Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#282 Arona

 

Dank u wel, heer Claus.
Normlosigkeit, mijn ding!
Maar dansen niet.
Maat dan weer wel;
muziek
en drinken met hun meervoud,
altijd gezellig!

Het nieuwe blik
het nieuwe blik waar ik op wacht;
in mijn ogen pure poëzie.
Nog heel wat ogenblikken
voor ik mijn blik kan laten rusten
op mijn nieuwe blik.

Poëzie in pure red.
Poëzie in het lijnenspel.
Poëzie in de zuigers onder de motorkap,
een gedempt roffelen in symfonische extase.

Ooit een Mobylette
daarna een Puch,
ja dat ging toch wel veul sneller
en zonder schaamte.
Ach wat herrie!
Ach wat rookpluimen!
Ach wat voetgangers!
Toen: boem is ho,
al doende leert men.

Nog heel wat ogenblikken
en dan
richt ik mijn schaamteloze blik
naar mijn rode kloppende lijnen
en dan
trapt mijn rechtervoet het symfonisch geroffel naar de honderddertig.
Nog even schaamteloos en dan …

Dan komt de schaamte,
ik neem gas terug.
Maar de extase blijft,
blijft ook bij honderd.

Snel naar de super,
vijfde deur wijd open,
schaamteloos vol kisten bier.
En dan
parkeren langs de stoep en kijken door het raam
genieten van
het uitzicht op pure red
genieten van
drinken met mijn maten
genieten van
dat ogenblik; pure poëzie!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton,
De passie is duidelijk. Ogenschijnlijk met gemak geschreven. Jaloersmakend.

Eén klein dingetje: het uitzicht op pure red --- Is pure red Engels? Dan heb ik er een beeld bij, maar dan is het handig om het schuingedrukt zetten. Je schrijft namelijk ook "pure poëzie" en dat is dan weer Nederlands.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

De Italiaanse sfeer komt binnen met jouw gedicht. De blikken, die je op verschillende wijze toont aan mij als lezer, leuk gevonden.

Het bier is dan weer een verrassing tegen je titel, die mij naar Italië voert.

Heel leuk weer iets van je te lezen.

Fijne dag.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, dankjewel voor je reactie. Ik bloos ervan (pure red). De kleur pure red staat zo beschreven in de Nederlandse folder van mijn nieuwe bolide. Je suggestie heb ik verwerkt.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Mw.Marie, fijn dat we elkaar hier weer treffen.
Dankjewel voor je reactie. Ik snap je associatie met Italië, echter de producent van automobielen op het Iberisch schiereiland heeft zijn modellen vernoemd naar Spaanse steden. Arona is (ook) een plaats op Tenerife, weet ik nu, na een blik op Google Maps. Maar dat maakt voor de sfeer uiteindelijk niet zo veel uit ;-) 
En vwb het bier; in het begin associeer ik bij 'maat' (zie de opdracht, citaat Hugo Claus) en kom uit op drinken met mate(n)', dan komt dat weer terug aan het eind als ik drink met mijn maten. Ook dat is voor mij pure poëzie ;-D

  

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Poëzie in pure red.
Poëzie in het lijnenspel.
Poëzie in de zuigers onder de motorkap,
een gedempt roffelen in symfonische extas

zo ver van mijn persoonlijke belevingswereld, en toch voel ik hem direct; deze alinea klopt gewoon helemaal

 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton, er spreekt zoveel gezelligheid uit je gedicht, en natuurlijk je passie voor je auto :). Leuk om te zien hoe door associatie van woorden zoiets tot stand komt! Met plezier gelezen!

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Om eerlijk te zijn Tom, vind ik je proza beter verteerbaar dan je poëzie.
Wel proef ik dat je de weekopdracht met plezier ingevuld hebt en dat is ook wat waard. Heb je ook voor een BoB gezorgd? Rode bolides en hun inzittenden zijn kwetsbaar, zoals je weet.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dos, om eerlijk te zijn; ik doe liever een proza- dan een poëzie-opdracht.
Poëzie heeft voor mij de associatie met de taaie lessen Nederlands op de HBS (bij gebrek aan enig talent deed ik HBS-A), waar maar uren werd doorgezeverd over allerlei ingewikkelde regels over rijm en metrum en de bedoeling van inmiddels lang geleden gestorven dichters. Terwijl ik me maar afvroeg 1. hoe kunnen ze dat nu weten; hebben die dooien daar ooit íets over gezegd? en 2. wanneer de les nu eindelijk eens was afgelopen.
Maar bij deze opdracht was het mij duidelijk dat je gewoon een verhaal mocht schrijven, zonder gebonden te zijn aan allerlei conventies. De trigger voor mij was de uitspraak van dhr. Claus over 'geen normen.' Dus, ja, toen kon ik los gaan... ;-)