#273 #HeToo
#273
#HeToo
De waterkoker schakelt automatisch en met een klik uit. Hij giet het gekookte water op de oploskoffie. De gordijnen zijn dicht, erachter weet hij mist; sneeuw in december is schaars. Waar alle seizoenen naar voren opschuiven, lijkt de winter zich naar achteren te verplaatsen. Hij zegt het wel vaker: februari is vaak winterser dan december.
Hij neemt een slok hete koffie, zijn tong en verhemelte lijken in brand te staan. Hij danst op zijn blote voeten door de keuken en wappert met zijn handen. Niet dat het helpt, het is meer het idee toch iets te doen tegen een niet te veranderen situatie.
Het komt door Renske.
Ze was hem gisteren net voor bij de printer. Hij botste tegen haar op en al zijn koffie schoot over de rand van de mok. Haar bloes zat eronder. Met een zakdoek probeerde hij hem droog te deppen en toen werd ze kwaad. Blijf van mijn borsten af, zei ze, en dat ze aangifte zou doen, als hij dat maar wist. Hij hakkelde dat er toch niets aan de hand was, dat hij haar alleen maar wilde helpen.
Ze snoof en liep met grote passen weg. Je deed het met opzet, zei ze, je komt hier niet mee weg. Haar stem sloeg over.
Debbie kwam langs. Hij stond nog op dezelfde plek, het was alsof er lijm onder zijn schoenen zat.
Ze vroeg hem of hij iets mankeerde. Hij schudde zijn hoofd en vertelde wat er was gebeurd.
Ach, dat waait wel weer over, zei ze.
Suzan kijkt nu echt als een werkgever, de leesbril voor op de neus, strenge blik er overheen.
'Is het waar wat Renske zegt?' vraagt ze.
'Ik weet niet wat Renske je heeft verteld,' zegt hij.
'Dat je haar borsten betastte.'
'Ik had koffie over haar bloes gemorst en wilde alleen maar helpen. Mag ik gaan zitten?' Zijn benen worden slap, ze gelooft hem toch wel? Of denkt ze aan die keer dat ze samen in het archief … Cup D, hij voelde het toen ze zich tegen hem aandrukte, zijn hand pakte en die op haar borst legde.
Vrouwen, ze zijn zo verwarrend. Willen ze nu wel, of willen ze niet?
Ze had hem gezoend en haar hand op zijn gulp gelegd.
Ze leunt naar voren over het bureau, zijn ogen glijden als vanzelf naar haar decolleté. Haar borsten puilen over de rand, ze draagt geen bh. Hij ademt snel en diep.
'Je houdt wel van borsten, hè?' Ze lacht en gaat staan.
Hij sluit zijn ogen en reguleert zijn ademhaling. Een tel later klikt achter hem de deur in het slot.
Ze rolt hem met stoel en al om, gaat met haar lange benen wijdbeens op zijn schoot zitten. Haar rok schuift omhoog tot aan haar kruis. Haar hand woelt door zijn haren.
'Weet je wat?' zegt ze. Ze knoopt zijn overhemd los. 'We maken af, waar we laatst aan begonnen zijn. Dan seponeer ik de klacht.' Ze bijt zacht in zijn oorlel. 'Zo niet, dan volgen er sancties.'
Goed verhaal Willemien.
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
inderdaad 'haar bloes zat
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Schrijvenmaar heeft een goed
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Fief schreef: Goed verhaal
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
schrijvenmaar
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
Quid pro quo: de wereld is er
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Tilma schreef: Schrijvenmaar
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
Hoi Willemina, goed, soepel
Lid sinds
13 jaar 8 maandenRol
Dos Wijnhof schreef: Quid pro
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
edwinchantalenquinten
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
Willemina, dat is me de
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol