#272 Onbestaande liefde

Speciale invulling, niet meteen het soort plek waar ik het eerst aan dacht toen ik de opdracht las, maar ik heb het verhaal wel graag gelezen. Je tekst kan wel nog wat redactiewerk gebruiken. Een aantal zinnen lijken me nogal slordig (haastig?) neergeschreven. Laat je verhaal misschien een paar dagen rusten en probeer het dan eens hardop te lezen alsof het door iemand anders geschreven was. Je zal merken dat bepaalde zinnen vloeiender lezen als je ze lichtjes anders formuleert.

Speciale invulling, niet meteen het soort plek waar ik het eerst aan dacht toen ik de opdracht las, maar ik heb het verhaal wel graag gelezen. Je tekst kan wel nog wat redactiewerk gebruiken. Een aantal zinnen lijken me nogal slordig (haastig?) neergeschreven. Laat je verhaal misschien een paar dagen rusten en probeer het dan eens hardop te lezen alsof het door iemand anders geschreven was. Je zal merken dat bepaalde zinnen vloeiender lezen als je ze lichtjes anders formuleert.

Hey Bruno, bedankt voor je reactie. ik had best lol met deze opdracht zoals je misschien wel opmerkt. Het was moeilijk om over een serieus onderwerp te denken, omdat ik niet zoveel levenservaring heb eerlijk gezegd. Daarom ben ik een absurde richting ingegaan. Welke zinnen zijn nogal slordig? Ik kan me er wel één of twee bedenken, maar zit een beetje te hannesen met het woordlimiet en daarom heb ik wat details weggelaten.

[quote=Royolosch]

Welke zinnen zijn nogal slordig? Ik kan me er wel één of twee bedenken, maar zit een beetje te hannesen met het woordlimiet en daarom heb ik wat details weggelaten.

Geef me even de tijd en ik stuur je een geredigeerde versie van je verhaal door. (Je hoeft het niet altijd eens te zijn met mijn keuzes.)

Ik zal met smart wachten. :) Bewerkt: Ik heb inmiddels wat dingen geschrapt en herschreven. Loopt de tekst al beter?

OK. Ik ga eens van "juf Katja" doen (dit is een inside joke voor mensen die al langer op schrijvenonline zitten):

• Ik heb moeite met "Liefde had voor Boy nooit meer bestaan"; ik begreep dat niet goed. Ik vond "Liefde zou voor Boy nooit meer bestaan" veel leesbaarder (we kunnen daarin van mening verschillen).
• Het beeld "Een organische metaaldetector" klopt voor mij niet. Dat metaal is er te veel aan; eigenlijk bedoel je eerder een vleesdetector. Indien je metaal bedoelt, dan in elk geval geen edel metaal :D Ik zou er gewoon een detector van maken.
• Ik weet uit een vorige conversatie dat je het liefst in de verleden tijd schrijft, maar waarom schrijf je dan "Nog even en dat bloederige ding zal een gat door hem heen slaan"? Het leest veel vlotter als je schrijft: "Nog even en dat bloederige ding sloeg een gat door hem heen."
• Ook een zin als "Dan was het in letterlijke zin pas echt gebroken" klinkt gekunsteld.
• Door dit fragment raakte ik gedesoriënteerd: "Hij stond met zijn rug naar twee bordelen toegekeerd, die uitkeken over de grachten en wist op dat moment even niet waar hij moest kijken. De rood oplichtende doorgangen waar halfnaakte verkopers poseerde - net snacks in de muur waar je een muntje in gooide." Boy kijk naar de gracht en heeft twee bordelen in zijn rug. Of zijn het geen bordelen maar oplichtende doorgangen? Ook het vervolg verwart me: "De reflecties in het water, die zowel de prachtige historische gebouwen als de kleuren omgekeerd reflecteerde. Of ten laatste de bejaarde wiens bezorgdheid beter kon worden besteed aan zijn openstaande gulp." Wat doet die "ten laatste" in die zin waarin je de bejaarde man introduceert?
• Dit klopt niet: "hield een briefje van vijftig voor, die al snel werd weggewuifd. Boy liet de man los" Verkleinwoorden zijn onzijdig, dus het is "een briefje dat" niet "een briefje die". Maar wat ik ook niet begrijp: hoe kan Boy dat briefje wegwuiven vooraleer hij de man loslaat. Hij heeft de man waarschijnlijk met twee handen bij de kraag. Het is al een wonder dat de man dat briefje kon bovenhalen, tenzij hij het ergens klaarzitten had voor een eigen bezoek aan de dames.
• Dit vind ik slordig geschreven: "De weg werd doorkruist door smalle steegjes en Boy besloot degene in te gaan die zijn leven voor goed zou veranderen. Hij zag twee jongens tegen de hoek van een muur leunen, uitleidend naar een andere en hij versteende bij het eerste woord dat de kleinste uitsprak."
• "De weg werd doorkruist door smalle steegjes: => passieve vorm is af te raden. Ook lijkt het red light district door de manier waarop je het hier schrijft bijna zo groot als een heel dorp. "degene in te gaan" vind ik niet mooi geformuleerd. "tegen de hoek van een muur uitleidend naar" vind ik ook niet prettig lezen. "en hij versteende" => Dit smeekt om een nieuwe zin.
• Dit is een vreemde combinatie: "Niet zo'n typisch blondje; ze had zelfs een tattoo boven haar gleuf." Ik kan me inbeelden dat veel van die typische blondjes achter zo'n raam een tattoo hebben. Vanwaar dan die "ze had ZELFS een tattoo boven haar gleuf."
• Het zou kunnen dat "Vol schaam" jongerentaal is, zelf niet meer tot de jongste generatie behorend zou ik eerder "vol schaamte" schrijven, al vind ik die "vol schaam" na "vol ongeloof" niet zo lekker lezen.

