Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#279 CliniClown

‘Ik wil me dit jaar eens wat meer in gaan zetten voor mijn medemens.’
‘Nou Kevin, dan weet ik wel iets voor jou,' zegt Harry enthousiast. 'Loop een dagje met mij mee als ClinicCown op de kinderafdeling.’
‘CliniClown? Haha, dat is een goeie. Zie je mij al lopen met zo’n rode neus? In een ziekenhuis? Ik word al misselijk bij de gedachte.’
‘Je vindt het hartstikke leuk om mensen te vermaken. Je bent een geboren entertainer.’
‘Ja, nou, ik weet het niet hoor. Zieke kinderen vermaken zie ik niet zo zitten.'
‘Ach, je hebt gelijk. Vergeet het maar. Het is helemaal niks voor jou. Daar heb je inderdaad de ballen niet voor. We verzinnen wel iets anders.’
Vanuit zijn ooghoeken kijkt Harry hoe hij hierop reageert. Kevin en niet durven.
Tot zijn verbazing reageert Kevin niet helemaal zoals hij verwacht had. Kevin laat zich niet snel zeggen dat hij iets niet durft, maar nu lijkt hij te aarzelen.
‘Wat is er Kev?’
‘Misschien heb ik hier inderdaad de ballen niet voor. Mensen vermaken vind ik leuk, maar al dat kinderleed, hoe kun je dat iedere keer weer aanzien?’
‘Weet je wat het mooie is? Als CliniClown kun je ze juist even uit dat leed halen; heel even laten vergeten dat ze ziek zijn. Loop eens een dagje met mij mee, dan zie je met eigen ogen wat ik bedoel.’‘Laten we er maar over ophouden. CliniClown zijn is niets voor mij.’

Twee dagen later wordt Harry gebeld door Kevin.
‘Hé Har, ik heb er nog eens over nagedacht. Geldt je aanbod nog om een dagje met je mee te lopen?’
Harry is blij verrast.
‘Ja joh. Hartstikke leuk. Morgen sta ik weer ingepland. Ga je mee?’

Kevin bekijkt zijn outfit in de spiegel. Ik zie er belachelijk uit, denkt hij, en hij heeft eigenlijk al spijt van zijn beslissing. Tot overmaat van ramp heeft hij ook nog een mondharmonica in zijn handen gedrukt gekregen. Wat moet hij daar nu mee? Harry stelt hem gerust. Het is juist de bedoeling dat hij er niet op kan spelen.
Harry heeft een lijstje gekregen met namen van kinderen die ze mogen bezoeken en met lood in zijn schoenen volgt Kevin hem naar het eerste patiëntje. Met het zweet op zijn bovenlip probeert hij iets van een lied uit de mondharmonica te krijgen, maar het klinkt nergens naar. Harry vangt dit perfect op door op de valse noten een lied te zingen alsof het zo hoort. Tot zijn verbazing vindt het meisje het prachtig wat ze doen. Ze schatert het uit en dat moedigt hem aan om door te gaan. Bij elk patiëntje dat ze bezoeken groeit het vertrouwen. Hij krijgt er zelfs plezier in. Wat een mooi gezicht om die kinderen zo te zien genieten.

Als ze aan het einde van de middag weer omgekleed in hun normale kleren buiten staan, vraagt Harry aan Kevin wat hij ervan vond?
‘Wat denk je, Kev, toch maar iets anders verzinnen?’
Kevin is even stil. Dan kijkt hij Harry aan.
‘Ik wilde eigenlijk vragen: wanneer gaan we weer?’

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Feelgood verhaal en lekker om 2020 mee te beginnen.

Ik mis een beetje het traineren met continu uitstellen, Kevin gaat wel snel over tot actie.

Graag gelezen en een gezond en schrijfgraag 2020 gewenst voor jou!

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Mw. Marie. Ja, met 500 woorden moest ik hem snel tot actie over laten gaan.

Ik vond het een lastige opdracht, maar ik zal eens nadenken wat ik zou kunnen veranderen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, ik wens je een magisch mooi 2020 toe!

Je begint met een warm verhaal. Goed geschreven,  maar ik ben het wel met Marie eens. Ik had ook graag wat meer weerstand gezien, voordat Kevin overstag gaat. Of het breekpunt wat duidelijker in beeld. Wat maakt dat hij smelt voor kleine Sofie?

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Chantal, voor jou ook de beste wensen voor 2020.

Naar aanleiding van de opmerkingen van jou en Marie heb ik de tekst aangepast. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee helaas. Ik ben dialyseverpleegkundige en bij ons komen geen CliniClowns.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal zo aan het begin van het jaar.

Misschien kan de tekst hier en daar wat puntiger, zodat je meer ruimte overhoudt voor traineren en uitstellen. Bijvoorbeeld: 'Harry kijkt zijn vriend Kevin enthousiast aan' wordt: 'zegt Harry enthousiast'.

Meer dialoog en minder beschrijvend. Wat denk je?

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, stukken beter nu, goed gedaan. 

Sterk begin en nog sterker einde nu.

 

Nog een paar zeurderigheidjes, die me opvallen:

 Geldt je aanbod: Geld je

Met zweet in zijn oksels: Met zweet in zijn handen, hij moet op de mondharmonica spelen toch?

weer omgekleed buiten staan: weer in hun normale kleren, ik begrijp omgekleed, maar ik heb er een ander beeld van, maar dat kan aan mij liggen hoor.

Leuk dat je de uitdaging aanneemt om te herschrijven.

 

Fijne avond.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marie, dank voor je aanwijzingen.
Het moet echter toch 'geldt je aanbod nog' zijn. Mijn ezelsbruggetje voor d of dt is een vorm van lopen of kopen in plaats van het woord zetten. Dus: koopt je aanbod nog. 

Zweet in zijn oksels heb ik veranderd en ze staan nu omgekleed in hun normale kleren buiten.

@ Annetteke: ik vind dat er vrij veel dialoog in zit. Je voorbeeld heb ik overgenomen, de rest laat ik zo. 

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Die "Geldt je aanbod" is inderdaad een beetje een instinker.

Als "je" het onderwerp was geweest, dan was het "Geld" geweest in plaats van "Geldt". De manier waarop ik het onderscheid maak, is het onderwerp van de zin "je aanbod" te vervangen door "het". Dan heb je "Geldt het" (en niet "Geld het").

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal om te lezen, een echte feel good. Ik zou het graag zien gebeuren en het liefst ook nog zien of lezen wat er bij de andere kinderen is gebeurd.