# 279 - Een echte teef

Geen seks met je ex, ik neem het me altijd voor en doorgaans lukt het. Het rare is: Lala, mijn teef, of eigenlijk moet ik zeggen: onze teef, was aanvankelijk vooral een splijtzwam in onze relatie. We namen haar omdat Jeanne er niet meer over ophield. Vroeger op de boerderij hadden ze ook een teefje gehad en we hadden beiden geen kinderwens, maar ze wilde toch ergens voor zorgen, iemand die haar echt nodig had, denk ik achteraf.

Zelf zag ik onze vrijheid via een onweerstaanbaar nestje alsnog verdwijnen, maar liefde is ook weleens een kwestie van onderhandelen en ik mocht een sportwagen, met als winnend argument dat onze whippet nog net op de achterbank paste. Het bleek een rustig beestje, dus ze kon gewoon aan de lijn. En naarmate we een beetje aan elkaar gewend raakten, werd de band tussen mens en dier allengs wederzijds. Zo leek ook de vrede in onze relatie na een paar maanden weer getekend - en om te vieren dat er geen vuiltje meer aan de lucht was, noemden we haar sindsdien Lala. We waren best een gelukkig gezinnetje met zijn drietjes.

Afgelopen oudejaarsdag was het precies een jaar geleden dat ze bij ons wegging. Uit pure onmacht had ik nog weleens gezegd, meer tegen mezelf dan tegen Lala: 'een echte teef stopt in elk geval met blaffen als je dat vraagt.' Ik had dan ook goede redenen om pissig te zijn op Jeanne. Haar verlangen naar voortplanting bleek latent, haar dierenliefde bij nader inzien slechts een symptoom, en Jeanne was gevallen voor een collega die 'beter bij haar paste,' of dat voorwendde, want van kinderen is er goddank nog altijd geen sprake. Na een jaar of tien komt de sleet er sowieso in, meende ik later, al denk ik daar intussen weer iets genuanceerder over.

Gisteren, het jaar is godbetert nog maar net begonnen, werd ze ineens doodziek en ik wilde haar niet laten inslapen zonder overleg. Het gesprekje verliep verrassend onbevangen, alsof er nooit iets vervelends was gebeurd, en ik besefte dat ik als student al gevallen was voor haar betoverende stem. Door de jaren heen was die bedolven geraakt onder bedrieglijk kleine en levensgrote irritaties, maar hij bleek nog altijd puntgaaf, zelfs via de Whatsapp-belverbinding die ze meteen had voorgesteld, 'want zoiets persoonlijks doe je toch niet over de app.' Van de weeromstuit zei ik meteen ja op haar voorstel om net als vroeger weer eens samen een kop koffie te drinken. En als ik heel diep in mijn ziel kijk: de leuke dames liggen op mijn leeftijd ook niet bepaald meer voor het oprapen.

Van seks is denk ik nog geen sprake, maar ik mis haar en ze belt zo aan. Nu ik er zo over nadenk is de combinatie eigenlijk best macaber, maar seks en de dood zijn wel vaker in één adem genoemd. Uit naam van Lala dan maar, en de banden die met wat liefde en aandacht toch levensvatbaar blijken.