[hr] Ik ben vervolgens in de huid van een copy editor gekropen. Ik heb twee boeken geschreven en ik kon daarvoor telkens op een uitstekende copy editor rekenen, al moet ik toegeven dat de moed mij in de schoenen zakte, telkens ik de massa rood zag op elke pagina in mijn Word document. Gelukkig kan ik hier geen revisiemarkeringen gebruiken, dus post ik enkel de tekst na redactie. [hr] Liefde zou nooit meer bestaan voor Boy, maar zijn hart ging sneller kloppen toen hij aan haar terugdacht. Het orgaan dat al een kwart leven lang bloed door zijn aderen pompte, ging steeds harder te keer, als was het een organische detector die aangaf dat hij zijn bestemming naderde. Hij moest kalmer worden. Hij hield een hand tegen zijn linkerborst geklemd en voelde de harde stoten tegen zijn palm: bonk, bonk, bonk. Nog even en dat bloederige ding sloeg een gat door hem heen. Dan was het pas echt gebroken. Letterlijk. ‘Gaat alles goed meneer?’ Onthutst keek Boy om zich heen en raakte hij zich weer bewust van de omgeving. Hij keek uit over de grachten waarin de reflecties van prachtige historische gebouwen ontsierd werden door de schreeuwerige weerkaatsing van een batterij fluorescerend oplichtende bordelen. Achter hem bevonden zich de liefdestunnels, doorgangen met ramen waarachter de handelaars tegelijkertijd de handelswaar waren. Ze poseerden zo goed als puur natuur —what you see is what you get— als snacks in een muur waar je een muntje in kon gooien. Hij haalde diep adem en draaide zich om. Hij keek recht in de openstaande gulp van een bejaarde. ‘Wut?’ bracht Boy wezenloos uit. 'Ik vroeg of alles in orde was' zei de bejaarde, 'U hing vervaarlijk over de reling, iets mompelend dat klonk als Sandra Lem, Sandra Lem…' 'Wat zeg je daar ouwe rukker?' zei Boy alsof hij ergens op betrapt was, ‘Waarom hou jij je niet met je eigen zaakje bezig. Straks vriest het ding nog af, en het is al zo klein!’ Boy greep de bejaarde bij de kraag om zijn woorden kracht bij te zetten; twee blauwe ogen keken hem geschokt aan. 'Het spijt me meneer!' gierde de man, 'Eerlijk waar, het was niet mijn bedoeling u lastig te vallen.’ Toen Boy zijn greep niet loste, graaide de bejaarde wanhopig in zijn jaszak: ‘Hier, ik heb wat voor u. Hiermee zullen de dames u wel opvrolijken!' Hij hield Boy een briefje van vijftig voor. Verrast liet Boy de man los en wuifde hij het briefje weg. Hij was geen dief. ´Laat me met rust vieze oude man´ bromde Boy en hij liet de oude man verbouwereerd achter. Wankelend vervolgde hij de weg die zijn kloppend kompas hem aangaf, zonder aandacht te besteden aan de dames die hem vreemd nakeken vanachter hun vitrine. Hij doorkruiste de smalle steegjes, vastbesloten dat zijn leven voorgoed zou veranderen eens hij zijn bestemming bereikte. Hij was er bijna; zijn doel was net om de hoek waar twee jongens tegen een muur stonden te niksen. Hij versteende toen de kleinste haar naam uitsprak. 'Sandra? Je gaat me toch niet vertellen dat zo'n snol je haar echte naam verklapt?' De langste haalde zijn schouders op en nam een trek van zijn sigaret. 'Ze was wel heel open voor een snol en best intelligent,' zei hij nadat hij de rook tergend traag voor zich uit blies. ‘Ze had een gekke tattoo boven haar gleuf. Er zat wat veel haar, maar de letters Boy sprongen er wel uit.’ Dat was het laatste wat Boy hoorde. De wereld trok als een onwerkelijk waas aan hem voorbij toen hij het vol ongeloof en schaamte op een lopen zetten. Te zeggen dat hij haar net nog wilde betalen voor een beurt. Zijn ex! Zijn geliefde! Een prostituee! Eenmaal ontsnapt aan de rode lichten die hem met hun valse beloftes bijna in haar val hadden meegesleurd, kwam er een gedachte in hem op die hem enigszins geruststelde. Hij was niet meer de enige waarvoor liefde nooit meer zou bestaan. [hr] Disclaimer: ik ben een ingenieur, geen copy editor.

Ik waardeer je eigen versie van mijn verhaal en in sommige opzichten moet ik toegeven dat het beter is dan mijn versie alleen vind ik het niet netjes dit zo over te nemen.

alleen vind ik het niet netjes dit zo over te nemen.

Je maakt een grapje, niet?

alleen vind ik het niet netjes dit zo over te nemen.

Je maakt een grapje, niet?

Nee niet bepaald. Ik wil het wel overnemen, maar misschien is dit tegen de regels snap je. :)

Ik waardeer je eigen versie van mijn verhaal en in sommige opzichten moet ik toegeven dat het beter is dan mijn versie

Dat is wat een copy editor doet, of dacht je dat de boeken van al die beroemde auteurs helemaal alleen door hen geschreven werden? Ik heb in het verleden regelmatig manuscripten mogen lezen voor ze een boek werden. Het verschil met de versie die in het uiteindelijke boek gepubliceerd werd nadat de tekst onderhanden werd genomen door een copy editor was vaak enorm. Copy editor zijn is een ondankbare job omdat de naam van de copy editor vaak niet eens in het boek vermeld wordt. Auteurs weten wel beter: een goede copy editor is goud waard. Vandaar mijn vraag: je maakte toch een grapje toen je schreef dat het werk dat ik aan jouw tekst besteedde niet netjes was?

Je hebt het ''niet netjes'' verkeerd' opgevat, sorry. Ik bedoel ermee dat ik de bewerkte versie overnemen niet netjes vind naar jouw toe, omdat je er moeite aan hebt besteed. Ben ik heel dankbaar voor en wil het wel vervangen als dat mag.

Ik wil het wel overnemen, maar misschien is dit tegen de regels snap je. :)

Meestal krijg je van je copy editor een document met "revision marks". Het is dan aan jou als auteur om die te negeren of te accepteren. Kijk even in Word, daar heb je de tab "Review" met "Accept" en "Reject". Je mag gerust op alles "Reject" zeggen, maar dat zal een uitgever vaak niet appreciëren. Hij heeft immers goed geld betaald om de copy editor aan het werk te zetten. Echter, de copy editor is niet de schrijver. De copy editor zal door bepaalde "verbeteringen" wijzigingen introduceren die resulteren in iets wat de auteur nooit zou bedoelde. In die gevallen zal de auteur de wijziging afwijzen. In termen van auteursrecht, is het meestal zo dat de copy editor ermee akkoord gaat dat de originele rechten bij de oorspronkelijke auteur blijven, zelfs al zitten er bepaalde vondsten in de tekst die gesuggereerd werden door de copy editor. Merk op: ik heb hiermee enkel ervaring in de US, niet in Europa. In Europa zijn de copyright regels anders, dus voor een sluitend advies klop je best bij iemand anders aan.

