt moet een komma zijn, denk ik.

Leuk om me door deze alternatieve opening weer eens te verdiepen in dit boek! Ik las het in 2015 maar veel verdwijnt weer. Wel had ik onthouden dat de verhoudingen behoorlijk verziekt waren.

Interessant om een personage te laten spreken als hij nog nét in leven is. Je neemt als lezer aan dat een verteller in de 1e persoon terugblikt, maar met deze keuze doorbreek je dat 'uitgestelde ongeloof'. Mooie inleiding op zijn laatste, op het eerste gezicht absurd banale gedachte (bijna even banaal als die doodsoorzaak - de bal).

Een verbetering kan bv. zijn: '[...] trekt het water me mee naar de bal. Steeds vaker ga ik kopje-onder. De zee heeft nu twee speelballen.' Als die twee zinnen nog net iets minder op elkaar lijken, denk ik dat ze er mooier van worden. Synoniemen alleen klaren de klus denk ik niet.

Graag gelezen!

Hallo Martijn,

Alle feedback die gegeven kan worden op jouw verhaal, heb je al wel.

Ik vond het genieten. Het is al even geleden dat ik Birk heb gelezen. Maar ik werd er meteen weer ingetrokken. Mooi gedaan.
 

Groet,

Johanna

 Hi Martijn, sterk verhaal! Ik gok dat het geen toeval is dat je dit boek hebt gekozen ;)

Je hebt een mooi verhaal geschreven van dé ontbrekende scène in Birk, het is gelukkig zoals ik het me ongeveer had voorgesteld. Nu kan ik rustig slapen. Ik heb hieronder een paar dingetjes die me zijn opgevallen uitgelicht. 

 Heb ik het gas wel uitgedaan? Dat is het laatste wat ik denk voordat ik verdrink.

Het is een interessante keuze om het verhaal zo te beginnen, maar voelt wat raar aan, doordat je meteen daarna teruggaat in de tijd. Voor mijn gevoel voegt het niet veel toe, buiten dat je het verhaal op dezelfde manier afsluit als dat je het begint. Dat kun je nog steeds bereiken, alleen zou ik dan persoonlijk de tweede zin aanpassen, naar iets over een situatie die zich vóór de verdrinking afspeelt. Misschien iets als "Heb ik het gas wel uitgedaan? Dat is wat ik me afvraag wanneer ik met mijn zoontje richting de rotsen loop. Hij knijpt in mijn hand en klemt zijn bal onder zijn oksel, alsof hij ze allebei nooit meer los zal laten." Zo geef je iets meer informatie en legt de lezer vervolgens vanzelf de link dat er iets mis is gegaan bij deze rotsen.

Ik pak Mikael onder water bij zijn armen en draai hem op zijn rug.

Ik zou de structuur van deze zin wat aanpassen, om de "Ik's" aan het begin van de eerste zinnen iets af te wisselen. Je kunt er "Onder water pak ik Mikael bij zijn armen en draai hem op zijn rug." van maken. Tenzij het niet Birk is die onder water is, maar de armen van Mikael.

 

... maar hij kent de blik die ik nu trek.

 

Deze zin komt apart op me over. Ik snap dat je met 'de blik' een boze blik bedoelt, die Mikael vaker heeft gezien. Ik kan dat alleen niet echt rijmen met het feit dat hij te hard hijgt voor een uitbrander. Hoe kan hij alsnog boos kijken als hij zo heftig hijgt?

 Ik zie mijn leven voorbijflitsen, er is...

Ik zou dit cliché vermijden. Daarnaast voelt het beeld van 'flitsen' (heftig) krom met zijn innerlijke kalmte. Je kunt van het cliché afwijken door een ander beeld te kiezen, iets als "Tegen mijn verwachtingen in zie ik mijn leven niet voorbijflitsen. Het is eerder een soort film, die in zijn geheel in slow-motion wordt afgespeeld."

Ik hoop dat je wat aan de feedback hebt :)

Graag gelezen!