Je hebt het ''niet netjes'' verkeerd' opgevat, sorry. Ik bedoel ermee dat ik de bewerkte versie overnemen niet netjes vind naar jouw toe, omdat je er moeite aan hebt besteed. Ben ik heel dankbaar voor en wil het wel vervangen als dat mag.

Ik dacht dat je het niet netjes vond dat ik jouw verhaal overnam en er iets anders van maakte. Dat verwijt heb ik hier namelijk eerder al eens gekregen. Vandaar het misverstand. Aansluitend op mijn vorige opmerking. Het is JOUW verhaal, niet het mijne. Wat mij betreft, mag je van de Amerikaanse regels uitgaan en al mijn verbeteringen in jouw eigen naam gebruiken. Elk boek is het resultaat van teamwerk, zelfs al staat er maar één naam op de cover.

Oké, dan is dit de eerste samenwerking tussen schrijver en editor op dit forum. :D (Waarschijnlijk heb ik dat compleet mis.)

Oké, dan is dit de eerste samenwerking tussen schrijver en editor op dit forum. :D

Nu nog een uitgever vinden! :thumbsup: :ninja:

Leuke setting, stukje komt ook realistisch over. Als je echt absurdistisch wil maken zou ik het wel iets aandikken (maar dat is persoonlijk), bijvoorbeeld de bejaarde puberaal taalgebruik uit laten slaan en vervolgens Boy bij de kraag laten grijpen. "Ze poseerden zo goed als puur natuur —what you see is what you get— als snacks in een muur waar je een muntje in kon gooien. Hij haalde diep adem en draaide zich om. Hij keek recht in de openstaande gulp van een bejaarde." Deze zinnen begreep ik niet helemaal. De snacks in de muur zijn eigenlijk zo onnatuurlijk als het kan zijn, immers hebben ze er behoorlijk wat organische rommel erdoor gegooid voor ze het in de muur legden. En bij de andere lijkt het alsof de gulp bij Boy op ooghoogte zit, dat zou betekenen dat of Boy een dwerg is of de man een reus. Dat zou natuurlijk kunnen, maar dan zou Boy hem ook nooit bij de kraag kunnen grijpen;).

En bij de andere lijkt het alsof de gulp bij Boy op ooghoogte zit, dat zou betekenen dat of Boy een dwerg is of de man een reus. Dat zou natuurlijk kunnen, maar dan zou Boy hem ook nooit bij de kraag kunnen grijpen;).

Ik lig dubbel. :lol: Ik zal mijn editor lief aankijken en vragen of ik deze zin weglaat of aanpas. Ik vind hem zelf wel grappig. :)

"Ze poseerden zo goed als puur natuur —what you see is what you get— als snacks in een muur waar je een muntje in kon gooien. Ik bedoelde deze zin eigenlijk; misschien is het ''als snacks in een muur waar je een muntje in kon gooien'' wel beter om weg te laten, of het te vervangen met: Als druiven aan een boom?

"Ze poseerden zo goed als puur natuur —what you see is what you get— als snacks in een muur waar je een muntje in kon gooien. Ik bedoelde deze zin eigenlijk; misschien is het ''als snacks in een muur waar je een muntje in kon gooien'' wel beter om weg te laten.

Dat kan inderdaad weggelaten worden zonder iets af te doen aan de inhoud.

Hij haalde diep adem en draaide zich om. Hij keek recht in de openstaande gulp van een bejaarde." Het lijkt alsof de gulp bij Boy op ooghoogte zit, dat zou betekenen dat of Boy een dwerg is of de man een reus. Dat zou natuurlijk kunnen, maar dan zou Boy hem ook nooit bij de kraag kunnen grijpen;).

Boy is nog altijd naar beneden aan het kijken. Ik weet niet ooit of je jezelf al eens in die situatie bevonden hebt, maar ik ben op het perron van een station ooit eens een man tegen het lijf gelopen die gewoon met zijn ding uit zijn gulp aan het rondlopen was (hij was zo zat als een kanon). Ik was daar zo door verrast dat ik die man niet in de ogen heb gekeken, zelfs al was hij ongeveer even groot als ik :D

Mooi verhaal en Bruno is een goede copy editor :D Graag gelezen en fijne zondagavond.